2016 سال مرگ ستاره‌ها / 36 چهره هنری که در سال میلادی درگذشت‌اند
عباس کیارستمی، لئونارد کوهن، آندری وایدا، محمدعلی کلی، دیوید بوئی، هارپر لی، اتوره اسکولا، زاها حدید و... جزو معروف‌ترین چهره‌های فرهنگی، هنری و ورزشی در سطح بین‌المللی بودند که امسال از دنیا رفتند.
ایران آرت: سال 2016 با درگذشت ویلموش ژیگموند فیلمبردار صاحبنام آغاز شد. تا پایان سال بیش از 100 چهره مطرح دیگر در عرصه‌های مختلف از دنیا رفتند و طرفداران خود را در اندوه فرو بردند. فهرست زیر تعدادی از درگذشته‌های سال را شامل می‌شود.
ویلموش ژیگموند، فیلمبردار مجارستانی-آمریکایی که برای فیلم "برخورد نزدیک از نوع سوم" برنده جایزه اسکار شد، اول ژانویه در 85 سالگی در کالیفرنیا از دنیا رفت. او برای فیلم‌های "شکارچی گوزن" (مایکل چیمینو، 1978)، "رودخانه" (مارک رایدل، 1984) و "کوکب سیاه" (برایان دی پالما، 2006) نیز نامزد اسکار بود.
دیوید بوئی، موزیسین افسانه‌ای و خالق آثاری تاثیرگذار چون "عجایب فضایی"، "سرگرد تام"، "آمریکایی‌های جوان" و "شهرت"، 10 ژانویه، دو روز بعد از انتشار "Blackstar" بیست و پنجمین آلبوم خود درگذشت. او 69 ساله بود. در دوران کاری بوئی حدود 140 میلیون نسخه از آثار او در سراسر جهان فروخته شد.
آلن ریکمن، بازیگر محبوب بریتانیایی، 14 ژانویه بر اثر بیماری سرطان در 69 سالگی درگذشت. علاقه‌مندان سینما ریکمن را با نقش پروفسور اسنیپ در فیلم‌های "هری پاتر"، هانس گروبر در فیلم اکشن "جان‌سخت" (1988) و داروغه ناتینگهام در فیلم "رابین هود: شاهزاده دزدان" (1991) می‌شناسند.
گلن فری، گیتاریست، ترانه‌سرا و عضو مؤسس گروه ایگلز و یکی از نویسندگان ترانه ماندگار "هتل کالیفرنیا"، 18 ژانویه در 67 سالگی از دنیا رفت.
اتوره اسکولا یکی از آخرین بازماندگان نسل نویسندگان و کارگردانان بزرگ ایتالیایی، 19 ژانویه در 84 سالگی در رم از دنیا رفت. او بیش از همه با فیلم‌های "همه ما همدیگر را خیلی دوست داشتیم"، "یک روز خاص"، "مجلس رقص"، "خانواده" و "شام" شهرت داشت.
ایب ویگودا، بازیگر نقش سال تسو در دو فیلم اول "پدرخوانده"، 26 ژانویه در 94 سالگی درگذشت. او در دهه 1970 برای بازی در نقش کارآگاه فیل فیش در در مجموعه تلویزیونی "بارنی میلر" سه بار نامزد دریافت جایزه امی شد. مجله پیپل در سال 1982 به اشتباه برای ویگودا واژه "فقید" به کار برد که این مسئله تا مدت‌ها دستمایه شوخی بود.
ژاک ریوت، کارگردان فرانسوی که به خاطر تأثیر بر موج نوی سینمای فرانسه در دهه‌های 1950 و 1960 شهرت داشت، 29 ژانویه در 87 سالگی در پاریس از دنیا رفت. معروف‌ترین فیلم‌های ریوت، "سلین و ژولی قایق‌سواری می‌کنند" (1974) برنده جایزه ویژه داوران جشنواره فیلم لوکارنو و فیلم چهار ساعته "مزاحم زیبا" با بازی میشل پیکولی و جین برکین در 1991 هستند. فیلم دوم جایزه بزرگ داوران جشنواره فیلم کن را از آن خود کرد.
