میوه و زنان در گالری اتحاد ابوظبی/ زنان خاورمیانه و ثمرات اجتماعی

نمایشگاهی «میوه و زنان» (Fruait and women) آثاری از هنرمندان باسابقه و در حال ظهور منطقه خاورمیانه را جمع‌آوری کرده و مجموعه‌ای متنوع را پیش روی مخاطبان قرار داده است.

ایران آرت: گالری اتحاد ابوظبی این روزها میزبان نمایشگاه تابستانی «میوه و زنان» (Fruait and women) است.  نمایشگاهی گروهی از آثار هنرمندان  باسابقه و در حال ظهور منطقه خاورمیانه که مجموعه‌ای متنوع را پیش روی مخاطبان قرار داده است.

گردآوری این آثار با موضوع زن و رویکردهای معاصری است که پیرامون زنان در منطقه شکل گرفته است. از توانایی‌های زنان خاورمیانه در خلق اثر هنری مثل آثار عزه القبیسی (Azza Al Qubaisi) هنرمند اماراتی که در زمینه ساخت مجسمه و آثار حجمی توانایی خود را به ویژه در آثار حجمی پوشیدنی نشان داده است و تلاش کرده گفتمانی معاصر با مجسمه و زیورآلات را در منطقه ایجاد کند.

توجه به حقوق اجتماعی زنان در منطقه، دیگر رویکرد‌ نمایشگاه «میوه و زنان» است؛ موضوعی که در عنوان نمایشگاه هم اشاره‌ای مستقیم به آن شده تا ثمره اجتماعی فعالیت زنان یا بیان بصری از خواسته‌های آنها را پیش روی مخاطب برای خوانش قرار دهد. مانند آثار تمارا انباری (tamara anbary) هنرمند عراقی که رویکردی امپرسیونستی و بعضا اکسپرسیونیستی به سوژه های انسانی خود دارد تا وضعیت روانی و میل به کاوش را در آثارش با متریال‌های مختلف پارچه، کاغذ و چوب ارائه دهد.

این هنرمند در حال ظهور، قصد دارد در آثارش مظاهر و دگرگونی‌های زنان منطقه را رصد و مورد مطالعه قرار دهد و به بازنمایی آنها در آثارش بپردازد. در آثار او زنان با حالتی جلوه‌گرانه با لباس‌های مدرن، موبایل، کیف دستی، کلید ماشین و لوازم جانبی دیگر رو به مخاطب نشسته‌اند و گویی از مخاطب به نوعی عدالت را طلب می‌کنند. زنان آثار تامارا در حقیقت خود او هستند که در موقعیت‌های مختلف قرار گرفته‌اند تا جسارت متمدنانه زنان منطقه را روی بوم به نمایش بگذارند. نبیل علی (Nabeel ali) دیگر هم وطن تمارا نیز اگرچه از جامعه مردان است، اما در آثارش رویکردی مشابه او دارد و به ترسیم زنانی در آثارش می‌پردازد که حالتی اسطوره‌ای دارند. او به شکل اکسپرسیونیستی تلاش می‌کند مخاطب را به نقش زنان در گذشته ارجاع و این زنان را به عنوان سفیر زندگی به دنیای ذهنی امروز پیوند دهد.

همانگونه که ناطق آلوسی (Natiq al alousi) نیز در چیدمان نقاشی و مجسمه خود در این نمایشگاه تلاش کرده تا جایگاه اسطوره‌ای زنان را با فرم نشان دهد. اثر حجمی او فرمی مردانه را به نمایش گذاشته که گویی هستی را بر دستان خود بالا برده و در پیچشی در اندام او، زنی دست برای گرفتن آن هستی بالا آورده است.

اما شاید آثار ویژه این نمایشگاه، آثار انتزاعی مدهت کاکی (madhat kakei) عراقی باشد که مملو از معنایی است. آثاری تک رنگ که او همواره با آنها مصائب وطنش و زندگی در خاورمیانه را ترسیم کرده و این بار هنر خود را برای نشان دادن شادی و غم‌های زنان این منطقه بکار گرفته است. 

یا آثار مجدی الکفراوی (Magdy El Kafrawy)  هنرمند مصری که همواره موضوع آثارش زنان هستند؛ به ویژه زنان خاورمیانه که او در نوع لباس، تزئینات و پس زمینه آثارش رسوم فرهنگی که با زنان انتقال می‌یابد را به سوژه برای نمایش انتخاب کرده است.

آثار چاپی مهند النصیری (Muhanad Alnasiry) هم  طرح‌های دستی از فضای شهری هستند که او با آبرنگ و تکنیک‌های پردازش دیجیتالی ترکیب کرده تا آثاری شگفت‌انگیز ترسیم کند، آثاری که اگرچه خالی از حضور انسانی است اما در محیط تیره خود فقدان حضور زنان را با سیاهی‌ها برابر کرده است.

مجسمه‌ای از محمد الکتتان (Mohamed Elkattan) هم فرمی زنانه را بازنمایی می‌کند که دریچه سینه او باز به روی جهان معاصر است و پرنده را بر شانه دارد نیز در فرایند موضوعی نمایشگاه قرار دارد.

مانند کلاژهای صلاح هیتانی (Salah Hithani) که پر از رمز و رازهایی هستند که به دنیای زنانه اشاره دارند.

اما بدون شک متفاوت‌ترین اثر این نمایشگاه اثری از فهد جابر (Fahad jaber)هنرمند گرافیست و خوشنویس است که در این نمایشگاه جلوه‌گری خاصی دارد و مخاطب را جذب ابعاد زیبایی شناسانه اثر می‌کند.