پروتز اینجا و آنجا به دست دندانپزشک از زبان مارال فرجاد!
طرف میرود بینی اش را عمل میکند، اما پزشک به او پیشنهاد میکند پلکت را هم عمل کن. چون نظام قانونمندی هم وجود ندارد
ایرانآرت: مارال فرجاد از خانوادهای هنرمند است. پدرش، جلیل و خواهرش، مونا فرجاد هر دو بازیگران شناخته شدهای هستند. فرجاد با اینکه فارغالتحصیل رشته عکاسی است، اما فعالیت سینمایی خود را در مقام بازیگری از سال 1384 با فیلم «شام عروسی» آغاز کرد. این هنرمند در فیلمهای «پسران آجری» (1385) و «دوشیزه باران» (1386) و مجموعههایی نظیر «کت جادویی» (1377ـ1378)، «عملیات 125» (1387)، «خاتون» (1393) و «ساعت صفر» (1394) به نقشآفرینی پرداخته است.
او علاوه بر بازیگری به ورزش هم میپردازد؛ بخصوص به رشته اسکواش علاقهمند است. فرجاد با انتقاد از عملهای جراحی زیبایی معتقد است جراحی زیبایی به سمت مصرفگرایی رفته است. مشروح گفتوگوی سجاد روشنی در روزنامه جام جم ما با این بازیگر را در ادامه میخوانید.
اوقات فراغتتان را بجز بازیگری چطور میگذرانید؟
تئاتر میبینم، فیلم میبینم، اسکواش بازی میکنم، ورزش میکنم، سینما میروم و با دوستانم معاشرت میکنم.
با توجه به اینکه خانوادگی در کار هنر هستید، چقدر برای خانواده وقت میگذرانید؟
کارهایم اخیرا زیاد شده و همین باعث شده مدتی کمتر وقت بگذرانم. اما در کل با خانواده زیاد وقت میگذرانم.
اهل مطالعه هستید؟
بله.
بیشتر در چه حوزههایی کتاب میخوانید؟
به جز نمایش و رمان، بیشتر کتابهای روانشناسی میخوانم.
حتما دیدهاید که خیلی از جوانها صبح تا شب در اینترنت و فضای مجازی وقت خود را سپری میکنند.
بله، متاسفانه شبکههای اجتماعی آدم را سمت خودش میکشاند. من بهخاطر کارم مجبورم حضور داشته باشم، اما بعضی روزها تصمیم میگیرم این برنامه را ببندم، ولی کلی پیام میدهند یا کلی اتفاقات میافتد و نمیتوانم ببینم. کنترل شبکههای اجتماعی سخت است. باید هم از آن استفاده کرد و هم تحت کنترلش داشت. استفاده از شبکههای اجتماعی نباید به اعتیاد تبدیل شود. بیش از حد در فضای مجازی بودن، باعث شده بعضی اوقات فرصتهایی را از دست بدهم.
نظر شما به عنوان یک بازیگر درباره عملهای جراحی زیبایی چیست؟
چیز بدی است. متاسفانه نظام پزشکی آنقدر دست پزشکان را باز گذاشته که حد ندارد. به عنوان مثال، فردی دندانپزشک است و تخصص فک و صورت دارد، اما همه کارهای جراحی صورت را انجام میدهد و حتی بینی و پلک هم عمل میکند. طرف میرود بینی اش را عمل میکند، اما پزشک به او پیشنهاد میکند پلکت را هم عمل کن. چون نظام قانونمندی هم وجود ندارد و کسی نیست جلوی این عده از پزشکان را بگیرد. در نتیجه جوانها طعمه میشوند و آن پزشکان هم پول در میآورند. درست این است که متخصص جراح زیبایی این کار را بکند. اما آقایی معروف شده در عالم سینما که دندانپزشک است، اما عمل زیبایی میکند و بعد هم در نتیجه این عدم نظارت، عمل پس میزند و جوان افسرده میشود.
اما تا تقاضایی برای عمل جراحی زیبایی نباشد، پزشکان هم نمیتوانند سر خود کاری کنند.
الان مثل یک کارخانه شده است. این قدر زمینه را فراهم کردهاند که جراحی زیبایی هم به سمت مصرف گرایی رفته است؛ همانطور که درمورد کالاها مصرف گرایی وجود دارد.