محمد حسنین هیکل، روزنامه‌نگار، تحلیلگر و نویسنده باسابقه مصری، 17 فوریه در قاهره درگذشت. او 93 ساله بود. هیکل آثار بسیاری نوشت که از جمله آن‌ها "دیداری دوباره با تاریخ" به فارسی منتشر شده است. این کتاب شرح دیدارهای هیکل با هفت تن از شخصیت‌های مشهور قرن بیستم شامل خوان کارلوس، آلبرت انیشتین، جواهر لعل نهرو، یوری آندروپوف، محمدرضا پهلوی، ژنرال مونتگمری و راکفلر است.
اومبرتو اکو، نویسنده، منتقد ادبی و فیلسوف ایتالیایی 19 فوریه در 84 سالگی در میلان از دنیا رفت. "نام گل سرخ"، "آونگ فوکو" و "جزیره روز گذشته" از رمان‌های اکو است.
هارپر لی، نویسنده کتاب مشهور "کشتن مرغ مقلد"، 19 فوریه در آلاباما درگذشت. او 89 ساله بود. "کشتن مرغ مقلد" که یکی از پرفروش‌ترین داستان‌های تمام دوران است، نخستین بار در سال 1960 منتشر شد. از این کتاب فیلمی به همین نام با بازی گریگوری پک ساخته شد.
جرج کندی که برای بازی در فیلم محبوب "لوک خوش‌دست" مقابل پل نیومن برنده اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل شد، 28 فوریه در بویزی در آیداهو از دنیا رفت. او 91 ساله بود. کندی در دهه 1970 چهره ثابت فیلم‌های سینمای فاجعه از جمله سری فیلم‌های "فرودگاه" و "زمین‌لرزه" بود.
کن آدام، طراح صحنه آلمانی-بریتانیایی که پنج بار نامزد جایزه اسکار بهترین طراحی صحنه شد و دو بار این جایزه را دریافت کرد، 10 مارس در لندن از دنیا رفت. او 95 ساله بود. آدام بیش از همه به خاطر کار خود در فیلم‌های جیمز باند در دهه‌های 1960 و 1970 همین‌طور همکاری با استنلی کوبریک در فیلم "دکتر استرنج‌لاو" شهرت داشت. او بار دیگر با کوبریک در فیلم "بری لیندون" کار کرد که در 1976 اولین اسکار طراحی هنری-طراحی را برایش به همراه داشت. آدام در 1995 برای درام تاریخی "جنون شاه جرج" بار دیگر اسکار این بخش را دریافت کرد.
پتی دوک که برای بازی در نقش هلن کلر دختر ناشنوا و نابینا در فیلم "معجزه‌گر" (آرتور پن / 1962) برنده اسکار بهترین بازیگر زن مکمل شد، در دهه 1960 در مجموعه کمدی "شوی پتی دوک" بازی کرد و در مقطعی رئیس انجمن بازیگران آمریکا بود، 29 مارس بر اثر عفونت روده درگذشت. او 69 ساله بود.
زاها حدید، یکی از شناخته‌شده‌ترین و پرکارترین معماران معاصر جهان، 31 مارس بر اثر حمله قلبی در بیمارستانی در میامی درگذشت. او 65 ساله بود. حدید که متولد عراق بود، در دوران کاری خود برنده مدال‌ها و جوایز متعدد از جمله "مدال سلطنتی معماری" در بریتانیا شد.
پرینس راجرز نلسن معروف به "پرینس"، موزیسین برنده اسکار که در دوران کاری او بیش از 100 میلیون نسخه از آثارش به فروش رسید، 21 آوریل از دنیا رفت. او 57 ساله بود. پرینس با آلبوم‌هایی چون "باران ارغوانی" و "Sign o' The Times" یکی از بزرگ‌ترین ستاره‌های راک دهه 1980 بود. او در دوران کاری خود برنده هفت جایزه گرمی شد و در 1985 برای "باران ارغوانی" جایزه اسکار بهترین ترانه را دریافت کرد. نام او در 2004 در تالار مشاهیر راک‌اند رول ثبت شد.
گای همیلتن، کارگردان بریتانیایی که چهار فیلم جیمز باند را کارگردانی کرد، 21 آوریل در جزیره مدیترانه‌ای مایورکا در اسپانیا از دنیا رفت. او 93 ساله بود. همیلتن کارگردان دو فیلم نمادین مأمور 007، "گلدفینگر" در 1964 و "الماس‌ها ابدی‌اند" در 1971، هر دو با بازی‌شان کانری، همین‌طور "زندگی کن و بگذار بمیرند" در 1973 و "مرد تپانچه طلایی" در 1974، هر دو با بازی راجر مور بود.
