کارگردانان هالیوودی نیز علیرغم حرفه ای بودن‌شان، گاهی اوقات از اعضای خانواده خود در فیلم هایشان استفاده می کنند.
ایران آرت: آیا می دانستید کارگردانان هالیوودی نیز پارتی بازی می کنند؟!!! شاید هیچ کسب و کار و تجارتی در دنیا از لحاظ زرق و برق و در چشم بودن به پای فعالیت هالیوود و سینما در کل نرسد. فعالیت در دنیای سینما نیز معمولاً یک حرفه خانوادگی است. در این میان کارگردانان یکی از ارکان مهم این حرفه را تشکیل می دهند که نقش مهمی نیز در تسری این حرفه در خانواده خود دارند. کارگردانان هالیوودی نیز علیرغم حرفه ای بودن در این حوزه و تمامی وسواسی که در انتخاب بازیگران دارند گاهی اوقات از اعضای خانواده خود در فیلم هایشان استفاده می کنند.
به گزارش وب سایت روزیاتو و به قلم حسین علی پناهی، در برخی از موارد وقتی که تیتراژ پایانی یک فیلم را نگاه می کنید انگار در حال بررسی شجره نامه یک خانواده هستید و نام های خانوادگی مشابهی که در فهرست بازیگران و عوامل می بینید شما را به فکر فرو می برند. اگر چه به دلیل وسعت دنیای هالیوود گاهی این شباهت ها در نام های خانوادگی طبیعی است اما باید بدانید که بسیاری از کارگردانان هالیوودی سرشناس در برخی از فیلم های خود از فرزندانشان به عنوان بازیگر استفاده کرده اند. بدین ترتیب می توان ادعا کرد که اگر پدر یا مادر سرشناسی در هالیوود به خصوص به عنوان کارگردان داشته باشید شانس شما برای حضور در این عرصه و موفقیت در آن بیشتر خواهد بود. در ادامه این مطلب قصد داریم شما را با اعدادی از کارگردانان هالیوودی آشنا کنیم که در فیلم های خود از فرزندانشان استفاده کرده اند.
کریستوفر نولان
کریستوفر نولان به عنوان یکی از بزرگترین کارگردانان هالیوودی همواره در انتخاب بازیگران برای فیلم های خود نهایت دقت و وسواس را به کار برده است. همچنین وی در برخی از فیلم هایش نشان داده که سعی می کند بین فعالیت خود به عنوان یک کارگردان هالیوودی و پدر خانواده تعادل برفرار کند. وی برای این که هر دو مهارت خود را در فیلم هایش به تصویر بکشد گاهی از فرزندان خود در فیلم هایش استفاده می کند. مگنوس، پسر نولان، در فیلم «تلقین» «Inception » در نقش پسر کوچک دومینیک کاب ظاهر شد و پسر دیگرش اولیور نیز در فیلم «حیثیت» (The Prestige) نقش کودک تازه متولد شده آلفرد بوردن را بازی کرد.. دخترش، فلورا، و دیگر پسرش، روری، نیز نقش های کوتاه و جانبی در فیلم های پدرشان داشته اند.
فلورا در فیلم «بین ستاره ای» (Interstellar) نقش یکی از دختران سوار بر کامیون را بازی کرد و روری نیز در فیلم «شوالیه تاریکی برمی خیزد» (The Dark Knight Rises) یکی از کودکانی بود که در صحنه مربوط به پل سوار بر اتوبوس مدرسه بود. همچنین وی از اسم فرزندانش برای نام های مستعار فیلم های خود استفاده می کند که از گزند دزدیدن عنوان فیلم های مشهور در امان باشد. برای مثال وی از عنوان «مگنوس رکس» برای فیلم «شوالیه تاریکی بر می خیزد» و از عنوان «نامه فلورا» برای فیلم «بین ستاره ای» استفاده کرد.
کلینت ایستوود
یکی از فواید بازیگر و کارگردانی بزرگ بودن در عرصه هالیوود این است که هنگام انتخاب بازیگران می توانید اعمال نفوذ قابل توجهی داشته باشید و کلینت ایستوود نیز از همین مزیت برای تشکیل یک خانواده بزرگ هالیوودی استفاده کرده است. وی در فیلم «قدرت مطلق» (Absolute Power) از دخترش کیمبر لین ایستوود در نقش یک لیدر تور گردشگری استفاده کرد که بعدها تمرکزش را بیشتر روی کار در زمینه گریم قرار داد. پسرش مورگان ایستوود نیز نقش های کوتاهی در فیلم های «چالش برانگیز» (Changeling) و «دختر میلیون دلاری» (Million Dollar Baby) داشت.
