روایت مریلا زارعی از صبر پژمان جمشیدی/ ماجرای شیطنت‌های آقای بازیگر
معرفی فیلم سینمایی "سوء تفاهم" با حضور احمدرضا معتمدی کارگردان، جلیل شعبانی تهیه کننده، پژمان جمشیدی و مریلا زارعی بازیگر برگزار شد.
ایران آرت: احمدرضامعتمدی کارگردان این فیلم با اشاره به اینگه نگاه فلسفی در تمامی آثارش به چشم می خورد، بیان کرد: سوتفاهم داستان یک گروه موسیقی راک است در یک جهان بینا متنی که در آن مرز بین واقعیت و مجاز مشخص نیست، این اثر دومین فیلم پست مدرن من بعد از قاعده بازی ست و باتوجه به فیلم های بسیاری که در این باره دیدم و مطالعاتی که داشتم امروز معتقدم ما در جهان بینامتنی زندگی می کنیم یعنی در فضایی بین مجاز و واقعیت به سر می بریم. قصه فیلم چیز مهمی نبود کار سینما این نیست که یک مفهوم فلسفی را به خود بگیرد و بازنمایی کند، کار هنر این است که محتوا را به فرم تبدیل می کند. در این فیلم به فرمی رسیدیم که در ژانرهای مختلف سینما قابل تعریف است. قصه ماجرای گروگانگیری است ولی به تدریج دچار توهم می شویم که کجای قصه واقعی و کجای آن مجاز است. با آغاز درگیری بین کاراکترها ترکیب پیچیدگیِ در عین سادگی محض را احساس می کنید. البته قصه سرراست است و روایتی جنایی همراه با کنش طنزآلود و عاشقانه دارد.
شعبانی تهیه کننده نیز در ادامه گفت: من در یک سفر با آقای معتمدی آشنا شدم و گفتگوهای خوبی با هم داشتیم تا اینکه در جشنواره بخش بین الملل سال گذشته بار دیگر یکدیگر را ملاقات کرده و سر صحبت باز شد و پروژه شان را مطرح کردند. ایشان نظرش این بود که کار صرفا فلسفی نباشد به همین خاطر حین نگارش فیلمنامه احساس مان این بود که ماجرایی اتفاق بیفتد تا بتواند تماشاگران زیادی را به دنیای خود بیاورد. این قصه رگه هایی از طنز، جنایی و ملودارم دارد و من خودم علاقمند شدم و انگیزه پیدا کردم تا مطالعات بیشتری در زمینه های فلسفی داشته باشم. خوشحالم که توانستیم مفهومی را در لایه های زیرین فیلم در قالب داستانی جذاب ارائه دهیم. پانزده صفحه متن نوشته شده بود و ما برای آن سرمایه گذار پیدا کردیم.
پژمان جشیدی نیز درباره حضور خود گفت: پیچیدگی های این فیلمنامه برای من خیلی جذاب بود و همان شب اول، فیلمنامه را کامل مطالعه کردم حتی برخی مواقع مجبور می شدم دوباره بخوانم. جذابیتش این بود که من را وادار به پیگیری می کرد و خوشحالم که این نقش به من پیشنهاد شد اوایل فکر میکردم اشتباه شده ولی فهمیدم که واقعا مرا خواسته اند. در همین تعداد حضور سینمایی ام این کار را بیش از بقیه نقش هایم دوست دارم. اگرچه نقش کاملا جدی بود اما شیطنت هایی در آن لحاظ کردم. همیشه دوست داشتم در فیلمی جدی حضور داشته باشم و این بهترین بستر برای تجربه کردن من بود.
معتمدی در ادامه اضافه کرد: موقعیت طنز در بطن قصه به صورت نهفته وجود دارد و این امکان فراهم بود تا بازیگرانی حضور داشته باشند که توانایی ایفای نقش چند وجهی را دارند. مریلا زارعی هم به همین خاطر انتخاب شد نقش او هم وجه رومنس هم کمیک و هم جنایی معمایی داشت که همه را درست ایفا کرد نقش او همانی بود که فضای فیلم را بین مجاز و واقعیت معلق نگه می داشت و او با ظرافت از پسش برآمد. نقش های این اثر کار راحتی برای بازیگر نبود. به دلیل اینکه زمان کافی برای تمرین نداشتیم گاهی با دوربین روی دست 60 برداشت می گرفتیم و همه همراهی می کردند. من از وقتی کارهای پژمان جمشیدی را دیدم گفتم به نظر من برای سینما بهتر از فوتبال آفریده شده است. او خیلی راحت نقش را مالِ خود می‌کند و گویا نسبت فطری با لنز دارد. حضور همه بازیگران کنار هم ترکیب خوبی را شکل داد. باید جای بقیه بازیگران را خالی کرد. کار هانیه توسلی را حتما ببینید چون به نظر من اولین کمدی موفق او خواهد بود.
