مرور انتزاعی های شیرین اتحادیه در گالری ویستا

نمایشگاه نقاشی های انتزاعی شیرین اتحادیه عصر جمعه شانزدهم اردیبهشت در گالری ویستا آغاز به کار می کند.

ایران آرت: سرزمین همیشه عنوان این مجموعه است که مرور نقاشی های انتزاعی این هنرمند را از گذشته تا حال به تماشا می گذارد.

بهنام کامرانی زیر تیتر « سرزمین ِ همیشه » درباره این آثار شیرین اتحادیه نوشته است:

تاریخ منظره نشان می دهد که ما از خاک و درک زیست کره به چشم اندازی تقلیل گرایانه به منظره رسیدیم . برخی جنبش های اخیر هنر دوباره به خاک و مواد طبیعت بازگشت کردند و برخی تشابه میان بدن و زمین را در آثارشان نشان دادند. آثار تازه ی شیرین اتحادیه هر دو خاستگاه را مورد توجه قرار داده است. او تاکید دارد که برایش خاک و زمین در مفهومی گسترده اهمیت دارد ، به همین دلیل موضوع انتخاب هایش از زمین و زن عشایر و خواننده ای سیاه پوست در دوره های کاریش را مشابه می داند. دریافت بدنمند او از موضوعات و عمل نقاشانه جلب توجه می کند . به این شیوه ی ادراک، مرلوپونتی اشاره کرده است . به نظر او ادراک نه دریافت کیفیت های حسی چیزهاست و نه حکم درباره ی آنها، نه دریافت منفعلانه اجزاء منفصل امور حسی و نه حاصل استدلال یا قوای عقلی؛ بلکه شیوه ی مواجهه بدنی ما و شکل دستیابی ما به جهان است و این شیوه ی مواجهه، مقدم بر تفکر است. 

شیرین اتحادیه خاطره ی خود از خاک و دشت های ایران را در دریافتی بدنمند وحسی به نقاشی هایی بدل کرده است که کشش ، فرسایش ، اتفاقات و لایه های خاک و دست ورزی و کنش نقاشانه را با هم نشان می دهند. آثار او اگرچه دست آورد های هنرمندان مدرن و معاصرمانند مارک روتکو وپاتریک هرون و بعد تر آنسلم کیفر را در خود محفوظ دارند اما به شدت مبتنی بردریافت و عمل تجربی و زیستی هنرمند هستند .نقاشی ها فاقد عناصر تزیینی و کلیشه ای از منظره اند، در عوض نوسانات رنگ  و بافت و شکل و رنگ های غیر قابل پیش بینی و غریزی در جزییات ، آنها را به آثاری تامل برانگیز و تاثیر گذار بدل کرده است. انگار که لایه های خاک و فرسایش آنها را می بینیم یا خاطراتی که در زمین از تاریخ به جا مانده است ، بی اینکه اشاره ای مستقیم به عنصری شود . تفتیده بودن و کمبود آب در سرزمین ایران را می توان درسطوح رنگی کوچک و خطوط آبی رنگ دید که نویدبخش است.

اتحادیه در نقاشی هایش به درستی افق و اسمان را حذف کرده ، با اینکه خطوطش بیشتر افقی هستند ، تا تمرکز خود و بیننده را بر زمین و خاک بکشاند ورفتارِ خاک ، رنگ ها ، شکستگی ها، خراش ها و ترک هایش را پیش رو بگذارد. ابزارهای متنوع نقاشی مانند آکرولیک و پاستل و لمس این اجزاء ،اجازه ی کار لایه لایه و شهودی را به نقاش داده و او بر زمینه ای بافت بندی شده آنها را به کار می گیرد. غرایز و بدن وحس های چندگانه ی ما با این نقاشی ها مواجه می شود و این رودر رویی، تنها تصویری نیست.

اتحادیه با این نقاشی ها انگار منظره را به زمین و خاک مبدل کرده و در عین حال به رسانه و تجربیات نقاشانه وفادار مانده است . این نقاشی ها هم چشم نوازند، هم به شدت منقلب کننده هستند و احساسات را به خود معطوف می کنند و راه را برای اندیشیدن هموار می سازند. عناصری بنیادین مانند خاک وآب را نشان می دهند وتفکرات درباره ی هستی و  زندگی وزوال را بیدار می کنند.

نمایشگاه سرزمین همیشه تا دوم خرداد ( غیر از شنبه ها ) در گالری ویستا به نشانی تهران، خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچه دوازدهم، پلاک ۱۱ با رعایت همه پروتکل های بهداشتی چشم به راه دیدار هنرمندان است.