روایت مریم بهروزی‌نیا از پیله تنهایی‌اش/ ایده‌ای که منتخب جایزه ویستا شد
این هنرمند می‌گوید: از شانزده سالگی با از دست دادن برادرم شروع به ساخت پیله‌ای دور خود کردم. جدا شدن از دیگران و درماندگی در بیان حرف‌ها، دردها و دلتنگی‌ها در این سال‌ها باعث ضخیم شدن جداره‌های فضای تنهایی‌ام شد به طوری که عبور نور هم از آن ممکن نبود.
ایران آرت: ایده مریم بهروزی‌نیا در فهرست منتخبین چهارمین جایزه هنر معاصر ویستا که به همت گالری ویستا برگزار می‌شود، قرار گرفت.
مریم بهروزی‌نیا در سال ۱۳۷۳ تهران به دنیا آمد و تحصیل در رشته معماری را در سال ۱۳۹۷ به پایان برد. پس از آزمودن رسانه‌هایی چون عکاسی، طراحی و نقاشی، آموختن مبانی مجسمه‌سازی و هنر را در آتلیه ریما اسلام مسلک برای دوره‌های چهار ساله آغاز کرد و سپس به تجربه‌های فیگوراتیو، مفهومی و ترکیبی از آنها در ساخت مجسمه و ابزار کاربردی معماری داخلی در استودیوی شخصی خود پرداخت. او تابستان امسال اولین نمایشگاه انفرادی خود را در استودیوی هنرمند برگزار کرد.
فضا با روش‌های مختلف به آثار او راه می‌یابند و احجام اغلب در گفتگو با آن، محدوده بصری مشخص را برهم می‌زنند و حریمی تازه برای ارتباط با مکان و مخاطب تعریف می‌کنند. گاهی حفره‌ها و شکاف‌های موجود در میان بعضی مجسمه‌ها فضا را به درون راه می‌دهند یا خود بخشی از آن می‌شوند و یا مجسمه‌های معلق او، محدوده میانی فضا را مسدود می‌کنند و خط نگاه مخاطب را از عادت سنتی تماشای حجم تغییر می‌دهند.
بهروزی‌نیا درباره ایده ارسالی خود به چهارمین جایزه هنر معاصر ویستا که در فهرست منتخبین این جایزه قرار گرفت، می‌گوید: از شانزده سالگی با از دست دادن برادرم شروع به ساخت پیله‌ای دور خود کردم. جدا شدن از دیگران و درماندگی در بیان حرف‌ها، دردها و دلتنگی‌ها در این سال‌ها باعث ضخیم شدن جداره‌های فضای تنهایی‌ام شد به طوری که عبور نور هم از آن ممکن نبود.
ایده‌های منتخب چهارمین جایزه ویستا در نمایشگاهی که تا 9 مهرماه 1400 در گالری ویستا دایر بود به تماشا گذاشته شد.
آیین اختتامیه و معرفی برنده جایزه 30 میلیون تومانی با روشن شدن وضعیت بحرانی این روزهای کرونایی اطلاع رسانی خواهد شد.
