راز لباس عروس و ماسک ضد شیمیایی/ نرگس موسوی خامنه از نمایشگاه «وقتی سپیده زد» می‌گوید
موسوی عقیده دارد هنر نمی‌تواند صرفاً به زیبایی‌ها بپردازد و نسبت به مسائل اجتماعی و بدبختی‌هایی که گریبان بشریت را گرفته بی‌تفاوت باشد.
ایران‌آرت: این نقاش و تصویرگر درباره‌ی نمایشگاه خود توضیح داد و گفت: در کارهایم یک پروسه‌ای را طی کرده‌ام تا امروز کارم به اینجا رسیده. خودم نمی‌توانم اسم سبک خاصی روی آثارم بگذارم، این وظیفه‌ی منتقدان هنری است. به دلیل اینکه بیشتر تصویرگری انجام داده‌ام، و رشته‌ی دانشگاهی‌ام در مقطع کارشناسی ارشد هم تصویرگری بوده، آثارم نیز به تصویرگری معروف شده است.
وی به موضوع و محور آثارش اشاره کرد و گفت: موضوع آثارم حول محور جنگ می‌گذرد. تصویرگری‌هایی هم که در پس‌زمینه‌ی کارهاست، همه موضوعات مربوط به جنگ است، امّا سعی کرده‌ام با سوژه‌های لطیف و صلح‌آمیز، خشونت جنگ را بپوشانم، و به نحوی اشاره کنم که سرانجام این لطافت و زیبایی است که بر سیاهی و زشتیِ جنگ پیروز می‌شود و غلبه پیدا می‌کند.
موسوی خامنه کارهایش را فیگوراتیو دانست و درباره‌ی تکنیک آن‌ها گفت: کارهایم همه فیگوراتیو است. تکنیک کارم پرینت، اکرلیک و آبرنگ بوده است. من خودم نمی‌توانم ویژگی خاصی برای نمایشگاهم ذکر کنم. درباره‌ی منبع الهام‌ام باید بگویم که من کار زیاد می‌بینم، و قطعاً همین در ناخودآگاهم تأثیر می‌گذارد.
او در گفتگو با خبرنگار ایلنا ادامه داد: این لباس‌هایی که در سالن گالری می‌بینید در ادامه‌ی نقاشی‌هاست و موضوعش هم همان‌هاست. این‌ها هرکدام برای خود قصه‌ای دارند. اما مسلماً برداشتِ خود من با مخاطبم از آن متفاوت است. از منظر خودم، فرضاً لباسی که این پشت قرار دارد [در زیر می‌توانید تصویرش را مشاهده کنید]، در طراحی آن، سعی کرده‌ام از لباس‌های سماع الهام بگیرم. روی آن هم یک ماسک ضدشیمیایی نصب شده. تلاش کرده‌ام خشونتِ نهفته در ماسک را با همین نقاشی‌ها، و در حقیقت پرینت و تصویرگری کامپیوتری‌ای که روی پارچه‌ی لباس‌ها کار کرده‌ام، کمی تلطیف کنم. به اضافه‌ی اینکه خواستم یک ساختارشکنی‌هایی هم در کار ایجاد کنم؛ مثلاً یک آستین‌اش دو سه متر است، و آستین دیگرش عادی است. در حقیقت با این کار می‌خواستم لباس‌ها جنبه‌ی کاربردیِ پوششی و مُد نداشته باشد. این‌ها برای من هم‌چون یک بوم نقاشی بوده. من گمان می‌کنم که هنر واقعی و هنر والا یک هنر متعهد است. هنر نمی‌تواند صرفاً به زیبایی‌ها بپردازد، و نسبت به مسائل اجتماعی و بدبختی‌هایی که گریبان بشریت را گرفته، بی‌تفاوت باشد.
این نقاش و تصویرگر اضافه کرد: این اولین نمایشگاه انفرادی من است، و کلاً سومین نمایشگاهی است که برگزار کرده‌ام. دو سال پیش هم در همین گالری طراحان آزاد، نمایشگاهی داشتم تحتِ عنوانِ «بر فراز تهران»، که آن هم جدال خیر و شر بود. من به جز دو تا از کارهام، و سه لباسی که در نمایشگاه هست، می‌خواستم فرمت کارها یکی باشد. به همین دلیل است که قاب‌ها همه یک شکل و یک اندازه است؛ تا روایتی باشد از یک داستان. نمی‌خواستم سایز‌ها جلب نظر کند.
نرگس موسوی خامنه در پایان گفت: تقریباً یک سال و نیمِ پیش، با توجه به این هجمه‌ی اخبارِ خشونت‌بار و سر بریدن‌ها و داعش و جنگ، بر آن شدم کاری کنم. شاید سهمم خیلی خیلی کوچک باشد، ولی نمی‌توانستم نسبت به اوضاع و شرایط پیرامونم، بی‌تفاوت بمانم. تقریباً از 8 ماه پیش شروع کردم به مرتب کردن آثار ولی نهایی کردن‌شان به همین دوماه اخیر بر می‌گردد.