کاترین ایستوود نیز همراه با خواهر ناتنی اش فرانچسکا ایستوود در فیلم «پسران جرسی» ( Jersey Boys) حضور یافت. آلیسون ایستوود نیز نقش های کوتاهی در برخی از فیلم های پدرش مانند «برانکو بیلی» (Bronco Billy)، «نیمه شب در باغ خوب و بد» (Midnight in the Garden of Good and Evil) و «قدرت مطلق» داشته است. اما کایل ایستوود برخلاف خواهر و برادرانش، موسیقی را به بازیگری ترجیح داده است اما این موضوع نیز مانع از ان نشد که در برخی از فیلم های معروف پدرش مانند «جوزی ولز یاغی» (The Outlaw Josey Wales)، «مرد هانکی تانکی» (Honkytonk Man)، «پل های مدیسون کانتی» (The Bridges of Madison County) و «جی ادگار» (J. Edgar) حضور نداشته باشد.
در نهایت نیز اسکات ایستوود که تمرکز خود را بیشتر از سایرین بر روی بازیگری قرار داده در فیلم های «گرن تورینو» (Gran Torino)، «پرچم های پدران ما» (Flags of our Fathers) و «شکست ناپذیر» (Invictus) نقش های بزرگ تری داشته و در فیلم هایی غیر از فیلم های پدرش مانند «سرنوشت خشمگین» و «جوخه انتحار» نیز حضور داشته است.
ران هاوارد یکی از کارگردانان هالیوودی مشهور است که فیلم های بزرگی مانند «ذهن زیبا» (A Beautiful Mind)، «آپولو ۱۳» (Apollo 13)،«پیله» (Cocoon) و «اسپلش» (Splash) را ساخته است. اما جدای از کارگردانی مشهور بودن، وی پدر برایس دالاس هاوارد نیز هست که خود به بازیگری شناخته شده تبدیل گشته است. او حرفه بازیگری خود را با کار برای پدرش آغاز کرده و نقش های کوتاهی در فیلم های «بچه داری» (Parenthood)، «آپولو ۱۳»، «چگونه گرینچ کریسمس را دزدید» (How the Grinch Stole Christmas) و «ذهن زیبا» ایفا کرد. اگر چه وی دیگر در فیلم های مستقل از پدرش نیز بازیگری شناخته شده به شمار می رود اما بدون شک حضور اولیه در فیلم های پدرش بود که او را به هالیوود شناساند.
جاد آپاتو
شاید استفاده از خانواده در فیلم ها کار بسیار جالبی باشد اما هیچ کارگردان هالیوودی تاکنون مانند جاد آپاتو این کار را انجام نداده است، آن هم در فیلم «این است ۴۰» (This Is 40). این فیلم داستان مردی را روایت می کند که در آستانه میانسالی با همسر صبور و دو فرزند شلوغ و شیطانش زندگی می کند که در آن همسر واقعی آپاتو، لزلی مان، و دو دخترشان ماود آپاتو و آیریس آپاتو حضور داشتند. البته جاد خود در این فیلم حضور نداشته و نقش مرد خانواده را پل راد بازی می کرد. همچنین دو دختر و همسر آپاتو در فیلم دیگر وی با نام «آدم های بامزه» (Funny People) نیز حضور داشتند.
ریچارد لینکلیتر
فیلم «پسرانگی» (Boyhood) را باید یکی از جاه طلبانه ترین فیلم های هالیوودی دانست که تاکنون ساخته شده است. این فیلم که تصویربرداری صحنه های آن در طول یک دهه انجام گرفته داستان پسربچه ای به نام میسون (الار کولترین) را روایت می کند که بعد از جدا شدن والدینش از یکدیگر رفته رفته بزرگ شده و تغییر می کند. این موضوع که کمتر بازیگری حاضر می شود یک دهه از عمرش را به یک فیلم واحد اختصاص دهد دلیل خوبی بود که لینکلیتر در تصمیمی عاقلانه از دخترش، لورلی لینکلیتر در نقش سامانتا، خواهر بزرگتر میسون، استفاده کند. بازی او نیز در این نقش مانند دیگر بازیگران بسیار طبیعی و بی نقص بود و این موضوع نشان داد که او از استعداد لازم در این زمینه برخوردار است و نقش هایی که بعدها وی در فیلم های دیگر بازی کرد موید این مطلب بود.
گاهی اوقات برخی از والدین برای نامگذاری فرزندان خود از شخصیت های دوست داشتنی مورد نظر خود در فیلم ها استفاده می کنند. کوین اسمیت نیز به عنوان یک پدر و یکی از شناخته شده ترین کارگردانان هالیوودی برای نامگذاری دخترش، هارلی کویین، از شخصیت شرور فیلم «بتمن» استفاده کرده است. علاوه بر این نامگذاری جالب وی از دخترش در فیلم های متعددی مانند «جی و باب ساکت پاتک می زنند» (Jay and Silent Bob Strike Back)، «دختر جرسی» (Jersey Girl)، «عاج فیل» (Tusk) و تعدادی دیگر از فیلم های خود استفاده کرده است. حتی او در یکی از اپیزودهای سریال «سوپر گرل» (Supergirl) که پدرش کارگردانی آن را بر عهده داشت نیز حضور یافت.