محمد علی، بوکسور افسانه‌ای و قهرمان سه دوره بوکس سنگین‌وزن جهان که در دنیای هنر و سرگرمی نیز طرفداران بسیار داشت، سوم ژوئن، بعد از 32 سال مبارزه با بیماری پارکینسون در 74 سالگی در ایالت آریزونا درگذشت. هنر محمد علی در رجزخوانی‌های بی‌باکانه و دیدگاه‌های سیاسی صریح، از او یک نماد فرهنگی ساخت که برابر با استعدادش به عنوان یک ورزشکار شگفت‌انگیز بود.
پیتر شفر، نمایشنامه‌نویس و فیلمنامه‌نویس بریتانیایی که برای فیلم "آمادئوس" برنده اسکار بهترین فیلمنامه شد، ششم ژوئن درگذشت. او 90 ساله بود. شفر در دوران کاری خود بیش از 18 نمایشنامه نوشت که بسیاری از آن‌ها در تلویزیون و سینما اقتباس شدند و جوایز مختلف دریافت کردند. نمایشنامه "اسب" (اکوئوس / Equus) برای شفر جایزه تونی نمایشنامه‌نویسی و نیز جایزه حلقه منتقدان نیویورک در سال 1975 را به ارمغان آورد. "اسب" ابتدا در لندن و بعداً در برادوی روی صحنه رفت و بیش از 1200 اجرا داشت. این نمایشنامه در 2007 بار دیگر این بار در وست اند لندن روی صحنه رفت و دانیل رادکلیف ستاره سری فیلم‌های "هری پاتر" با بازی در آن اولین نقش تئاتری مهم خود را تجربه کرد. "اسب" بعداً در برادوی هم اجرا شد.
پل کاکس، کارگردان سینما که از او به عنوان پدر سینمای مستقل استرالیا یاد می‌شد، 18 ژوئن در 76 سالگی از دنیا رفت. کاکس در دوران کاری خود بیش از 20 فیلم بلند داستانی و 10 مستند ساخت و در آثارش بیشتر به مضامین عشق و مرگ توجه داشت. راجر ابرت منتقد فقید آمریکایی، کاکس را "یکی از بهترین کارگردان‌های دوران ما" و "یکی از قهرمانان سینمای مدرن" توصیف کرد.
آنتون یلچین، بازیگر متولد روسیه که بیش از همه برای بازی در نقش شخصیت پاول چکوف در دو فیلم مجموعه سینمایی "سفر ستاره‌ای" شهرت داشت، 19 ژوئن در یک حادثه عجیب درگذشت. او 27 ساله بود. دوستان یلچین او را در حالی پیدا کردند که بین ماشین خود و یک صندوق پست در خانه‌اش در سن فرناندو ولی، گیر کرده بود. مأموران گفتند جنازه یلچین در شرایطی پیدا شد که ماشین همچنان روشن بود و در حالت خلاص قرار داشت. او با بازی در مجموعه‌ای از نقش‌های مهم مقابل بازیگرانی چون آنتونی هاپکینز و رابین ویلیامز و بازی در فیلم‌هایی مانند "خانه د" و "قلب‌ها در آتلانتیس"، تماشاگران و منتقدان را به یک اندازه تحت تأثیر قرار داد.
باد اسپنسر، بازیگر ایتالیایی که اغلب نقش مردان بزن بهادر را بازی می‌کرد، 27 ژوئن در رم از دنیا رفت. او 86 ساله بود. اسپنسر به خاطر قد بلند و قامت تنومند خود به "غول مهربان گنده" و در ایران به "پاگنده" معروف بود. او در اواخر دهه 1960 و در دهه‌های 1970 و 1980 در فیلم‌های اکشن و کمدی بازی می‌کرد و بیشتر با دوستش ترنس هیل همبازی بود. این دو از 1967 تا 1994 در حدود 20 فیلم همبازی بودند و بخاطر جذابیت و سادگی خاص فیلم‌هایشان خیلی زود به شهرت رسیدند. آن‌ها بیشتر در فیلم‌هایی که خلاف جریان رایج فیلم‌های وسترن اسپاگتی بود، بازی می‌کردند. "من ترینیتی هستم"، "من هنوز ترینیتی هستم"، "مردان مزدور"، "حادثه‌سازان" از جمله فیلم‌های مشترک اسپنسر و هیل هستند.
