آقای ضرغامی درآمد ۳.۳ میلیارد یورویی ونیز از اقتصاد هنر را بومی سازی کنید/ محبوبه کاظمی دولابی: گردشگری هنری می تواند تحول اساسی ایجاد کند
در حالی که دنیا مرز میان هنرها را برداشته و با درآمیختن با صنعت و گردشگری از آن پول می سازد، ایران سرزمین هنر و فرهنگ همچنان دلخوش به گذشته های دور، سهمش بوی کباب و بهبه و چهچه است؛ آفتابه لگن هفت دست شام و ناهار هیچی.
ایران آرت: محبوبه کاظمی دولابی، مدیر حراج باران که به عنوان تئوریسین و کارآفرین گردشگری هنری شناخته می شود در یادداشتی در ایسنا حضور عزت الله ضرغامی، مدیر اسبق صدا و سیما و معاونت سینمایی وزارت ارشاد در مسند وزارت میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی را مغتنم دانسته و آن را نویدبخش برای توسعه توریسم هنری ارزیابی کرده است؛ او به عنوان شاهد مثال به اقتصاد هنری شهر ونیز اشاره کرده که اتفاقن این روزها توسط یک مدیر سینمایی مدیریت می شود.
محبوبه کاظمی دولابی نوشته است:
در حالی که دنیا مرز میان هنرها را برداشته و با درآمیختن با صنعت و گردشگری از آن پول می سازد، ایران سرزمین هنر و فرهنگ همچنان دلخوش به گذشته های دور، سهمش بوی کباب و بهبه و چهچه است؛ آفتابه لگن هفت دست شام و ناهار هیچی.
در این میان افسوس بسیار بزرگ این است که تلفیق گردشگری و هنر و ارز آوری و دهها محسنات مالی و معنوی آن با دهها نمونه موفق جهانی پیش روی چشم همه ماست، اما مراکز مهم تصمیم ساز ما همه این سال ها همچنان چشم به فرمول های قدیمی دارند.
خود را به ندیدن و نشنیدن زدن، اولین تلقی از رفتار کسانی ست که نقشه کلان گردشگری کشور را سیاستگذاری کردند زیرا واقعن غیر ممکن است انبوه تولید محتوا در باب منافع گردشگری هنری را ندید و نشنید؛ اما گویی گیرنده های محترم پیامی دریافت نکردند.
بارها گفته شده به‌ازای هر یک شغل در عرصه هنری، سه تا پنج شغل در شاخه‌های وابسته به آن فعال می شود و اگر این پتانسیل بزرگ با گردشگری پیوند خورد که خود منبع اشتغال آفرینی ست، یک تحول چشمگیر در تولید ثروت ملی شکل خواهد گرفت، اما عزم ملی که باید، پدید نیامد.
این روزها برخی تئوریسین به جهت برپایی دو سالانه معماری ونیز ، این شهر کوچک و خاص ایتالیا را مثال می آورند که اساس اقتصاد آن بر پایه گردشگری هنری است؛ سال های فرد شش ماه بینال معماری، سال های زوج شش ماه بینال هنر و هر سال جشنواره های بین المللی فیلم، موسیقی و ... این شهر را به مرکز ثقل گردشگران هنری بدل کرده است.
جالب است که هم اکنون ،یک سال و اندی ست روبرتو چیکوتو تهیه‌کننده نامدار سینمای ایتالیا مدیریت دوسالانه های ونیز را به عهده دارد.
او در نخستین اقدام در این اندیشه است که درآمد سالانه ۳.۳ میلیارد یورویی صنعت گردشگری ونیز که به سبب کرونا آسیب دیده را درمان کند.
نکته مهم دیگر که بازتاب رسانه ای گسترده ای هم داشت این بود که جمعیت ونیز که در دهه ۱۹۵۰ حدود ۱۷۵ هزار نفر بود، امروز به ۵۰ هزار نفر رسیده است و برنامه جدی این چهره سینمایی این است که با راه‌اندازی دوره‌های هنری و دانشگاهی پای دانشجویان را به ونیز باز کند و در کنار آن با در اختیار گذاشتن امکانات دوسالانه برای افزایش جمعیت شهر بکوشد.
