واکنش کریستوفر نولان به شیوع کرونا/ سینماها به ما نیاز دارند

با شیوع ویروس کرونا، سالن‌های سینما فعالیت خود را در معرض خطر دیدند، موضوعی که نولان در یادداشتش به آن پرداخته است.

ایران آرت: صنعت سینمای آمریکا مانند بسیاری از صنایع دیگر به دنبال شیوع کروناویروس در حال دست‌وپا زدن است و سالن‌های زنجیره‌ای بزرگ در این کشور از جمله بازار کلیدی کالیفرنیا تعطیل شده‌اند. در حالی که به نظر می‌رسد شبکه‌های استریمینگ از گزند این ویروس در امان مانده‌اند، هرچند فیلمبرداری بسیاری از عناوین سینمایی و تلویزیونی آن‌ها هم متوقف شده، اما این سالن‌های سینما بودند که از آغاز شیوع فعالیت‌های خود را در معرض خطر دیدند.

کریستفر نولان کارگردانی که پنج نامزدی اسکار را در کارنامه دارد، به تازگی مقاله‌ای برای واشینگتن پست به نگارش درآورده تا به هواداران سینما یادآور شود که سالن‌ها نمایش مکانی منحصر به فرد برای تجمع در دنیا بوده و ما پس از ختم شدن این ماجرا، بیش از هر زمان دیگری به آن‌ها نیازمندیم – و سالن‌ها نیز به ما نیاز دارند.

به گزارش 30نما، نولان مقاله‌اش را با نام بردن از سالن‌های کمتر شناخته‌‌شده‌ی بی‌اند‌بی آغاز می‌کند که در طول هفته‌ی گذشته ۴۰۰ سالن خود را تعطیل کرد. مسئله‌ای که نولان می‌خواهد بر آن تأکید کند و اغلب فراموش می‌شود تا اینکه حادثه‌ای چون این به وقوع بپیوندد، این است که صنعت فیلمسازی از افراد بی‌شماری تشکیل شده که در معرض دید نیستند.

نولان می‌نویسد: "وقتی مردم به سینما فکر می‌کنند، اذهان‌شان به سمت ستاره‌ها، استودیوها و شکوه آن می‌رود. اما این صنعت در مورد همه است: افرادی که در باجه‌ها کار می‌کنند، تجهیزات را مدیریت می‌کنند، بلیت‌ها را تحویل می‌گیرند، ثبت‌نام می‌کنند، تبلیغات را به فروش می‌رسانند و سرویس‌های بهداشتی را شست‌وشو می‌کنند. مردمی عادی که بسیاری از آن‌ها که دستمزدهای ساعتی می‌گیرند و نه حقوق ماهانه، و با مدیریت دمکراتیک‌ترین و در دسترس‌ترین مکان‌های عمومی روزگار می‌گذرانند."

حمایت نولان از سالن‌های سینما مسئله‌ی تازه‌ای نیست. این فیلمساز از مدت‌ها قبل هواداری خود از فرمت فیلم در مقابل دیجیتال را اعلام و از مدل پخش فیلم توسط نت‌فلیکس انتقاد کرده و حتی از یک بار از "استیون سودربرگ" خواست که از "جبهه‌ی ظلمت" به سمت نور بیاید و با امثال نت‌فلیکس همکاری نکند. با این حال، او در اینجا تأکید می‌کند که حمایتش از سالن‌های سینما نه تنها به علت نقش کلیدی آن در سنت سینما، بلکه به دلیل فضای اجتماعی منحصر به فردی است که در زندگانی ما خلق می‌کنند.

نولان در ادامه نوشته است: "امیدوارم که مردم به حقیقت اکران فیلم در سالن‌های سینما پی ببرند: بخشی جداناشدنی از زندگی اجتماعی که برای بسیاری از افراد شغل ایجاد می‌کند و همه را سرگرم می‌کند… به عنوان یک فیلمساز، کار من بدون این گروه از افراد و مخاطبینی که پذیرای‌شان می‌شوند هرگز کامل نخواهد بود."

در این دوران بی‌سابقه، نولان بار دیگر تأکید می‌کند که سالن‌های سینما بیش از هر زمان دیگری به یاری ما نیازمند است: "علاوه بر کمک دولت‌ها به کارکنان سالن‌های نمایش، جامعه‌ی سینما نیازمند همکاری راهبردی و آینده‌نگرانه با استودیوهاست. در چند هفته‌ی اخیر به ما یادآوری شد – اگر به یادآوری نیاز داشته باشیم – که بعضی از بخش‌ها در زندگی بسیار مهم‌تر از رفتن به سینماست. اما وقتی به حاصل کار سالن‌های سینما فکر می‌کنید، می‌بینید که این بخش‌ها چندان زیاد نیستند."

نولان می‌گوید ما پس از پشت‌ سر گذاشتن این بحران، به این تجربه‌ی اجتماعی ویژه و یکه‌ی رفتن به سینما بیش از هر زمان دیگری نیازمندیم. او در انتهای مقاله پیامی امیدوارکننده می‌دهد: "چراغ سالن‌های سینما خاموش شده و مدتی به همین ترتیب باقی خواهد ماند. اما فیلم‌ها برخلاف محصولات دیگر ارزش‌شان را از دست نمی‌دهند. بخش زیادی از این خسارت کوتاه-مدت قابل جبران است. وقتی این بحران سپری شد، نیاز به فعالیت جمعی انسانی، نیاز به زندگی و عشق و خندیدن و گریستن در کنار هم، قدرتمندتر از همیشه خواهد بود. ترکیب این تقاضای فروخورده و امید به دیدن فیلم‌های جدید می‌تواند اقتصاد منطقه‌ای را رشد دهد و میلیاردها دلار به کشورها کمک کند. این تنها ادای دینی به ۱۵۰ هزار از کارکنان این صنعت در آمریکا نیست، بلکه این تجربه را به خودمان مدیونیم. ما به آنچه سینما ارائه می‌کند نیازمندیم."