مایکل چیمینو، کارگردان فیلم‌های "شکارچی گوزن" و "دروازه بهشت"، دوم ژوئیه در 77 سالگی درگذشت. "شکارچی گوزن" (1978) شاهکاری با موضوع جنگ ویتنام بود که برنده پنج جایزه اسکار شامل جوایز بهترین فیلم و بهترین کارگردان شد و جایگاه چیمینو را به عنوان یکی از هیجان‌انگیزترین کارگردانان موج نو سینمای آمریکا تثبیت کرد. سومین فیلم چیمینو، پروژه پرهزینه "دروازه بهشت" (1980) بود که از آن به عنوان معادل فاجعه در حرفه نمایش یاد می‌شود. شکست تجاری این فیلم باعث ورشکستی شرکت یونایتد آرتیستس شد که آن زمان سابقه‌ای 60 ساله داشت و موقعیت کاری خود چیمینو را هم نابود کرد، هرچند بعدها فیلم بسیار مورد تحسین منتقدان قرار گرفت.
عباس کیارستمی کارگردان مطرح ایرانی و خالق آثار ماندگار چون "خانه دوست کجاست؟" و "طعم گیلاس"، چهارم ژوئیه در فرانسه درگذشت. او 76 ساله بود. کیارستمی سال گذشته به خاطر بیماری گوارشی در کشور تحت عمل جراحی قرار گرفت، اما بعد از عمل حال او رو به وخامت گذاشت، به حدی که مدتی نیز به کما رفت. کیارستمی بعدا چند بار دیگر نیز جراحی شد. کیارستمی طی حدود پنج دهه بیش از 40 فیلم سینمایی، کوتاه و مستند ساخت و در زمره سینماگران موسوم به موج نوی سینمای ایران بود. او یکی از اولین فیلمسازهای بود که سینمای ایران را به دنیا معرفی کرد و در دوران کاری خود ده‌ها جایزه از جشنواره‌های بین‌المللی دریافت کرد. او در 1997 برای فیلم "طعم گیلاس" برنده جایزه نخل طلای جشنواره کن شد. تعدادی از دیگر فیلم‌‌هایش نیز در بخش مسابقه کن به نمایش درآمدند، از جمله "ده"، "کپی برابر اصل" که ژولیت بینوش برای آن برنده جایزه بهترین بازیگر زن شد و "مثل یک عاشق".
گری مارشال، خالق و مدیر تولید تعدادی از محبوب‌ترین سریال‌های کمدی دهه 1970 و کارگردان فیلم سینمایی پرفروش "زن زیبا"، 19 ژوئیه، بر اثر عوارض ناشی ذات‌الریه از دنیا رفت. او 81 ساله بود. کمدی رمانتیک "زن زیبا" در دنیا 463 میلیون دلار فروخت و نامزدی اسکار بهترین بازیگر زن را برای جولیا رابرتز به همراه آورد. فیلم نامزد جایزه گلدن گلوب بهترین کمدی/موزیکال شد و در جوایز سزار نیز نامزدی جایزه بهترین فیلم خارجی را کسب کرد.
آرتور هیلر، کارگردان فیلم پرفروش "قصه عشق" و رئیس پیشین آکادمی علوم و هنرهای سینمایی، 17 اوت در 92 سالگی درگذشت. "قصه عشق" با بازی الی مگرا و رایان اونیل که از روی رمان پرفروش اریک سیگال ساخته شد، در گیشه‌ها به موفقیت بسیار دست پیدا کرد و نامزد هفت جایزه اسکار شامل اسکار بهترین کارگردان شد. هیلر از 1989 تا 1993 رئیس انجمن کارگردانان آمریکا و از 1993 تا 1997 رئیس آکادمی علوم و هنرهای سینمایی بود. او در 2002 در جوایز اسکار، جایزه انسان‌دوستانه جین هرشولت را دریافت کرد.
