گفتگو با ستاره جوان بریتانیایی / عاشق زنان قدرتمند فیلم‌های تاریخی‌ام
کیرا نایتلی که در 20 سالگی و 30 سالگی نامزد دریافت جایزه اسکار شده، می‌تواند امسال با "کولت" سومین نامزدی و نخستین اسکار بازیگری خود را جشن بگیرد.
ایران آرت: مهدی فروتن: کیرا نایتلی، بازیگر 33 ساله انگلیسی در 2005 و در حالی که تنها 20 سال داشت برای درام عاشقانه "غرور و تعصب" نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر زن شد. 10 سال طول کشید تا نام نایتلی دوباره وارد فهرست نامزدهای اسکار شود و او این بار تا یک قدمی بردن جایزه بهترین بازیگر مکمل برای "بازی تقلید" رفت. هر چند به نظر می‌رسد سومین نامزدی او در جوایز آکادمی اسکار به انتظاری طولانی نیاز نداشته باشد.
به گزارش ایران‌آرت، "کولت" به کارگردانی وش وستمورلند داستان زندگی نویسنده نامدار فرانسوی اوایل تا میانه‌های قرن بیستم است که نایتلی نقش او را ایفا می‌کند. فیلم نخستین بار ژانویه 2018 در جشنواره ساندنس به نمایش درآمد و پاییز امسال در سینماهای آمریکا روی پرده رفت تا برای درخشیدن در فصل جوایز آماده شود. نایتلی همزمان با اکران "کولت" درباره بازی در آن، احتمال بردن جایزه و زندگی و کار به عنوان یک مادر شاغل سخن گفته است.
کولت، نویسنده فرانسوی
من عاشق او هستم. عاشق قدرت و شجاعت او و این واقعیت که چرخ گردون چندان بر مرادش نگشت و کولت کاری کرد دنیا به کامش باشد. به نظرم قدرتی که او به دیگران می‌بخشد باورنکردنی است و به همین دلیل خیلی دوست داشتم نقش او را در یک پروژه سینمایی بازی کنم. با اینکه شوهرش ویلی یک آشغال به تمام‌معنی بود اما درک می‌کنیم چرا آنها سال‌ها با هم زندگی کردند.
مادری که بازی می‌کند 1
من از تابستان 2016 درگیر پروژه بودم و وقتی وستمورلند از لس‌آنجلس به لندن نقل مکان کرد، از او خواستم پروژه را کمی به تاخیر بیندازد. دخترم ادی تازه یک ساله شده و ساعت خواب من را نابود کرده بود. تصور کنید قرار است یک نقش سنگین بازی کنید و همزمان ناچارید هر شب چهار تا پنج بار از خواب بیدار شوید و به دخترتان برسید. معلوم است که فرصتی برای سپردن واژه‌ها به ذهن باقی نمی‌ماند. با خودم فکر کردم از نظر جسمی نمی‌توانم این نقش را حالا بازی کنم. آنها هم فیلمبرداری را تا تابستان 2017 عقب انداختند و من همراه همسرم جیمز رایتن، دخترم ادی و پرستار او به مجارستان رفتیم.
مادری که بازی می‌کند 2
از سه سال و نیم پیش که ادی به دنیا آمد تا امروز من در شش فیلم و نمایش بازی کرده‌ام. دلیل پرکار بودنم این است که با خودم فکر می‌کنم وقتی دخترم به مدرسه برود، شرایط قرار نیست از این سخت‌تر شود. طبعا در آن دوران وقتی سر کار می‌روم که مدرسه‌ها تعطیل باشد. با اینکه سال‌هاست می‌توانم نقش‌های دلخواهم را خودم انتخاب کنم اما حالا که مادر هم شده‌ام، قاطع‌تر سراغ نقش‌ها می‌روم و معتقدم هر چه بیشتر خودتان باشید، صدایتان قوی‌تر و بهتر شنیده می‌شود. این روند از نظر من طبیعی است.
علاقه به نقش‌های تاریخی
به دلایلی که نمی‌دانم، فیلم‌های "غرور و تعصب"، "تاوان"، "دوشس"، "آنا کارنینا" و حالا "کولت" بهترین نقش‌ها را به من پیشنهاد داده‌اند. البته که نقش‌های امروزی خوب هم کم نداشته‌ام اما این نقش‌ها چندان مانند آثار تاریخی قوی و آبدار نبوده‌اند. همیشه عاشق نهایت آن تصویر و قدرت زنانه در نقش‌های تاریخی بودم با آن لباس‌های فاخر و در عین حال شخصیت‌هایی که همواره کوشیده‌اند از آن قالب بیرون بزنند. در فیلم‌های تاریخی این بیرون زدن آسان‌تر به چشم می‌آید. در حالی که در فیلم‌های امروزی زن‌ها جین و تی‌شرت می‌پوشند و نمی‌توان آن قدرت زنانه را راحت آشکار کرد.
ماجراهای فصل جوایز
نخستین بار سال 2005 برای "غرور و تعصب" نامزد اسکار شدم و یادم می‌آید در فصل جوایز فقط در چند جلسه پرسش و پاسخ شرکت کردم. شرایط از آن روز بسیار دگرگون شده و حتی نسبت به سه چهار سال پیش هم مطلقا تغییر کرده است. به نظرم خیلی مهم است که در برنامه‌های نمایش شرکت کنی و به شور و اشتیاق هواداران پاسخ بدهی. با خودت فکر می‌کنی در یک فیلم خوب بازی کرده‌ای، پس مهم است که دیگران را به تماشای آن دعوت کنی. ما که برای خودمان فیلم نمی‌سازیم. فیلم برای تماشاگر است و هر چه تعداد تماشاگران بیشتر باشد، همان‌قدر بهتر است.
