فریبا نادری: مثل پرستارها گاهی حوصله ندارم
بعد از سال‌ها بازی در مجموعه‌های تلویزیونی گوناگون، به نظر می‌رسد که حالا دیگر بازیگری برای فریبا نادری حسابی جدی شده است
ایران‌آرت: بعد از سال‌ها بازی در مجموعه‌های تلویزیونی گوناگون، به نظر می‌رسد که حالا دیگر بازیگری برای فریبا نادری حسابی جدی شده است. او که تاکنون در مجموعه‌هایی چون «آسمان همیشه ابری نیست»، «میلیاردر»، «چک برگشتی» و مجموعه پرمخاطب «ستایش» ایفای نقش کرده است، بتازگی با سریال تلویزیونی «پرستاران» مهمان خانه‌ها شده است و نقش یکی از پرستاران این مجموعه با نام محبوبه عزتی را ایفا می‌کند. نادری در این گفت‌وگو با جام جم از تجربه بازی در نقش یک پرستار می‌گوید.
دلیل اصلی شما برای قبول بازی در این نقش چه بود؟ چرا ایفای نقش یک پرستار را پذیرفتید؟
تقریبا همه ما از دوران بچگی پرستاران را زیاد دیده‌ایم و خودم جزو آن دسته کودکانی هستم که از کودکی ذهنیت خیلی خوبی را نسبت به پرستاران داشتم، چون از همان زمان تا الان هر وقت برای خودم یا عزیزانم مشکلی پیش می‌آمد و در بیمارستان بستری می‌شدند، همیشه مورد لطف پرستاران قرار می‌گرفتم و خیلی حس خوبی داشتم که برای بازی در نقش یکی از پرستاران انتخاب شدم. البته در روز اولی که برای بازی در این پروژه دعوت شدم خیلی در مورد نقش اطلاعی نداشتم. فقط از طرف دفتر آقای هاشمی (تهیه‌کننده کار) با من تماس گرفتند و وقتی متوجه شدم که نویسنده و کارگردان کار هم آقای افخمی هستند، در واقع در وهله اول به اعتبار نام این دو نفر در کار حاضر شدم و خوشحال بودم که مرا برای حضور در پروژه‌شان انتخاب کردند.
نقشی که شما در این مجموعه بازی می‌کنید چه مختصات و ویژگی‌هایی دارد؟ تفاوت‌های ترسیم نقش پرستاران در این مجموعه با مجموعه‌های دیگری را که با محوریت زندگی پزشکان و پرستاران ساخته شده در چه می‌دانید؟
پرستارانی که در این مجموعه می‌بینید، کاملا واقعی‌اند و شبیه همان کسانی هستند که در بیمارستان می‌بینید. خب همه پرستاران در موقعیت‌هایی ممکن است حوصله نداشته باشند یا درگیر مشکلاتی در زندگیشان باشند و این در اخلاقشان هم تاثیر می‌گذارد. شخصیت من هم در این مجموعه درگیر فراز و فرودهایی می‌شود که البته فعلا نمی‌توانم در موردش صحبت کنم و باید اول اجازه بدهیم که داستان به آن مرحله برسد.
شخصیت محبوبه چقدر به شخصیت واقعی‌تان نزدیک است؟
او دختری بسیار قوی است که بدون هیچ نوع نیاز مالی، به شکلی عاشقانه وظیفه‌اش را انجام می‌دهد. همان‌طور که می‌دانید، پرستاری جزو آن دسته شغل‌هایی است که باید حتما دوستش داشته باشید وگرنه انجامش برایتان خیلی سخت می‌شود. او همچنین درگیری‌هایی را هم با پدرش دارد، مبنی بر این‌که پدرش با رشته‌اش مخالف بوده و همیشه می‌گفته که پرستاری را رها کند اما محبوبه همچنان عاشق کار و رشته‌اش است. از جهاتی فکر می‌کنم محبوبه در زندگی شخصی‌اش، شباهت‌هایی به من دارد و از این جهت این نقش را خیلی دوست دارم.