جین وایلدر، بازیگر که با مل بروکس در شاهکارهای کمدی مانند "تهیه‌کنندگان" (1968)، "زین‌های شعله‌ور" (1974) و "فرانکنستاین جوان" (1974) همکاری کرد، 28 اوت در منزل خود در استامفورد در ایالت کانه‌تیکت، بر اثر عوارض بیماری آلزایمر از دنیا رفت. او 83 ساله بود. وایلدر در 1971 در موزیکال فانتزی "ویلی وانکا و کارخانه شکلات‌سازی" نقش شکلات‌فروش عجیب و غریب را بازی کرد و در چهار فیلم "سیلور استریک" (1976)، "زندانی دیوانه شده" (1980)، "بد نبین و بد نشنو" (1989) و "تو دیگر" (1991) با ریچارد پرایر، استندآپ کمدین افسانه‌ای همبازی بود. درگذشت جین وایلدر با واکنش تعدادی زیاد دیگری از چهره‌های معروف همراه بود. جیم کری در توئیتر نوشت: جین وایلدر یکی از بامزه‌ترین و شیرین‌ترین انرژی‌هایی است که تاکنون قالب انسانی به خود گرفته است. اگر بهشتی باشد، او یک بلیت طلایی دارد.
ادوارد آلبی، نویسنده برنده جایزه پولیتزر که نگاه بحث‌برانگیز و اغلب خشن او به زندگی آمریکایی در آثاری چون "چه کسی از ویرجینیا ولف می‌ترسد؟" باعث شد به عنوان یکی از بزرگ‌ترین نمایشنامه‌نویسان آمریکا شهرت پیدا کند، 16 سپتامبر درگذشت. او 88 ساله بود. "چه کسی از ویرجینیا ولف می‌ترسد؟" در 1966 مبنای فیلمی به همین نام به کارگردانی مایک نیکولز با بازی الیزابت تیلور، ریچارد برتن، جرج سیگال و سندی دنیس شد. این فیلم در 13 بخش نامزد اسکار شد و پنج جایزه اسکار از جمله بهترین بازیگر زن (برای تیلور) و اسکار بهترین بازیگر زن مکمل (برای دنیس) را دریافت کرد. "مرگ بسی اسمیت" و "رویای آمریکایی" از دیگر آثار اوست.
شارمین کار، بازیگر آمریکایی که برای بازی در نقش لیسل وان تراپ در فیلم برنده اسکار "اشک‌ها و لبخندها" ("آوای موسیقی") شهرت داشت، 17 سپتامبر درگذشت. او 73 ساله بود. کار 21 ساله بود که در 1965 در فیلم "اشک‌ها و لبخندها" با بازی جولی اندروز و کریستوفر پلامر در نقش لیسل وان تراپ، بزرگ‌ترین دختر وان تراپ ترانه محبوب " Sixteen Going on Seventeen " را خواند. کار بعداً تنها در یک فیلم دیگر بازی کرد: "Evening Primrose" در 1966 که در آن مقابل آنتونی پرکینز ظاهر شد.
کرتیس هنسن، کارگردان و فیلمنامه‌نویس که برای فیلم "محرمانه لس آنجلس" برنده اسکار بهترین فیلمنامه اقتباسی شد، 20 سپتامبر در منزل خود در هالیوود هیلز درگذشت. او 71 ساله بود. هنسن فیلمنامه "محرمانه لس آنجلس" را با اقتباس از رمان نوآر جیمز الروی نوشت و در 1997 آن را تهیه و کارگردانی کرد. فیلم او در بخش مسابقه رسمی جشنواره کن به نمایش درآمد و بعداً نامزد 9 جایزه اسکار از جمله جوایز اسکار بهترین فیلم و بهترین کارگردان شد. "از دست دادن آن" (1983)، "هم‌نشین بد" (1990)، "دستی که گهواره را تکان می‌دهد" (1992)، "رودخانه خروشان"، "پسران شگفت‌انگیز" (2000)، "هشت مایل" (2002) و "جای او" (2005)، از دیگر فیلم‌های هنسن است.
آندری وایدا، کارگردان پیشروی لهستانی و یکی از چهره‌های شاخص سینمای اروپا پس از جنگ جهانی دوم که طی بیش از شش دهه حضور در دنیای سینما بیش از 50 فیلم ساخت، 9 اکتبر در 90 سالگی از دنیا رفت. چهار فیلم وایدا شامل "سرزمین موعود" (1976)، "خدمتکاران ویلکو" (1979)، "مرد آهنین" (1981) و "کاتین" (2007) نامزد اسکار بهترین فیلم خارجی‌زبان شدند ولی هیچ‌یک جایزه دریافت نکردند، اما خودش در سال 2000 برای خدمات خود به دنیای سینما یک جایزه اسکار افتخاری گرفت. او همچنین در سال 2006 جایزه خرس طلای یک عمر دستاورد جشنواره برلین و در 1998 جایزه شیر طلای یک عمر دستاورد جشنواره ونیز را دریافت کرد. از وایدا به عنوان راوی پراحساس و در عین حال سازش‌ناپذیر تحولات سیاسی و اجتماعی لهستان یاد می‌شود. "پس‌تصویر" آخرین فیلم وایدا، نماینده لهستان در بخش فیلم خارجی‌زبان جوایز اسکار امسال بود، اما به فهرست کوتاه راه پیدا نکرد.
