فریبرز عرب نیا: یعنی چی رای من و تو چه فرقی داره؟!

بازیگر نام آشنای کشورما نوشت: چه خوشمان بیاید و چه نه همه ما از دوره کودکی گاه و بیگاه نسبت به مراجع قدرتی چون والدین، معلمان و بالادستی‌ها خشم داشته‌ایم و داریم.

ایران آرت:  فریبرز عرب‌نیا از کسانی که در انتخابات ریاست جمهوری رای نمی‌دهند انتقاد کرد. فریبرز عرب‌نیا متنی انتقادی درباره کسانی که در انتخابات شرکت نمی‌کنند در اینستاگرام منتشر کرد.

این بازیگر در این زمینه نوشت: نقد روانشناختیِ تحریم‌کنندگان انتخابات: «تو از خودت میترسی و انتخاب‌هایت نزدیکی به انتخابات بسیار مهم ریاست جمهوری بهانه‌ای شد تا در مورد یکی از شایع‌ترین مشکلات شخصیتیِ پنهانِ جامعه‌مان بنویسم:

شخصیت‌های منفعل، پرخاشگر

چه خوشمان بیاید و چه نه همه ما از دوره کودکی گاه و بیگاه نسبت به مراجع قدرتی چون والدین، معلمان و بالادستی‌ها خشم داشته‌ایم و داریم. آن‌ها تمایل و وسوسه عجیبی داشتند تا با حکم‌های بسته‌بندی‌شده و مستبدانه خود، مانع انتخاب‌های ما شوند. گاهی از پوشیدن لباس مورد علاقه و انجام بازی دلخواه محروم بودیم و گاهی هم که زبان به شکایت می‌گشودیم با تهدیدها و تنبیه‌های تازه‌ای مواجه می‌شدیم. در فرهنگ ایرانی به جای آموزش اعتراضِ صحیح و محترمانه، به ما سکوت و مدارا را آموزش داده‌اند. تداوم چنین اوضاعی به انباشت خشم منجر خواهد شد. اما تکلیف خشم‌های تجربه شده چیست؟

هیجانات و عواطف تجربه شده باید ابراز نیز شوند. اما اگر مسیر ابراز بسته باشد، روان، خود شروع به مسیریابی (حتی گاهی مسیرسازی) خواهد کرد. یکی از این مسیرهای ناپخته برای ابراز خشم این است که گاهی افراد از ترس اینکه مورد غضبِ اطرافیان باشند سعی می‌کنند به طور غیرمستقیم خشم خود را نشان دهند. لایک نکردن عکس دوستی که با شما برخورد مناسبی نداشته است؛ قیافه گرفتن برای کسی که آزارتان داده است؛ حرف زدن پشت دوست یا همکار؛ بی‌پاسخ گذاشتن پیام‌های تلفنی یا تلگرامی اطرافیان نیز می‌تواند شما را در دسته افراد منفعل، پرخاشگر قرار دهد. چنین آدم‌هایی به خوبی آموخته‌اند غیرمستقیم و منفعلانه خشم خود را نشان دهند؛ بی‌آنکه در ظاهر آب از آب تکان بخورد.

ماجرای آرای ممتنع هم چیزی بیش از این نیست. انتخاب، همیشه اضطراب‌آور بوده و هست. چرا که ما نسبت به انتخابهای‌مان مسئولیم. انتخابِ هر چیزی چه کفش و چه رشته دانشگاهی و چه انتخاب رییس‌جمهور، می‌تواند استرس ما را دو چندان کند. ما در مقابل تمام انتخابهایمان باید متعهد و پاسخگو باشیم. خیلی از افرادی که خود را به مسایل سیاسی و اقتصادی و اجتماعی اطراف خود بی‌طرف و بی‌اعتنا می‌دانند از این نکته بی‌خبرند که آنها اساسا در مقابل تمام انتخابهایشان مستاصل و ترسو هستند. آنها با گفتن اینکه: رای من و تو چه فرقی داره، این ها در هر صورت واسه من و تو کاری نمی‌کنند، به نحوی با کنار کشیدن منفعلانه خود از مسیر انتخاب، هم خشمِ سرکوب شده خود را به نظام سیاسی حاکم، منفعلانه تخلیه می‌کنند و هم با پیش‌گوییِ خودفریبانهِ نتیجه آرا، از غافلگیری آتی پیشگیری می‌کنند..»