ببینید: سه نقاشی معروف با موضوع درد و رنج کودکان

کودکان فقیر و ستم دیده همواره یکی از سوژه‌های نقاشان جهان و بعدها عکاس‌ها بوده‌اند.

ایران آرت: الجزیره در گزارشی به معرفی سه تابلو نقاشی با موضوع درد و رنج کودکان پرداخته و آنها را بررسی کرده است. در این گزارش می‌خوانید:

به گزارش ایسنا، جیووانی براگولین  (۱۹۸۱-۱۹۱۱) نقاش ایتالیایی، نیمه‌های شب در اتاقش مشغول نقاشی بود که صدای ناله پسر بچه‌ای را شنید. وقتی به سمت صدا رفت، پسر بچه‌ای‌ را زیر پنجره‌اش یافت و او را به خانه آورد تا آرامَش کند اما این کار فایده‌ای نداشت. پسرک بی نوا در سکوت اشک می‌ریخت و این صحنه غمناک نقاش را تحت تاثیر قرار داد تا جایی که او تصمیم گرفت پرتره‌ای از پسرک گریان بکشد. پس از اتمام نقاشی پسر بچه نقاش را ترک کرد و از نظرش ناپدید شد.

چند روز بعد باز هم پسر بچه به گالری نقاشی براگولین آمده و باز هم بی صدا اشک می‌ریخت. نقاش احساساتی باز هم او را به خانه دعوت کرد و سعی کرد تا از او نشانی پدر و مادرش را بگیرد اما این بار هم تلاشش بی فایده بود. او این بار نقاشی جدیدی از پسرک ترسیم کرد. بدین ترتیب پسرک گریان هر از چند گاهی به نقاش سر می‌زد و نقاش مذکور هم از زوایای مختلفی، چهره حزن انگیز او را ترسیم می‌کرد و سپس به فروش می‌رساند. این مجموعه نقاشی ها به «پسرک گریان» معروف شده‌اند.

روزی کشیشی که یک نسخه از عکس پسر بچه گریان به دستش رسیده بود به خانه براولین نقاش آمد و خبر وحشتناک و عجیبی به او داد. کشیش به نقاش گفت که نام این پسر بچه دون بونیلو است و او هر کجا که برود در پی او آتش بزرگی ایجاد می‌شود. کشیش ادعا کرد که پدر و مادر این کودک نیز در اثر آتش سوزی در گذشته‌اند و پس از انتقال او به یتیم خانه آنجا نیز دچار آتش سوزی شده و کودکان زیادی قربانی شده‌اند. کشیش از نقاش خواست تا همه تابلوهای پسر گریان را نابود کند و دیگر به این بچه اجازه داخل شدن به منزلش را ندهد.

تنها چند ماه بعد گالری نقاشی براگولین که در آن نقاشی های پسر بچه را ترسیم می‌کرد آتش گرفت و همچنین چندین خانه که تصویر نقاشی شده این پسر بچه را نگه می‌داشتند نیز در آتش سوختند. پلیس نیز به دنبال این پسر بچه نفرین شده می گشت.

طبق افسانه‌ها، پدر و مادر این پسر بچه جلوی چشمانش سوخته‌ بودند و خود او نیز در آتش سوزی یتیم خانه که در خلال جنگ جهانی دوم بمباران شده بود، از بین رفته بود و روح او به خاطر این همه تلخی میان دو دنیا سرگردان و گریان بوده و سبب آتش گرفتن خانه‌های دیگران می شد.

فانی پرات، نقاش سوئدی (۱۹۴۰-۱۸۶۱) در تابلو خود به نام «آزار و اذیت»، کودک فقیری را ترسیم کرده که مورد تمسخر هم سن و سالانش قرار گرفته و چهره خود را دست پوشانده است. این نقاشی که در سال ۱۸۸۵ ترسیم شده، اختلاف طبقاتی و نیز تاثیر گسترده حوادث دردناک و سختی‌ها در دوران کودکی را نمایش می‌دهد.

کودک غمگین با لباس های پاره و مندرس ترسیم شده و جثه کوچک تری نسبت به چهار کودک دیگر دارد که این توصیفات او را آسیب پذیرتر از دیگران نشان می‌دهد.

آگوستوس ادوارد مولردی  (۱۹۰۴-۱۸۴۴) نیز نقاش انگلیسی است که در تابلو «استراحت روی پل لندن»، کودکی بی خانمان را ترسیم کرده که از فرط خستگی روی پل به خواب رفته است.

لباس کودک پاره شده و پابرهنه است. این تنها اثر مولردی نیست که با موضوع فقر و رنج کودکان کشیده شده او همواره کودکان بی خانمان لندن که با گدایی یا گلفروشی گذران زندگی می کردند را در نقاشی‌هایش مورد توجه قرار داده است.