درگذشت کاشف مایکل کین و خالق سه فیلم جیمز باندی
لوییس گیلبرت که سه فیلم از مجموعه مامور مخفی 007 را کارگردانی کرد و بیش از همه با دهمین فیلم جیمز باندی یعنی «جاسوسی که دوستم داشت» شناخته می‌شد، در 97 سالگی از دنیا رفت.
ایران‌آرت: گیلبرت نخستین بار در 1967 روی صندلی کارگردانی «شما فقط دو بار زندگی می‌کنید» نشست و پنجمین فیلم جیمز باندی را با بازی شان کانری در نقش مامور مخفی 007 ساخت اما 10 سال طول کشید دوباره در مقام کارگردان به این مجموعه بازگردد و دهمین فیلم جیمز باندی را بسازد؛ «جاسوسی که دوستم داشت» یک تفاوت عمده با «شما فقط دو بار زندگی می‌کنید» داشت و راجر مور در آن جانشین کانری شده بود.
موفقیت شگفت‌انگیز فیم در گیشه و فروش 185 میلیون دلاری پروژه‌ای که فقط با 14 میلیون دلار تولید شده بود باعث شد تهیه‌کنندگان جیمز باند کارگردانی فیلم بعدی را هم به گیلبرت بدهند و او از این آزمون روسفید بیرون آمد. «مون‌ریکر» یازدهمین فیلم جیمز باندی تاریخ سینما و چهارمین فیلمی بود که راجر مور در آن این نقش تاریخی را ایفا می‌کرد. پروژه‌ای که در 1979 با 35 میلیون دلار تولید شده بود، بیش از 210 میلیون دلار فروخت و نامزد جایزه اسکار جلوه‌های ویژه هم شد.
دیگر فیلم مهم کارنامه گیلبرت «الفی» است که در 1966 تولید شد و مایکل کین را تا مقام یک ستاره در هالیوود بالا برد. پروژه کمتر از یک میلیون دلار (800 هزار دلار) هزینه داشت اما بیش از 18 میلیون دلار فروخت و نامزد پنج جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردان شد. «الفی» نخستین بار در بخش مسابقه جشنواره کن به نمایش درآمد و جایزه هیات داوران را برای کارگردان به ارمغان آورد.
تجربه خوب همکاری گیلبرت و کین در 1966 حدود سه دهه بعد تکرار و «ریتای محصل» به کارگردانی و بازی این دو چهره نامدار روانه پرده سینماها شد. فیلم گرچه در گیشه چندان موفق نبود اما نامزد سه جایزه اسکار (از جمله بهترین بازیگر مرد برای کین و بهترین بازیگر زن برای جولی والترز)، برنده دو گلدن گلوب بهترین بازیگران مرد و زن و انبوه جوایز دیگر شد. کین 10 سال پیش گفته بود «ریتای محصل» آخرین فیلم خوب کارنامه او پیش از بازنشستگی ذهنی است.
گیلبرت در 1920 در لندن به دنیا آمد و نخستین بار در 28 سالگی روی صندلی کارگردانی «بالرین کوچک» نشست. هر چند پیش از آن چند مستند کوتاه و بلند ساخته بود. آخرین فیلم او «پیش از رفتن» در 2002 بود که در آن بار دیگر با والترز همکاری کرد. گیلبرت زندگی شخصی خود را بسیار محرمانه پیش برد اما سال 2010 زندگینامه‌ای به نام «تمام فلش‌بک‌های من» منتشر و در آن گوشه‌هایی از زندگی‌اش را آشکار کرد.