در موارد قبلی تنها از کارگردانان هالیوودی مدرن نام بردیم اما باید بدانید که سنت استفاده از فرزندان در فیلم های خود در میان کارگردانان هالیوودی سنتی دیرینه است که قبل از قرن ۲۱ نیز رواج داشت. برای مثال استاد دلهره و تعلیق در سینما، آلفرد هیچکاک از دختر خود در بسیاری از فیلم های مشهورش استفاده کرد. پاتریشیا هیچکاک در فیلم های «روانی» (Psycho)، «غریبه ها در قطار» (Strangers on a Train) و «ترس صحنه» (Stage Fright) که همگی از فیلم های مشهور پدرش بودند حضور داشت. البته پاتریشیا بعدها در فیلم های متعدد دیگری که پدرش هیپ نقشی در ساخت آن ها نداشت نیز حضور یافت و به بازیگری شناخته شده تبدیل شد.
اگرچه با شنیدن نام فرانسیس فورد کوپولا اولین چیزی که به ذهنمان می رسد عنوان و فیلم «پدرخوانده» است اما باید بدانید که فرانسیس در زندگی خصوصی اش یک پدر بسیار مهربان و متعهد استو دخترش سوفیا کوپولا نیز اکنون مانند پدرش یکی از بزرگ ترین و شناخته شده ترین کارگردانان هالیوودی است اما قبل از روی آوردن به کارگردانی، پدرش از او در برخی از فیلم های مشهور خود به عنوان بازیگر استفاده کرد. برای مثال وی در فیلم های «بیگانگان» (The Outsiders)، «ماهی جنگی» (Rumble Fish)، قسمت های اول و دوم «پدر خوانده» توسط پدرش به کار گرفته شد و در قسمت سوم این مجموعه نیز جایگزین ویونا ریدر برای ایفای نقش ماری کورلئونه شد که این اتفاق با انتقاداتی همراه شد و کوپولا به پارتی بازی و قوم و خویش پرستی متهم گردید.
شاید اگر جان هیوستون نبود الان درک ما از سبک نوآر بسیار متفاوت از امروز بود. او کارگردانی و نویسندگی فیلم «شاهین مالت» (The Maltese Falcon) را بر عهده داشت که در دهه های آینده معیاری برای ساخت فیلم های کارآگاهی- جنایی بود. هیوستون چنان کارگردان شناخته شده و مشهوری بود که هر بازیگری آرزوی همکاری با او را داشت اما دخترش آنجلیکا هیوستون، گفته که عاشق نقش خود در فیلم پدرش با عنوان «قدم زدن با عشق و مرگ» (A Walk with Love and Death) نبوده است. البته بعدها وی در فیلم دیگر پدرش با عنوان «شرف خانواده پیتزی» (Prizzi’s Honor) بازی کرد که جایزه اسکار بهترین بازیگر زن را برای وی در پی داشت.
عموماً کارگردانان هالیوودی مشهور از فرزندان خود به عنوان بازیگر استفاده می کنند زیرا از چنان قدرت و اعتباری برخوردار هستند که توانایی این کار را داشته و لازم نیست نگران افکار و نظرات دیگران در این مورد باشند. از این رو به ندرت اتفاق می افتد که بازیگری نوجوان بتواند در شهرت از والدین خود نیز پیشی بگیرد. اما این همان اتفاق نادری است که در سال ۱۹۹۸ برای ارنی لایولی افتاد زمانی که نقش کوتاهی را در فیلم «مرد شنی» (Sandman) به دختر خود بلیک لایولی دارد. در کمال ناباوری این تنها فیلمی بود که ارنی لایولی کارگردانی کرد و کمتر کسی آن را به یاد دارد اما این فیلم دستکم باعث شهرت بلیک لایولی شده و از آن به بعد وی در فیلم های متعدد دیگری که هیپ ارتباطی با پدرش نداشتند حضور یافت.
ایوان ریتمن
شاید اسم این کارگردان هالیوودی نسبتاً مشهور را کمتر شنیده باشید اما بدون شک فیلم های کمدی کلاسیکی که او ساخته بیشتر از خودش به یاد آورده می شوند؛ فیلم های از قبیل «شکارچیان روح» (Ghostbusters)، «پلیس مهد کودک» (Kindergarten Cop) و «دوقلوها» (Twins). بعد از موفقیت این فیلم ها ریتمن از قدرت و اعتبار خود برای بازی دادن به پسرش، جیسون، در برخی از فیلم های خود استفاده کرد و بدین ترتیب بود که جیسون در فیلم های بعدی پدرش مانند «شکارچیان روح ۲» (Ghostbusters II)، «دَیو» (Dave) و «روز پدر» (Fathers’ Day) حضور یافت.
البته جیسون ریتمن رفته رفته از سایه پدر خارج شده و خود اکنون از کارگردانان هالیوودی شناخته شده به شمار می رود که فیلم های خوبی مانند «پا در هوا» (Up In The Air) و «جونو» (Juno) را کارگردانی کرد و در زمینه تهیه کنندگی نیز سابقه دریافت جایزه اسکار را برای فیلم «ویپلش» (Whiplash) در کارنامه خود می بیند.
