هنرمندی که مینیاتور را نو کرد/ بزرگداشت 60 سال فعالیت هنری ناصر اویسی
نمایشگاه آثار ناصر اویسی همزمان با شصتمین سالگرد آغاز فعالیت هنری او در موزه هنرهای معاصر تهران افتتاح شد.
ایران آرت: نمایشگاه آثار ناصر اویسی عصر روز شنبه 27 خردادماه در موزه هنرهای معاصر تهران گشایش یافت. در این مراسم که به همت آرت سنتر و وحید ملک مدیریت این مرکز هنری برگزار شد، حسین محجوبی، کورش شیشه‌گران، جواد مجابی، مژده طباطبایی، محمد رحمانیان، محبوبه کاظمی، سهراب هادی، محمد هادی فدوی و جمعی از هنرمندان و هنردوستان حضور داشتند.
علی محمد زارع سرپرست موزه هنرهای معاصر تهران در ابتدای این مراسم گفت: ما تلاش کردیم که در شرایط مناسب و در یک دوره دو ماه، بخش وسیعی از موزه را به نمایش این آثار اختصاص دهیم اما به دلیل این که برنامه نمایشگاه‌های موزه تا سال 98 تعیین شده است، این امکان عملا وجود نداشت.
او ادامه داد: بنا بر خواسته مدیران آرت سنتر، این نمایشگاه همزمان با آخرین روزهای نمایش آثار گنجینه اتفاق افتاد تا علاقمندان بتوانند همزمان با تماشای آثار ناصر اویسی از آثار هنرمندان شهیر تاریخ هنر نیز بازدید کنند و خوشبختانه این امر امروز میسر شد.
تقدیر از شصت سال هنرمندی اویسی
وحید ملک مدیر مجموعه گالری‌های آرت سنتر نیز در ادامه این مراسم گفت: بیش از هر چیزی جای استاد اویسی پیش ما خالی است. امروز در واقع سالروز شصمین سال فعالیت هنری این هنرمند است.
او ادامه داد: بارها و در پایتخت‌های مهم جهان کلید طلایی شهرهای بسیاری به ناصر اویسی اهدا شده است. ایشان جوایز ارزنده بسیاری را از آن خود کرده‌اند و همراه با هنرمندانی چون سالوادر دالی و شاگال نمایشگاه داشته‌اند.
مدیر آرت سنتر گفت: امروز بعد از نیم قرن آثار آقای اویسی در کنار آثار هنرمندان بزرگ جهان در موزه هنرهای معاصر به نمایش در آمده است و ما از این بابت خوشحالیم. هرچند که ایشان لیاقت‌شان بیش از این‌هاست.
اویسی نقاش شاعرانگی‌هاست
جواد مجابی، شاعر، نویسنده و پژوهشگر هنر در ادامه این مراسم گفت: آثار ناصر اویسی 60 سال است که دایم به نمایش در آمده است. او در 23 سالگی تصویری امپرسیونیستی از البرسکی کشید که جایزه‌ای هم نصیب او کرد. سال بعد او همراه با 32 نقاش در انجمن ایران و آمریکا اثری ارائه کرد که جایزه برد که منتقدان او را پیرو ون گوگ قلمداد کردند؛ اما او در سال 36 با آثار متنوعش در انجمن دوستداران هواپیمائی، شیوه‌ای را آغاز کرد که راه و رسم همیشگی‌اش شد و آن هم نو کردن مینیاتور بود.
او ادامه داد: او با حضور در بینال دوم و سوم نقاشی و به واسطه جایزه‌ای که گرفت در گزینش شیوه‌اش استوارتر عمل کرد. من می‌خواهم در ادامه به سرفصل‌هایی از ویژگی زندگی و آثار او بپردازم.
این شاعر و نویسنده گفت: توجه او به مینیاتور ایران به عنوان میراث ملی موجب شد او با ساده کردن خطوط و اختصار رنگ، فضای سنتی نگارگری ایران را به زمان حاضر و خیال‌های رنگینش پیوند بزند. او در اوایل بیشتر از نقاشی زند و قاجار الهام می‌گرفت او به تدریج به دستاوردهای قرون پیشین توجه کرد و نقاشی‌های سلجوقی و کتیبه‌های و مجموعه‌های هنری قرن هفت به بعد را بررسی کرد و مورد استفاده قرار داد. در واقع آثار هخامنشی و ساسانی غالب تابلوهای او را شکل دادند .
مجابی گفت: اویسی با این که حقوق خوانده بود اما همواره دلش با شعر بود و خواندن شعر استادان به تدریج نقاشی شعرگونه را در آثارش بیدار کرد به گونه‌ای که می‌توان او را نقاش شاعرانگی‌ها دانست و بینش شاعرانه در تابلوهایش به ظرافت، کالبدی تجسم یافته است.
او اظهار داشت: خلوت بودن فضای پس زمینه و ایجاز خطوط و طراحی شتاب‌ناک ساده‌وار ، حاصل تاملات او در هنر چین و ژاپن است. اما اقامت او در اروپا و آمریکا و احاطه‌اش به هنر جهانی در سیاق کارش بی‌تاثیر نبود. اویسی از آغاز کارش هندسه نقاشی مدرن و غرب و ترکیب‌بندی شاهکارهای استادان پیشین و رنگ‌بندی و سامان بخشی نهایی کارش را از دل موزه‌ها و مجموعه‌های جهانی بیرون کشید.
این پژوهشگر گفت: نگاه پرشور و سالم اویسی به جهان آدمیان، آثار او را آکنده از زیبایی کرده است. او آرزوی زمین ساده و مردمانی آزاده را برپرده خیالش نقش می‌زند. اویسی وقتی بیشتر با تاریخ و فرهنگ و هنر ایران آشنا شد، هرجا که سفر کرد وطنش را با قلبش و در قلم مو و پالت رنگش به همراه برد.
