ملکه جوایز اسکار کیست؟ / عکس

کارگردان فیلم "مهلکه" تنها کارگردان زنی است که جایزه کارگردانی اسکار را برده است.

ایران آرت: کاترین بیگلو تنها کارگردان زنی که تاکنون جایزه اسکار را برده است، با فیلم هایی صریح و جدی درباره جنگ عراق و شکار بن لادن به درجات بالای هالیوود دست یافت. 

به گزارش ماهنامه نزدیک، بیگلو فرد خاصی است. وی تنها کارگردان زنی است که 6 اسکار را برای یک فیلم برد که شامل جایزه بهترین کارگردان نیز می شود. او این جایزه را در سال 2010 برای فیلم «مهلکه» برد، همان سالی که به نظر می رسید دوست 20 سال قبل او، «جیمز کامرون» برای فیلم آواتار این جایزه را ببرد.

قابل ذکر است که وی تنها زنی است که در فیلم های خود وقایع بسیار خشن را نشان می دهد. وی به طور صریح و رو در رو با مشکلات معاصر درگیر می شود و عموما تصاویری را خلق می کند که به رغم سرگرم کردن، چالش برانگیز نیز هستند.

پس از فیلم «مهلکه» که اولین همکاری وی با فیلمنامه نویس و روزنامه نگار «مارک بول» بود، به یکی از کارگردان های مولف سینمای آمریکا بدل شد. پس از جنگ عراق، وی در سال 2012 ماجرای شکار «اسامه بن لادن» توسط CIA را در فیلم «سی دقیقه پس از نیمه شب» روایت کرد. او در فیلم جدید خود به نام «دیترویت» به درگیری های نژادی پرداخته است.

در اوایل دهه 1980، بیگلو یک هنرمند سی و چند ساله، تقریبا هم تراز افرادی چون «اندی وارهول» و «سوزان زونتاگ» بود اما او حرف های بیشتری و همچنین نیاز افزون تری برای گفتن حرف هایش به دنیا داشت. در سال 1991 فیلم «نقطه شکست» نشان داد فیلمسازی است که کارهایش ارزش دیدن دارد. سپس سه فیلم سینمایی ساخت که موج خاصی را ایجاد نکرد.

کاترین بیگلو صریح و مقتدر است. پس از رسیدن به هالیوود، به سرعت جای خالی «جان هیوستون»، «مایکل چیمینو» و «اولیور استون» با ورود به سوژه های سیاسی چالش برانگیز و در عین حال جذاب، سینماها را پر کرد. در سال 2012، صحنه های شکنجه در فیلم «سی دقیقه پس از نیمه شب» هم بهت آور بودند و هم سوالاتی را ایجاد کردند. پاسخ قاطع او به چالش های به وجود آمده در قبال این صحنه ها این بود که نشان دادن شکنجه به معنای توجیه آن نیست.

پنج سال بعد بیگلو، یک زن سفیدپوست 65 ساله به بخش تاریکی از تاریخ آمریکا بازگشت که برای 50 سال به فراموشی سپرده شده بود. «دیترویت» درباره شورش های نژادپرستانه سال 1967 و تمرکز بر رسوایی سرپوش گذاشته شده متل الجیرز است. پس از حمله پلیس، 10 سیاه پوست و دو دختر سفیدپوست زندانی شدند، کتک خوردند و مرعوب شدند. سه تن از این افراد با خونسردی کامل به قتل رسیدند. پنجاه سال بعد، در حالی که ایالات متحده همچنان از تنش های جاری و رو به افزایش نژادی رنج می برد، بیگلو با ساخت فیلمی که پیچیده، عالی و غافلگیر کننده است، موجی از واکنش ها را به وجود آورده است.

شاید باور جدی او به قدرت سیاسی سینما از نوجوانی او که در دوران جنگ ویتنام گذشته است، نشأت گرفته باشد: «من تظاهرات علیه جنگ و تمام شدن ناگهانی آن جنگ را به خاطر دارم. در نتیجه تحت تاثیر این عقیده قرار گرفتم که حربه اعتراض همیشه در دسترس ما هست و استفاده کردن یا نکردن از آن به خود ما بستگی دارد. نقش یک هنرمند و کارکرد اجتماعی او تلاش برای تغییر است. مخلوط هنر و سیاست به طرز خارق العاده ای قدرتمند است.»

جاه طلبی او به اندازه ای زیاد است که می خواهد بقیه دنیا را هم به دنبال خود بکشد؛ او می گوید: «به نظر من دانستن، قدرت است.»