یک سوال جدی سینمایی / چرا نقش منفیها مشکلات پوستی دارند؟ / عکس
چرا نقش منفیهای و شخصیتهای شرور فیلمها در اکثر مواقع مشکلات پوستی دارند؟
ایران آرت: اگر شما هم متوجه مشکلات پوستی تمام شخصیتهای شرور فیلمها شدهاید باید بدانید که این رسم به دوران فیلمهای صامت اوایل قرن بیستم باز میگردد. در آن دوران فیلمسازان از اشارات بصری برای تمایز قائل شدن بین شخصیتهای مثبت و منفی استفاده میکردند. شاید شما فیلم «نوسفراتو» (Nosferatu) در سال ۱۹۲۱ را ندیده باشید که شخصیت اصلی شرور آن صورتی رنگ پریده و سری بی مو داشت. این رسم در دنیای سینما ریشه دواند و تاکنون نیز ادامه داشته است. رنگ غیرطبیعی پوست، خطوط تاریک و عمیق زیر چشمها و موسیقیهای ترسناک همه از درون مایههای اصلی شخصیتهای منفی فیلمهای امروزی به شمار میآیند.
در تحقیقی که اخیرا توسط دکتر جولیا ای. کرولی و همکارانش در بخش پزشکی دانشگاه تگزاس انجام گرفته، ویژگیهای پوستی شخصیتهای قهرمان و شرور ۱۰ فیلم برتر ردهبندی موسسه فیلم آمریکا را مورد بررسی قرار گرفته است. این تحقیقات نشان داده که بیش از ۶۰ درصد شخصیتهای شرور فیلمها وضعیت پوستی و ویژگیهای ظاهری یکسانی دارند، از جمله:
۳۰ درصد داشتن خطهای دایرهای تیره در زیر چشم مانند شخصیتهای دارث ویدر، ریگان مک نیل در فیلم «جن گیر» (The Exorcist) و شخصیت ملکه در فیلم «سفید برفی و هفت کوتوله» (Snow White and the Seven Dwarves) ساخته سال ۱۹۳۸
۳۰ درصد نداشتن مو یا موهای کم پشت مانند دکتر لکتر، دارث ویدر و آقای پوتر در فیلم «چه زندگی شگفت انگیزی» (It’s a Wonderful Life).
۲۰ درصد داشتن چروکهای عمیق در صورت مانند دارث ویدر و ملکه فیلم «سفید برفی و هفت کوتوله».
۲۰ درصد داشتن زخمهایی روی صورت برای مثال جادوگر شرور «جادوی شهر اُز»(The Wizard of Oz) و ملکه فیلم «سفید برفی و هفت کوتوله».
۱۰ درصد بینی بزرگ و گوشتالو برای مثال ملکه فیلم «سفید برفی و هفت کوتوله».
به گزارش روزیاتو؛ روانشناسی به نام دیوید راکیسون از دانشگاه کارنگی ملون در این باره میگوید که زخمها ما را میترسانند. نکته اول این که همه انسانها صورت زیبا و متقارن را میپسندند زیرا چنین ظاهری نشان از سلامتی فرد دارد و صورت دارای مشکل نمادی از بیماری است. نکته دوم این که زخمهای صورت ما را به یاد آسیب رساندن به خود میاندازد که به ما القا میکند فرد مورد نظر خارج از حوزه رفتار انسانی مقبول زندگی میکند و ممکن است روانی باشد.
اما در زندگی واقعی داشتن زخم در صورت افراد نشان دهنده بیمار بودن آنها نیست، چه از لحاظ جسمانی و چه از لحاظ روانی، و این همان دلیلی است که رویه سینما در این زمینه را نگران کننده کرده است.
بدین ترتیب تحقیقات دکتر کرولی و همکارانش با این نتیجهگیری به پایان می رسد: "نتایج این تحقیق نشان میدهد که تمایل دنیای هالیوود به نشان دادن بیماریهای پوستی در بین شخصیتهای شرور خارج از دنیای فیلم نیز تاثیرات خود را خواهد داشت، به ویژه به نحوی که اقلیتهای دارای مشکلات پوستی را مشمول پیش داوری کرده و باعث بروز آسانتر سوءتفاهماتی در بیماریهای خاصی در میان عموم مردم خواهد شد. در برخی از موارد فیلمسازان چهره نادرستی از بیماریهای پوستی را به نمایش میگذارند که گروههای کارشناسی نیز این موضوع را تایید کردهاند."
به زبان ساده، افراد زیبا همیشه از نمای بیرون زیبا نخواهند بود و این که برخی از افراد صورت جذابی ندارند به معنای بد بودن ذات و درون آن ها نیست.