بهمن فرمانآرا: چریک نیستم / اجازه ندادند سریال بسازم
فرمانآرا درباره فیلم جدیدش، ممیزیها و سریالی که قرار است بسازد، صحبت کرد.
ایران آرت: کارگردان فیلمهای «شازده احتجاب» و «خاک آشنا»، پنج سال قبل؛ پس از اینکه در اواخر دهه 70 و نیز دهه 80 «یک بوس کوچولو»، «خانهای روی آب» و «بوی کافور عطر یاس» را با موضوع مرگ کارگردانی کرد و سه گانهای ماندگار برای سینمای ایران به جا گذاشت، به دنبال ساخت فیلمی رفت که تاکید داشت برخلاف آن سهگانه درباره "زندگی" است و "امید" وجه بارز و پررنگ آن است.
بهمن فرمانآرا به بهانه اکران فیلم جدیدش با نام «دلم میخواد» در سینماهای کشور در گفتوگویی با ایسنا از ساخت این فیلم و شرایطی اجتماعیای گفت که پس از چند سال هنوز با فیلم «دلم میخواد» مطابقت دارد.
او ابتدا درباره اینکه فیلمش پس از چند سال سرانجام به اکران رسیده و آیا پیشبینیمیکرد که «دلم میخواد» در شرایط اجتماعی فعلی به نمایش درآید؟ گفت: واقعیت این است که ما در سیستم کاری خود برای ساخت یک فیلم، هفتخوان رستم داریم و به اکران که میرسیم باید از هفتصد خوان رستم عبور کنیم، چون اینقدر مسائل مختلف گروهی، سیاسی یا بحثها و حاشیههایی مثل اینکه چه کسی سرمایهگذار فیلم است؟ یا اگر فیلم اکران نشود کارگردانش قهر میکند و... مطرح میشود که ترجیح میدهی هر موقع فرصت پیش آمد فیلمت را نمایش دهی تا این حاشیهها بیشتر نشود.
فرمانآرا در پاسخ به اینکه آیا «دلم میخواد» دچار ممیزی زیادی شده است؟ بیان کرد: در جشنواره جهانی فجر قرار بود فیلم را بدون سانسور ببینیم، اما الان چون اکران عمومی است مسئله فرق میکند. با این حال روی هم رفته ممیزیهای موردی چیزی را در ساختار فیلم تغییر نداده و مثلا به لغت «قِرِش بِده» میتوانم اشاره کنم که الان به «حالش بده» تغییر کرده است!
او با انتقاد از این نوع ممیزیها گفت: قبلا هم گفتهام و باز هم میگویم به نظرم کسی که قبول میکند در بخش ممیزی و سانسور کار کند سخت در اشتباه است که فکر میکند از 80 میلیون نفر بیشتر میفهمد، چون مردم خیلی تیز هستند و همه چیز را خوب میفهمند.
فرمانآرا درباره وضعیت سریالی که قصد داشت برای شبکه نمایش خانگی بسازد نیز گفت: برای این سریال200، 300 میلیون تومان هم خرج کردیم اما یک روز آقای پارسایی (مدیرکل شبکه نمایش خانگی)، گفتند دو نفر از اعضا شورایشان عوض شدهاند و باید آنها هم نظر بدهند، در حالی که ما موافقت اصولی را گرفته و قرارداد هم بسته بودیم. من به او گفتم شما مدیر تئاتر هم که بودید نگذاشتید من نمایش «مردی برای تمام فصول»را اجرا کنم ولی آنقدر صبر کردم تا شما از آنجا بروید و بتوانم نمایشم را به صحنه ببرم. الان هم صبر میکنم تا شما از شبکه نمایش خانگی بروید، به همین دلیل آن را فعلا کنار گذاشتهام تا شرایطش جور شود مخصوصا اینکه کار خیلی سنگینی است و اگر شروع میکردم با توجه به 24 قسمتی بودنش باید تمام سال 97 را فیلمبرداری میکردم تا اوایل سال 98 پخش شود. البته امسال انرژی این کار را داشتم اما برای آینده هر وقت بخواهم شروع کنم باید حساب کنم که باز هم انرژی آن هست تا ادامه دهم یا خیر. با این شرایط آذرماه برای ساخت فیلم جدیدم اقدام میکنم.
او در بخشی دیگر از این مصاحبه گفت: من 77 سال عمرم را منهای زمانی که مشغول تحصیل بودم، در اینجا گذراندهام و هیچ جایی را هم اندازه ایران دوست ندارم. در هر شرایطی متعلق به اینجا بوده و هستم، چه الان چه آن زمان که برادر همسرم (شهید لبافی نژاد) در 31 سالگی و در زمان قبل از انقلاب کشته شد و با حوادث مختلفی مواجه بودیم. الان هم خود را یک فیلمساز چریک نمیبینم ولی مغز و فکرم کار میکند و سعی میکنم به جای اینکه خودم را بازنشسته کنم تا آخرش کار کنم. حتی آرزو میکنم وقتی سر فیلمی هستم سکتهای بیاید و خداحافظی کنم البته نه به این معنا که آرزوی مُردن داشته باشم، ولی بازنشستگی را هم اصلا نمیفهمم.
وی با تاکید براینکه متنفر است از اینکه پیشکسوت خطاب شود، ادامه داد: در عین حال معتقدم سینما مثل هر حرفه دیگری به خون تازه احتیاج دارد و باید هوای فرهادی، درمیشیان، امیریوسفی و روستایی را داشت، چون اینها آینده هستند.