داریو فو، نویسنده، نمایشنامه‌نویس و طنزپرداز ایتالیایی، 13 اکتبر در میلان در 90 سالگی درگذشت. رمان‌ها و نمایشنامه‌های فو مضامین سیاسی و اجتماعی دارند و بسیاری از آن‌ها در نقد بوروکراسی دولتی و امپریالیسم آمریکایی نوشته شده‌اند. او در 1997 برای نگارش نمایشنامه "مرگ تصادفی یک آنارشیست" جایزه نوبل ادبیات را دریافت کرد. "افسانه ببر"، "حساب پرداخت نمی شه" و "جسدهای پستی" از دیگر آثار فو هستند که علاوه بر نویسندگی، به کارگردانی، طراحی صحنه و لباس، بازیگری و آهنگسازی نیز می‌پرداخت.
لئونارد کوهن، خواننده، شاعر و ترانه‌سرای افسانه‌ای که برای صدای بم و خروشان و اشعار تلخ و درون‌نگرانه، معروف بود، 10 نوامبر از دنیا رفت. او 82 ساله بود. معروف‌ترین آهنگ کوهن، "الهی شکر!" (Hallelujah) از آلبوم "موقعیت‌های مختلف" (1984) بیش از 200 بار ضبط شد و حدود 300 هنرمند آن را بازخوانی کردند. عشق در تمام نشانه‌هایش، مذهب، ایمان و موقعیت ظریف دنیا، مضامین مورد علاقه کوهن بودند که در ترانه‌های او تجلی داشتند. مانند "الهی شکر" بسیاری از آهنگ‌های او مانند "سوزان"، "پرنده روی سیم" و "برج آهنگ" به محبوبیت فراوان دست یافتند. کوهن به خاطر تأثیر آهنگ‌هایش در دنیای سینما و تلویزیون هم شهرت داشت. اولین موفقیت بزرگ او در این حوزه با همکاری با رابرت آلتمن در فیلم "مک‌کیب و خانم میلر" (1971) حاصل شد. "خواهران بخشش"، "آهنگ غریبه" و "بانوی زمستان" از کارهای او در این فیلم بودند. کوهن در 2011 برنده جایزه ادبی ملکه آستوریاس اسپانیا شد. نام او در تالار مشاهیر راک اند رول آمریکا، تالار مشاهیر موسیقی کانادا و تالار مشاهیر ترانه‌سرایی کانادا ثبت شده است و او نشان افتخار کانادا را که بالاترین نشان شهروندی این کشور است، دریافت کرد. کوهن در 2010 جایزه گلدن گلوب یک عمر دستاورد هنری را گرفت.
لئون راسل، خواننده و ترانه‌سرای راک که با جرج هریسن، باب دیلن، رولینگ استونز و جو کاکر همکاری کرد، 13 نوامبر در خانه خود در نشویل درگذشت. او 74 ساله بود.
پیتر وان، بازیگر بریتانیایی ششم دسامبر از دنیا رفت. او 93 ساله بود. او بیش از همه برای بازی در سریال کمدی "حبس" (Porridge) در نقش هری گراوت شهرت داشت. این سریال از 1974 تا 1977 از بی‌بی‌سی وان پخش می‌شد و وان تنها با بازی در سه اپیزود این سریال به محبوبیت زیادی رسید. وان با بازی در نقش استاد ایمون تارگرین در سریال فانتزی "بازی تاج و تخت"، نسل جدیدی از طرفداران را مجذوب خود کرد. او در دوران کاری خود که بیش از 75 سال ادامه داشت، در کنار بازیگرانی چون آنتونی هاپکینز، فرانک سیناترا و رانی بارکر نقش‌آفرینی کرد.