مریلا زارعی نیز در ادامه گفت: من نمیداستم که مصاحبه هم قرار است اتفاق بیفتد وگرنه لباس رزم میپوشیدم من در لباس رسمی خیلی راحت نیستم. خیلی به عنوان یک مخاطب معتقدم کار متفاوتی در سینما ساخته شده است. تمام قصه هایی که امسال خواندم برای من جذاب نبود اما این نقش چالش تازه ای را برای من به وجود آورد. البته ظرفیت سینمای ایران اجازه نمیدهد تعداد کارهای متفاوت زیاد باشند.ضمن اینکه بازی بازیگران همیشه در فیلم های آقای معتمدی خاص است. من در این کار چالش ها و پیچیدگی نقش ها را با هم داشتم و بعد از «درباره الی» دومین تجربه من درباره کارگروهی بازیگر است. گویا همه محصول لحظه ای هستند که سکانس دنبال می کند و تلاش شان رسیدن به هدف است.
وی ادامه داد: ویژگی هایی که کارگردان اشاره کرد کاملا درست است. ما گاهی در تحلیل پردازش دچار سرگیجه می شدیم و او وقت می‌گذاشت تا ما را توجیه کند که دقیقا چکار باید انجام دهیم. احساس می کنم نرمشی که روی پرده خواهم دید به این دلیل است که در اجرا خیلی به خودمان سخت گرفتیم تا لطیف بازی کنیم. یکی از پارتنرهای من آقای مهدی فخیم زاده بود که سالها ایشان را به چشم کارگردان می دیدم و این مساله ابتدای کار همبازی شدن را برای من سخت کرده بود. هرچند که تجربه بی نظیری را در این پروژه با ایشان داشتم. سکانسی خشنی بود که در شصت برداشت اتفاق افتاد و از پژمان جمشیدی به خاطر سعه صدرش تشکر میکنم. سکانس های خشن را فقط یک بار میتوان بازی کرد.
وی افزود:من با خیلی از بازیگران کار کردم و هیچکس را قضاوت نمی کنم اما گاهی نقش ها مناسب یک بازیگر خاص است در این کار هم از همان ابتدا که فیلمنامه را خواندم به نقش دستیار که رسیدم فقط پژمان جمشیدی به ذهنم می آمد. او بداهه پرداز خیلی خوبی است و به همه انرژی می دهد.
شعبانی همچنین درباره فراهم کردن شرایط اکران این اثر گفت: این روزها فیلم هایی که مورد استقبال قرار میگیرد آثاری هستند که قبلا تجربه شده اند گویا تهیه کننده ها دیگر حاضر به ریسک کردن نیستند اما گاهی لازم است ذائقه مخاطب را تغییر دهیم به این معنی که با خلق فضاهای جدید امکان انتخاب کردن را برای مخاطب فراهم کنیم. اگر کمدی هم می سازیم بتوانیم در قالب شوخی مفاهیم عمیق بگنجانیم.
جمشیدی در ادامه گفت:همیشه برای لحظه تلاش کردم و خوشبختانه آینده هم خوب بود. در «سوءتفاهم» سخت ترین نقشی بود که تا الان داشتم. کمدی همیشه به من پیشنهاد می شود اما دنبال این نیستم در ژانر خاصی باشم چون دغدغه من این نیست که فیلم میفروشد یا نه. دلم میخواهد نقش خوب بازی کنم. نقش های جدی در تئاتر زیاد بازی کردم اما در سینما این اولین تجربه من بود. برای من جشنواره اهمیت دارد و خوشحال می شوم فیلم هایم در این رویداد باشد. خوشبختانه تا الان دوبار این حس را تجربه کردم.
زارعی در تکمیل این صحبت بیان کرد:جشنواره فجر برای ما مهم است فارغ از همه حاشیه هایش یادمان باشد ما یک خانواده کوچک هستیم. برخی سال ها داوریم برخی سالها داوری می شویم. همه خودمانیم اما گاهی می شنویم که همکاران با استدلال های عجیب میخواهند شان جشنواره را پایین بیاروند یا ارزش گذاری کنند بهتر است همدیگر را قضاوت نکنیم. مردم جشنواره را دوست دارند و این از روزهای قبل از جشنواره که همه در پی تهیه بلیط هستند مشخص است. همه قرار است با هم کار کنیم پس به یکدیگر احترام بگذاریم. جبران زحمات هنرمند را مردم می کنند؛ سیمرغ نشانه است.
