۴۴ روز قفل حسرت و نگرانی بر سر در سینماها
سالن‌ها خالی و آپارات‌ها خاموشند، فعلا فقط مرور سکانس‌های امیدوارانه از شلوغی سینماها قوت قلب است و دیگر هیچ...
ایران آرت: مسعود میر در همشهری نوشت: ویروس‌ها شوخی شوخی به آدم‌ها حمله کردند، آدم‌ها جدی جدی مردند.
این چند کلمه تغییریافته همان شعر معروفی است که حالا انگار قصد خاطره شدن و رنگ کهنگی گرفتن هم ندارد.
کرونا آمد و مثل خیلی جاهای دیگر سینماها هم بسته شدند. بخشنامه‌ها یک هفته یک هفته دوری تماشاگر و پرده سینما را تمدید کرد و حالا هم که آنقدر این تعطیلی طولانی شده که یادمان رفته سینما هم در روزهای کرونا احوال وخیمی دارد.
سینمادارها روزهای اول رفتند سراغ ضدعفونی کردن سالن و صندلی اما بعد که موضوع جدی‌تر شد کارکنان را فرستادند خانه و کرکره را کشیدند پایین.
حرف از بیکاری آپاراتچی و مسئول کنترل بلیت و نگهبان و فروشنده‌ای است که پشت دکه تنها نشسته تا به جماعت عشق فیلم از دریچه گیشه نقشه ورود به جزیره فراموشی ایام برای 2ساعت را بفروشد.
کرونا مانده و زمان تلألو نور بر پرده سینما فعلا نامشخص است، سینمادار از کاسبی افتاده و در همان گام اول کارکنانش را تعدیل کرده و از آنها خواسته که سینما را فراموش کنند.
این موج به خطر افتادن کار جماعت سینمایی از کسادی بازار چهره‌های جلوی دوربین و دانه درشت‌های پشت دوربین شروع شده و حالا به جزئی‌ترین واحد شبکه سینما یعنی کارکنان سینماها بسط یافته است.
بیکاری کارکنان سینما جدی است، آنقدر جدی که رئیس سازمان سینمایی در توییتر اعلام کرده:
"استفاده سینماها و سایر مراکز خدماتی سینمایی از حمایت‌ها، تسهیلات و منابع سازمان سینمایی (اعم از مستمر و مصوبات ویژه کرونا) منوط به آن است که همکاران خود را اخراج نکنند".
سالن‌دارها هم با اشاره به تعطیلی بیش از چهل روزه سینماها و از آن مهم‌تر بلاتکلیفی درباره زمان بازگشایی سینماها معتقدند باید جلوی ضرر را بگیرند و خواستند عذر همکارانشان را اینگونه توجیه می‌کنند.
سازمان سینمایی البته با تشکیل کارگروه کرونا، بنا دارد در نخستین گام از اقشار آسیب‌پذیر صنعت سینما ازجمله کارکنان سینماها با پرداخت مستقیم حمایت کند اما فعلا نه خبر خوشی درباره این پرداخت‌ها هست و نه خبر تلخ اخراج کارکنان به نقطه پایان می‌رسد.
حالا بماند که در بدنه سینما کارگران بسیاری بدون هیچ‌گونه حمایتی روزهای بیکاری و خانه‌نشینی و البته بدون دریافت دستمزد را سپری می‌کنند.
عجالتا 44روز است که قفل حسرت و نگرانی بر سردر سینماها زده شده، سالن‌ها خالی و آپارات‌ها خاموشند، فعلا فقط مرور سکانس‌های امیدوارانه از شلوغی سینماها قوت قلب است و دیگر هیچ...
