لبخند خانم بازیگر به ژانر وحشت

ایمی سایمتز از با رد کارگردانی فیلم "بیوه سیاه"، ترجیح داد در اقتباس جدیدی از رمان ترسناک استیون کینگ بازی کند.

ایران آرت: اِیمی سیمِتز بازیگر-کارگردان مستقلی است که به‌صراحت نمی‌گوید یکی از کارگردانان زن پرشماری بوده است که مارول برای "بیوه سیاه" (بلک ویدو) با آن‌ها تماس گرفت اما لبخند بامعنایش حرف‌های زیادی دارد.

سیمتز در گفت‌وگویی چنین توضیح می‌دهد: "من ملاقات‌های زیادی درباره چنین پروژه‌هایی داشتم تا این‌که پا پس کشیدم چون نمی‌خواهم به دام بیافتم. در آن صورت نمی‌توانستم خود واقعی‌ام باشم اما از سوی دیگر باور دارم که زنان باید فیلم‌های تجاری هم بسازند؛ و اگر به‌تدریج این کار را انجام بدهند، در نهایت می‌توانند یک فیلم مارولی هم بسازند چون به استقلال و سبک خودشان در جهان فیلم‌های جریان اصلی رسیده‌اند."

با این وجود، او در سینمای مستقل کارنامه‌ای دارد که هر روز بیش‌تر و بهتر گسترش پیدا می‌کند. او هم‌زمان با این گفت‌وگو در بازسازی "پت سماتاری" ایفای نقش کرده است که اقتباس جدیدی از رمان استیون کینگ است و به‌تازگی اکران شده است. البته او در کمدی مستقل "شب‌های خوش با امیلی" به کارگردانی مَدِلین اولنِک، درباره زندگی امیلی دیکینسن، هم بازی کرده که امسال در جشنواره SXSW اولین نمایش جهانی‌اش را تجربه کرد و حالا اکران محدود شده است.

به گزارش هنروتجربه، ایمی سیمتز که در حدود هفتاد اثر بازی کرده است، اولین و تنها فیلم بلندش را در سال ۲۰۱۲ با عنوان "خورشید نمی‌تابد" کارگردانی کرد؛ فیلمی جنایی ترسناک که با تحسین عموم منتقدان روبه‌رو شد و جایزه ویژه هیأت داوران جشنواره SXSW را برای او به ارمغان آورد.

او در ادامه صحبت‌هایش رضایت خود را از وضعیتش چنین ابراز می‌کند: "من هیچ طرح و نقشه هوشمندانه‌ای برای کارنامه‌ام نداشتم؛ و فقط روی کارم متمرکز شدم تا این‌که فرصت‌هایی به دست بیاورم. خیلی از آدم‌هایی که همکارم شده‌اند فکر می‌کنند شما ناگهان فیلمی می‌سازید یا بازی می‌کنید و یکهو موفقیت را تجربه می‌کنید. اما من چنین تصوری ندارم و مدت‌هاست که کار می‌کنم و شغل‌های زیادی را تجربه کردم که هیچ ربطی هم به صنعت فیلم‌سازی نداشتند. من با جان و دل برای یادگیری حرفه‌ام پیکار کردم. پس واقعاً می‌خواهم حالا حالاها در این صنعت باشم و کار کنم و حرفه‌ام را بهتر بشناسم؛ و بالأخره بفهمم به دنبال چه هستم."

البته سیمتز با کارگردانی همین فیلم، فرصت‌های خیلی خوبی را برای نویسندگی و کارگردانی در تلویزیون به دست آورد از جمله اقتباس سریالی بر اساس فیلمی از استیون سودربرگ. روی‌هم‌رفته فیلم‌های کوتاه، بلند و آثار تلویزیونی سیمتز حاوی تعلیقی عصبی‌کننده و وسوسه‌های روان‌شناختی تیره‌وتاری هستند که نگاهی متمایز به بی‌قراری و آشفتگی روح آمریکایی دارد.