داور یوسفی| گالری شیرین| نمایشگاه سرنمون
داور یوسفی با طعم فیگوراتیو/ روایت آقای نقاش از آنچه سرنمون را از سایر آثارش متمایز می‌کند
داور یوسفی درباره آثارش می‌گوید: بعضی‌ها که به دیدن نمایشگاه می‌آیند فکر می‌کنند من یک الگوی مشخص از موتیف‌ها دارم، در حالی که شما هیچکدام از این موتیف‌ها را جایی ندیده‌اید و همه این‌ها زاییده ذهن من است که کاملاً شهودی اتفاق می‌افتد و هنگام کار کردن به وجود می‌آید.
ایران آرت: داور یوسفی هنرمند عرصه نقاشی این روزها مجموعه‌ای جدید از آثارش تحت عنوان «سرنمون» را در گالری شیرین به نمایش گذاشته که با استقبال خوبی مواجه شده است. فضای آثار این هنرمند که علاقه خاصی به فیگورهای اساطیری دارد در نمایشگاه جدیدش به نسبت آثار پیشین قدری متفاوت شده و به گفته خودش اضافه شدن فیگورها وجه تمایز مجموعه سرنمون با آثار قبلی اوست.
به بهانه برگزاری نمایشگاه «سرنمون» در گالری شیرین با داور یوسفی به گفتوگو نشسته‌ایم که مشروح این گفتوگو را در ادامه می‌خوانید.
مجموعه سرنمون چگونه شکل گرفت و چه چیزی این مجموعه را نسبت به سایر مجموعه‌های شما متمایز می‌کند؟ لطفاً درباره سبک آثار خود توضیح دهید.
من چندین نمایشگاه با همین موتیف‌ها و توجه به نقش مایه‌های ایرانی کار کرده‌ام. آنچه که مجموعه «سرنمون» را نسبت به آثار قبلی من متمایز می‌کند فیگوراتیو شدن فضای کارم است. در واقع یک جورهایی فیگورهایی که ما را به دیوارنگاره‌ها ارجاع می‌دهد به مجموعه کارهایم اضافه شده است. در نمایشگاهی که چهار سال پیش در گالری ساربان برگزار کردم فضای آثارم انتزاعی‌تر بود و چند فیگور نمادین داشتم اما پس از آن شروع به استفاده از فیگورهای نمادین کردم که فکر می‌کنم فضا را بسیار تأثیرگذارتر کرد. تفاوت این کارها با کارهای دیگر من، اضافه شدن پیکره‌هاست.
در نمایشگاه چند اثر به نمایش درآمده است؟
من ۱۵ اثر را برای نمایش به گالری داده بودم اما فضای گالری اجازه نداد که ما همه آثار را روی دیوار نصب کنیم، به همین دلیل ۱۲ اثر در ابعاد حدود ۲*۲ و ۲*۱۸۰ به نمایش درآمد.
همه این آثار متعلق به یک دوره زمانی خاص هستند؟
بله، همه آثار مربوط به سه سال اخیر هستند.
رویکرد باستان‌گرایانه از مولفه‌های اصلی کار شما به حساب می‌آید که مخاطب را به یک تاریخ دور و دراز می‌برد، حال آنکه در آثارتان مولفه‌های مشخصی از هنر معاصر هم پیداست و در واقع نگاه معاصر شما به عنوان یک هنرمند قرن ۲۱ گم نشده است. این تعادل را چطور برقرار می‌کنید؟ به نظر می‌رسد کار دشواری باشد. علاقه شما به تاریخ ایران و نقش‌مایه‌های ایرانی از کجا می‌آید؟
من تاریخ ایران و روایت‌های اساطیری را مطالعه کرده‌ام و می‌دانم که آن‌ها رمز و رازهایی در دلشان دارند که آن رمز و رازها، ما را با تاریخ و فرهنگ و داشته‌های تصویری پیوند می‌زند. از این لحاظ برای من بسیار مهم بوده که توجه ببیننده را به آنچه که به لحاظ فرهنگی دارا هستیم، جلب نمایم. این‌ها کاملاً ذهنی است. من وقتی نقاشی می‌کنم خیلی چیزها به صورت بداهه به وجود می‌آید. حتی بسیاری از فیگورها بداهه شکل می‌گیرد. ممکن است برخی را با ذغال طراحی کنم ولی نقش‌مایه‌ها کاملاً شخصی است و از جایی برداشت نمی‌شود. بعضی‌ها که به دیدن نمایشگاه می‌آیند فکر می‌کنند من یک الگوی مشخص از موتیف‌ها دارم، در حالی که شما هیچکدام از این موتیف‌ها را جایی ندیده‌اید و همه این‌ها زاییده ذهن من است که کاملاً شهودی اتفاق می‌افتد و هنگام کار کردن به وجود می‌آید.
