درباره آقای کاریکاتور
پژمان موسوی
ایران آرت : پژمان موسوی : 60 سالِ مدام است که قلم در دست دارد،
حتی این اواخر هم که مدرن شدن تکنولوژی، کار را برای کارتونیست‌ها و کاریکاتوریست‌ها آسان کرده، هنوز می‌توانید او را در گوشه‌ای دنج پیدا کنید که با قلم سحرآمیزش دارد اتود می‌زند تا به طرح دلخواهی که قرار است از او در جایی منتشر شود برسد.
60 سالِ مدام، به حرف ساده است، در روزگاری که استمرار گمشده‌ای بزرگ است، بیش از نیم قرن فعالیت هنری در یک رشته خاص، احترام می‌آورد و بزرگی؛
همه اینها را بگذارید کنار یک کوه آرامش و یک جهان فروتنی، آن وقت به نامی می‌رسید که جز «کامبیز درم بخش» نمی‌تواند باشد.
کارتونیست و کاریکاتوریستِ پیشکسوت روزگار ما، از 15 سالگی که همکاری‌اش را با نشریات ایرانی از جمله توفیق آغاز کرد تا همین امروز که آثارش در نشریات مکتوب منتشر می‌شود، یک ویژگی منحصر به فرد دارد: اصالت.
کارهای کامبیز درم بخش امضا دارد، با یک نگاه می‌توان گفت فلان طرح از اوست یا بهمان طرح نمی‌تواند از او باشد و این ویژگی مهمی است در زمانه‌ای که کپی کاری دیگر کم کم جایش را در تمامی هنرها و مشاغل باز کرده است و کمتر می‌توان سراغی از اصالت در میان آثار حتی هنری گرفت.
آقای کارتون معاصر ما که تاکنون برنده جوایزی بزرگ از بزرگ‌ترین و معتبرترین مسابقات بین‌المللی کاریکاتور ژاپن، آلمان، ایتالیا، سوئیس، بلژیک، ترکیه، برزیل و یوگسلاوی شده است و آثارش بجز نشریات وطنی در نشریاتی معتبر چون نیویورک تایمز، اشپیگل، نبل اشپالتر و... هم منتشر شده است، از معدود کاریکاتوریست‌های ایرانی است که کارهایش سد موزه‌های معتبر جهان را شکسته و در موزه‌هایی چون موزه کاریکاتور بازل در سوئیس، موزه کاریکاتور گابروو در بلغارستان، موزه هیروشیما در ژاپن، موزه ضد جنگ یوگسلاوی، موزه کاریکاتور ورشو در لهستان و... به نمایش در آمده و نگهداری شده است.
این همه اما مانع از آن نشده است که کامبیز درم بخش فروتنی ذاتی خود را به کناری نهاده و مثل خیلی از هم کیشان خود برج عاج نشین شود، به عکس، او هر روز نجیب تر، فروتن‌تر و افتاده‌تر شده و این را تمام آنانی که با او به نحوی حشر و نشر دارند بدرستی تأیید می‌کنند.
حالا هم تمام این 60 سال فروتنی، در قاب جواد آتشباری نشسته و مستندی را آماده کرده که «سینمای کاغذی» نام گرفته و یک عمر فعالیت هنری «کامبیز درم بخش» طراح، کاریکاتوریست، گرافیست و نقاش معاصر را به تصویر کشیده است؛ مستندی که چندی پیش در تالار استاد شهناز خانه هنرمندان ایران برای مخاطبانش به نمایش درآمد...