تاکید او بر حفظ ساختار گردشگری هنری تا بدانجاست که در این ماهها با منتقل کردن آرشیو ونیز به مجموعه باغ آرسناله، برنامه‌ریزژ برای تبدیل کردن دوسالانه ونیز به قطب پژوهشی در حوزه‌های تئاتر، تجسمی، سینما، معماری و موسیقی تلاش می کند این نوع توریسم را عمق بخشد.
به نوشته رسانه ها، در واقع او با جابه‌جا کردن آرشیو تاریخی هنرهای معاصر شامل پوسترها، کاتالوگ‌ها، عکس‌ها و اسناد و آثار چندرسانه‌ای دوسالانه از نخستین دوره آن در ۱۸۹۵ به باغ آرسناله در مرکز شهر تاریخی ونیز یک پیام آشکار به مشتاقان هنر در دنیا فرستاد که علاوه بر حضور در فستیوال ها از این پس برای تحقیق و پژوهش هم بلیت پرواز به ونیز بخرید و در هتل های این شهر و یا شهر معینش، مستره ، جا رزرو کنید.
رسانه های ایتالیایی نوشته اند دوسالانه ونیز با همین جابجایی و تمرکز دادن به آرشیو از بودجه ۲۰ میلیون یورویی دولت برای تبدیل کردن فضای ۸۲۰۰ مترمربعی باغ آرسناله به قطب آرشیو، کنفرانس و سالن‌های دیدار بهره خواهد برد، به گفته چیکوتو، این برنامه بلافاصله آغاز می شود و در دو سال به پایان می رسد.
۱۴۰ موسسه هنری عمومی و خصوصی فعال در ونیز از سراسر جهان بازدیدکننده و رابطه‌ای تنگاتنگ با اقتصاد شهر دارند. چیکوتو با اشاره به حیاتی بودن افزایش جمعیت حاضر در ونیز می گوید: «از این میراث باید بهره برد؛ نه به عنوان یک مرجع متنی و لفظی بلکه در مطالعات کاربردی با دستاوردهای ملموس.»
رییس دوسالانه ونیز برای دانشجویان حاضر در شهر هم برنامه دارد و می‌خواهد آنها را درگیر راه‌اندازی پروژه دانشنامه ونیز از یک چشم‌انداز جهانی کند. این متن می‌تواند پایه و اساس مجموعه‌ای از کنفرانس‌های ژئوپلیتیک باشد که وابستگی متقابل تاریخی بین ونیز و دیگر شهرهای جهان را بررسی می‌کنند.
اوج نبوغ این تهیه کننده سینما وقتی بود که سال پیش به جهت هجوم سخت کرونا به ایتالیا، دوسالانه لغو شد، او برای زنده داشت اهمیت ونیز در ذهن گردشگران هنری ، یک نمایشگاه چهار‌ماهه با همکاری شش مدیر بخش‌های مختلف ونیز راه انداخت. این شش نفر با استفاده از مواد آرشیوی سراغ تاریخ ۱۲۵ ساله ونیز رفتند و آن را در یک بستر شبکه‌های اجتماعی برای کاربران به نمایش گذاشتند.
او امسال توانست با وجود همه محدودیت ها دوسالانه معماری را ۲۲ ماه می افتتاح کند و حوالی آبان ماه پیش رو این رویداد به اتمام می رسد.
حال چشم ایرانیان به چهره سینمایی تلویزیونی نوآمده به وزارت میراث فرهنگی،گردشگری و صنایع دستی است تا ببیند ایران که چندین شهر با پتانسیل های سترگ گردشگری هنری دارد می تواند به یکی از مقاصد سفر توریست های هنری بدل شود؟