جرج مایکل، خواننده و ترانه‌سرای تحسین‌شده بریتانیایی و یکی از موفق‌ترین هنرمندان موسیقی پاپ در ده‌های 1980 و 1990، 25 دسامبر در 53 سالگی درگذشت. او در 1981 گروه "وم!" را به همراه دوست دوران مدرسه‌اش اندرو ریجلی تأسیس کرد. ترانه‌های موفقی چون "Wake Me Up Before You Go Go"، " Club Tropicana" و "Last Christmas" حاصل همکاری این دو بود. مایکل در 1986 از ریجلی جدا شد و به تنهایی به فعالیت ادامه داد. "ایمان" اولین آلبوم مایکل سال 1987 به بازار آمد، بیش 25 میلیون نسخه فروخت و برنده یک جایزه گرمی شد. در حدود چهار دهه فعالیت هنری مایکل، بیش از 100 میلیون نسخه از آلبوم‌های او به فروش رسید. مایکل در سال‌های اخیر با افسردگی و مشکلات مربوط به مواد مخدر دست و پنجه نرم می‌کرد و گاهی اوقات نیز دچار مشکلات قانونی می‌شد.
کری فیشر، بازیگر، نویسنده و دختر زوج معروف هالیوود که با بازی در نقش پرنسس لیا در سری فیلم‌های "جنگ‌های ستاره‌ای" به شهرت رسید، 27 دسامبر بر اثر عوارض ناشی از یک سکته قلبی شدید از دنیا رفت. او 60 ساله بود. فیشر دختر دبی رنولدز بازیگر و ادی فیشر خواننده بود. جدایی پر سر و صدای پدر و مادرش زمانی تیتر اخبار شد که او تنها دو سال داشت. او از 15 سالگی وارد حرفه خانوادگی شد و این زمانی بود که در 1973 در برادوی در اجرای تازه نمایش "آیرین" کنار مادرش نقش‌آفرینی کرد. دو سال بعد با بازی در کمدی موفق "شامپو" با بازی وارن بیتی، جولی کریستی و گلدی هاون، وارد دنیای سینما شد. اما این "جنگ‌های ستاره‌ای" (1977) بود که فیشر را در سطح بین‌المللی به شهرت رساند. او نقشِ اکنون افسانه‌ای پرنسس لیا را بازی کرد: رهبر بی‌باک سیاره آلدران و عضو سنای امپراتوری. "جنگ‌های ستاره‌ای" نامزد شش جایزه اسکار شد و آغازگر یک مجموعه سینمایی بود. دو دنباله "یک امید تازه" – "امپراتوری ضربه متقابل می‌زند" در 1980 و "بازگشت جدای" در 1983 – چیزی را تشکیل دادند که اکنون به سه‌گانه اول "جنگ‌های ستاره‌ای" معروف هستند.از دیگر فیلم‌های سینمایی مطرح او می‌توان به "برادران بلوز" (1980)، "هانا و خواهرانش" (1987)، "آستین پوئرز" (1997) و "جیغ 3" (1984) اشاره کرد.
دبی رنولدز، بازیگر، رقصنده و ستاره پاپ و مادر کری فیشر بازیگر یک روز بعد از درگذشت دخترش در 84 سالگی درگذشت. آکادمی علوم و هنرهای سینمایی در 2015 به خاطر فعالیت‌های رنولدز در امور خیریه، جایزه انسان‌دوستانه جین هرشولت را به او اعطاء کرد. او که به خاطر یک عمل جراحی دوران نقاهت را پشت سر می‌گذارد نتوانست در مراسم شرکت کند. رنولدز با بازی در موزیکال جاودانی "آواز در باران" (1952) به کارگردانی جین کلی و استنلی دانن بسیار مورد توجه قرار گرفت. او در این فیلم مقابل کلی و دانلد اوکانر نقش‌آفرینی کرد. داستان بازیگران سینما در دوران انتقال از فیلم‌های صامت به ناطق، از سوی موسسه فیلم آمریکا به عنوان بهترین موزیکال تاریخ سینما شناخته شد. رنولدز برای بازی در نقش اصلی فیلم "مالی براون پایدار (1964) برای اولین و آخرین بار نامزد جایزه اسکار شد. این فیلم از روی نمایشی موزیکال در برادوی ساخته شد و روایتی داستانی از زندگی زنی بود که از غرق شدن کشتی تایتانیک جان سالم به در برد. اما رنولدز اسکار را به جولی اندروز برای اولین فیلمش، "مری پاپینز" باخت.
علی افتخاری