روز افتتاحیه استقبال بسیار خوبی از نمایشگاه شکل گرفت و گالری شیرین مملوء از جمعیت بود. به نظر می‌رسد یک طیف خاصی از مخاطب دارید که نمایشگاه‌های شما را از دست نمی‌دهند. آیا انتظار چنین استقبالی را داشتید؟
به گفته گالری تعداد بی شماری از نمایشگاه من در روز افتتاحیه دیدن کردند. بخشی از بازدیدکنندگان آن‌هایی بودند که آثار من را دنبال می‌کردند و علاقه داشتند ببینند در نمایشگاه جدید با چه دستاوردهایی مواجه می‌شوند. از طرفی هم فعالیت من در فضای مجازی و دوستانی که لطف دارند آثار من را به اشتراک می‌گذارند در این استقبال بی تأثیر نبود. اتفاقاً نمایشگاه قبلی من در گالری ساربان هم به همین صورت بود. یعنی ببیننده کم نبود ولی تا این اندازه هم نبود. من می‌دانستم که یک عده می‌آیند ولی تصور حضور این جمعیت در روز افتتاحیه را نداشتم. به نظرم بازدیدکنندگان فقط مخاطب خاص آثار من نبودند و یک عده هم برای اولین بار بود که آثار من را از نزدیک می‌دیدند.
در سال‌های اخیر شیوع ویروس کرونا یا شرایط اجتماعی کشور و تعطیلی گالری‌ها در برخی برهه‌های زمانی دست به دست هم داد تا بسیاری از هنرمندان از روال همیشگی کار خود خارج شوند، اما شما خوشبختانه در این سالها فعال بوده و در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی مختلفی حضور داشته و آثارتان در حراجی تهران هم شرکت داده شده است. این سالها چطور گذشت و برنامه‌های آتی شما چه خواهد بود؟
من جزو معدود نقاشانی هستم که در سال‌های اخیر فعالیت به نسبت بیشتری داشتم. از ساعت‌های اولیه صبح وارد آتلیه می‌شدم و حدود ۹-۱۰ شب از آنجا خارج می‌شدم. یعنی هر روز در آتلیه کار می‌کردم. همین امسال یک نمایشگاه انفرادی در پاریس داشتم. سال گذشته یکی از آثارم در آرت فر لندن به نمایش گذاشته شد. در هفدهمین حراج تهران هم برای بار چهارم شرکت کردم.
لطفاً اگر نکته‌ای جا مانده که می‌خواهید به آن اشاره کنید، بفرمایید...
من از سال ۱۳۶۸ به صورت جدی نقاشی را شروع کردم. حدود ده نمایشگاه انفرادی برگزار کرده‌ام و در تعدادی نمایشگاه گروهی در داخل و خارج از کشور شرکت کرده‌ام. در حال حاضر مشغول کار هستم.
نمایشگاه داور یوسفی در گالری شیرین تا ۲۰ دی ادامه دارد.
داور یوسفی متولد ۱۳۴۲ در شهر خلخال اردبیل و عضو هیئت علمی دانشکده هنر دانشگاه آزاد اسلامی است. علاقه به هنر از دوران نوجوانی در او شکل گرفت. یوسفی پس از مقطع دیپلم تا ۲۶ سالگی نقاشی را به صورت شخصی و پراکنده وی گرفت و دارای مدرک کارشناسی و کارشناسی ارشد نقاشی از دانشگاه آزاد اسلامی است.
یوسفی در سال ۱۳۷۳ و ۱۳۷۵ کارنمای انفرادی در گالری آریای تهران برگزار کرد و از آن پس نیز آثارش را بارها به صورت انفرادی و گروهی در داخل و خارج از ایران به نمایش درآورده است. از جمله در نگارخانه‌های برگ، ممیز، خانه هنرمندان، صا، طراحان آزاد و ساربان و در کشورهایی نظیر کانادا، امارات، کویت، کره جنوبی، ترکیه، ایتالیا و یونان. آخرین نمایشگاه انفرادی او امسال در گالری N در شهر پاریس برگزار شد. وی علاوه بر نقاشی دیوارنگاره‌هایی نیز با موزاییک در فضاهای عمومی شهر تهران اجرا کرده است.
نخستین حضور آثار یوسفی در حراج‌ها به دی ماه ۱۳۹۹ در سیزدهمین دوره حراج تهران باز می‌گردد. در سال ۱۴۰۱ در آرت فر لندن شرکت کرده است.