به نظر می‌رسد این مجموعه کوشیده در کنار روایت داستان‌گونه خود، در زمینه ارائه محتوای آموزشی هم گام‌هایی بردارد و اطلاعاتی را در زمینه‌های پزشکی به مخاطبانش ارائه دهد. درست است؟
بله. سعی می‌کنیم نوعی آگاه‌سازی انجام دهیم و اطلاعاتی را به مخاطبان آموزش بدهیم. برای مثال به صورت ناخودآگاه در دل سریال به مخاطبان می‌گوییم که اگر اتفاقی برای کسی افتاد چگونه عمل کنند، خیلی زود به اورژانس زنگ بزنند و نکته دیگری هم که سعی در گفتن آن داریم، بالا بردن درک مردم نسبت به پزشکان و پرستاران است. این آدم‌ها هم دغدغه‌های مالی و شخصی دارند و به این دلیل که سر و کارشان با جان مردم است، بشدت تحت فشار و استرس‌های کاری هستند. بخصوص این‌که تمرکز داستان ما روی بخش اورژانس است و استرس و شرایط سخت در این بخش دوچندان می‌شود.
این قضیه در بازی خود شما چقدر نمود دارد؟
خیلی تلاش کرده‌ام اصول درست کار را رعایت کنم و حتی اصطلاحات پزشکی و پرستاری را با همان تلفظ درستشان ادا کنم که دوستان پزشک و پرستار، خدای ناکرده از دستمان ناراحت نشوند. ضمن این‌که این اصطلاحات به مخاطبان هم آموزش داده شود تا اگر روزی در آینده آنها را شنیدند، فکر نکنند چون فلان اصطلاح انگلیسی است، پس حتما چیز خطرناکی است و نگرانشان کند. به نظر من لازم است که همه سریال‌ها هر کدام به نوبه خود جنبه آموزشی را در دلشان داشته باشند، وگرنه صرف این‌که در خانه بنشینیم و تخمه بشکنیم و سریالی را ببینیم، درست نیست.
الان که سریال در حال پخش است، احساستان چیست؟ از بازی در این کار رضایت داشتید؟
من معتقدم برخی کارها هستند که خستگی در آدم باقی نمی‌گذارند و به بازیگر حس خوبی می‌بخشند. پرستاران هم از این دسته آثار است و از همان اول می‌دانستم که خستگی را در جانم نخواهد گذاشت.
بعد از سال‌ها بازیگری و حضور در این عرصه به نظر می‌رسد حالا چند وقتی هست که در انتخاب‌هایتان سراغ فضاهای متفاوت‌تر رفته‌اید و گویا به دنبال تجربه‌های جدیدی هستید. در‌حال‌حاضر نگاهتان به بازیگری چیست؟
خب قبلا بازیگری برایم به این صورت بود که دلم می‌خواست مدام بازی کنم فقط به این دلیل که دیده شوم و توانایی‌هایم به چشم بیاید، اما حالا آن مرحله را با وجود وقفه‌هایی که داشتم، گذرانده‌ام و خدا را شکر در جایگاهی قرار گرفته‌ام که دستم برای انتخاب‌های بعدی باز است. دیگر مجبور نیستم هرنقشی را به هر قیمتی بازی کنم و در این میان گیر انتخاب‌های تکراری هم بیفتم. ترجیح می‌دهم که خودم را در قالب‌های گوناگون محک بزنم. بخصوص این‌که پیشنهاد پرستاران زمانی اتفاق افتاد که من قبلش در دو نقش کاملا منفی (در مجموعه‌های ستایش و فاخته) حضور یافته بودم و حالا این تجربه‌ای کاملا مثبت محسوب می‌شد. این قضیه اعتماد به نفس دوباره‌ای به من داد و قدردان و ممنون آقایان هاشمی و افخمی هستم.
شما جزو آن دسته بازیگرانی هستید که با تلویزیون شروع کردید و شناخته شدید. فکر می‌کنم هنوز هم رسانه ملی اولویت اصلی‌تری را در انتخاب‌هایتان دارد؛ درست است؟
صد در صد همین‌طور است. تلویزیون برایم جایگاه ویژه‌تری دارد و اگر روزی قرار شود به خاطرش سینما را ترک کنم، مطمئن باشید که این کار را انجام می‌دهم. تلویزیون از امنیتی برخوردار است که سینما عموما فاقد آن است و من این امنیت را دوست دارم.
