ایران آرت: سهراب سپهری نقاش به راستی در میان هم عصران خود نقاش متفاوت نگری است، وجه تمایز فاحش او را می توان در زاویه نگاهش به درخت جستجو کرد؛ برای واکاوی چنین موضوعی می توان این روزها نرم و آهسته به موزه بانک پاسارگاد در باغ نگارستان رفت و ۱۰ تابلوی درخشان سهراب را در طبقه فوقانی به تماشا و کشف و شهود ایستاد.

گنجینه موزه بانک پاسارگاد یکی از بزرگ‌ترین مجموعه های سهراب سپهری را در اختیار دارد که دربرگیرنده نمونه هایی شاخص از سری های مختلف این هنرمند بزرگ است و همواره بخشی از این آثار روی دیوار نمایشگاهی موزه پاسارگاد به تماشای مردم است

نقاشی های سهراب چنان که در این ده اثر پیداست ترجمان نگاه اندیشگی و زیبایی شناختی او به زندگی و محیط پیرامون است که در شعرهایش نیاز آنها را واگویه می کند؛ نوعی از کمینه گرایی که ریشه در عرفان و خلاصه و خالص دیدن نشأت می گیرد و مخاطب را به اصل و اصالت هستی اشاره می دهد.

راز اینکه سهراب مانند دیگر هنرمندان نوگرای هم نسل خود، راهی غرب نشد و سفر به مشرق‌زمین را برگزید و در سفر به ژاپن ، در دریای ذن خود را غوطه ور ساخت، روح عرفان آلود اوست که در واژگان اشعارش هویداست؛ تا آن روزگاران نگاه کمال الملکی بر طبیعت نگاری رونق داشت اما سهراب با جسارتی مثال زدنی بخشی از درخت، فقط تنه درخت را برگزید و از زوایایی متعدد در آن به غور پرداخت.

همین اندیشه،دید و کنش سهراب را در تماشای سایر محیط پیرامون خود گسترش داد و به سبک روایی و تصویری رسید که حالا هر مخاطبی با دیدن آثار او آنها را باز می شناسد.

سهراب از این خلاصه کردن ها در نقاشی به ضرورت حذف زاوئد از زندگی تلنگر می زند، زیرا انگار اصل را دیدن، به آدمی آرامش می دهد تا کنه حیات را دریابد؛ همین جهان بینی سهراب سبب می شود درختان او با سایر همکارانش تفاوت تصویری و اندیشگی بنیادین داشته باشد. و حتی کارهای او با تم طبیعت بی جان به چند تاش رنگی همانند چند مصرع باشکوه آهنگین بسنده شود.