سروکله زدن اسکورسیزی با آهنگ‌های باب دیلن/ دلم تنگ شده بود
مارتین اسکورسیزی در مراسمی در سالن آلیس‌تالی نیویورک به معرفی مستند خود درباره باب دیلن، اسطوره تاریخ موسیقی آمریکا پرداخت و از احساسات خود در این باره سخن گفت.
ایران آرت: مارتین اسکورسیزی در مراسمی در نیویورک درباره احساس خود نسبت به آخرین اثرش یعنی مستند «نمایش تندر چرخان -Rolling Thunder Revue» درباره باب دیلان، سخن گفت.
هنوز مدت زمان زیادی از خبر عرضه این اثر نتفلیکس در رسانه‌ها نمی‌گذرد؛ مستندی درباره تور کنسرتی پرستاره که باب دیلان با گروهی از موزیسین‌های به اصطلاح بوهمی یا خارج از عرف و قاعده همچون جانی میشل، جون بایز، میک رانسون، بت میدلر و آلن گینزبرگ و دیگران در دهه ۷۰ میلادی در آمریکا به راه انداخت.
اسکورسیزی پیش از در سال ۲۰۰۵ مستندی به نام «راهی به خانه نیست» را درباره دیلان ساخته بود اما به گفته خودش منتظر فرصتی بود تا دوباره به این آهنگساز – خواننده شگفت‌انگیز بپردازد.
به گزارش صبا به نقل از هالیوود ریپورتر، اسکورسیزی در این باره گفت: احساس کردم دلم برای این جهان و سر و کله زدن با این موسیقی‌ها و اشعار تنگ شده شده است. جف راسن – تهیه‌کننده این مستند – در سال ۲۰۰۸ با مقداری راش نزد من آمد و گفت این‌ها را یک نگاه بنداز، شاید بشه کاری کرد و خب معلوم بود که می‌شد کاری کرد. من می‌خواستم چیزی خلق کنم که روح آن تور را در خود داشته باشد نه اینکه فقط یه وقایع نگاری ساده باشد.
اسکورسیزی ادامه داد: من می‌خواستم فیلمی بسازم با آن موسیقی، با آن ترانه‌ها و با آن زمان؛ آن زمان که حقیقتا دوره خاص و ویژه‌ای بود. من می‌خواستم، یعنی امیدوارم که این مستند بی‌زمانی آن کار دیلن را به تصور کشد، آن روحی که آن ستاره‌ها را گرد هم جمع کرد و چنان تور وحشی و بکری خلق شد که انعکاس آن تا زمان حال رسیده است.
این کارگردان بزرگ توضیح داد: آن تور خلاقانه بود، زیبا بود، حقیقتا معنا داشت. می‌توانستی تنها موسیقی‌اش را گوش دهی یا ترانه‌هایش را بخوانی. می‌توانست توسط هر کسی خوانده شود و همچنان معنا داشته باشد. آن کارها هنوز هم تازه هستند و این یعنی در برابر گذر زمان تاب آورده‌اند.
باب دیلن خواننده، آهنگساز، شاعر و نویسنده‌ای آمریکایی است. او در ابتدا در سبک موسیقی بومی آمریکا فعالیت داشت و در دهه ۶۰ میلادی به سبک راک روی آورد و اشعار عاشقانه راک اند رول روز را با اشعار ادبی و روشنفکرانه کلاسیک در هم آمیخت.
دیلن در پدیدار شدن سبکی در موسیقی به نام راک بومی «Folk Rock» در اواسط دهه ۶۰ بسیار تأثیرگذار بود و به شکسپیر هم‌نسلان خود شهرت یافت. بعضی از کارهای دیلن به عنوان سرود جنبش‌های اجتماعی آن دوران مطرح است.
باب دیلن در پنج دهه اخیر در موسیقی آمریکا به عنوان یک پدیده مطرح بوده است و یکی از تاثیرگذارترین چهره‌ها در موسیقی معاصر آمریکا به حساب می‌آید. او در سال ۲۰۱۶ جایزه نوبل ادبیات را به خاطر آفرینش بیانی تازه در ترانه‌سرایی دریافت کرد.
