چرا شمر به عنوان یک بدمن برای بیست شب در میدان ولیعصر اکران می شود/ نقد به اکران شهری اثر حسن روح الامین
اکران نقاشی امان نامه حسن روح الامین در تابلوی شهری معروف میدان ولی عصر تهران نقدهایی را برانگیخته است.
ایران آرت: به گزارش روابط عمومی حوزه هنری، بیست و هفتمین محفل عصرنشینی هنر و اندیشه «دیدار» با نگاهی به نقاشی «اماننامه» اثر جدید حسن روحالامین، با حضور صابر شیخرضایی طراح گرافیک و پژوهشگر، مجید بزرگزاده فعال هنر و رسانه، به همت پژوهشکده فرهنگ و هنر اسلامی برگزار شد.
بزرگزاده، عامهپسند بودن را از دلایل دیده شدن آثار روحالامین در عرصه عمومی دانست و عنوان داشت: نقد جدی که به روحالامین وجود دارد این است که یک جایی گرفتار روضه شد که از این جهت باید گفت خوش به حال او، ولی یک جایی نیز گرفتار تکنیک شد. این تکنیکی که از آن حرف میزنیم نیز از منظر تعاریف هنر امروز است، اگر نه اصلاً مهم نیست. باید اذعان کرد که یکی از دلایل دیده شدن نیز سوای بحث اخلاص و نیتی که او دارد، میتواند ضعف سواد بصری جامعه ما باشد.
وی با بیان این که جنبه حماسی ماجرا در این تابلوی اکران شده در میدان ولی عصر غایب است گفت: پیشنهاد من به حسن روحالامین این است که برای یک یا دو تابلو سراغ موضوعات دیگر مثلاً موضوعات اجتماعی برود و دست از شخصیتهای سیاه و سفید بکشد و ترکیببندیهای جدید را امتحان کند تا در کارهای مذهبی بعدیاش به تجربه تازهتری دست بیابد.
اشتباهات اکران «اماننامه» در موقعیت فعلی
شیخرضایی هم به نقد اکران این اثر به عنوان یک تابلوی شهری پرداخت و عنوان داشت: از زاویه گرافیک و تابلوهای شهری در خصوص این اثر، یکی بحث محتوایی اثر مطرح است که در چنین موقعیتی سؤالی که باید به آن پاسخ داد این است که آیا هر تصویر هنرمندانهای از حسن روحالامین در هر تاریخی قابلیت اکران در میدان ولیعصر را دارد یا خیر؟ به لحاظ محتوایی مثلاً موضوع «اماننامه» اینجا مطرح است که مربوط به شب عاشوراست ولی به نظر من سال ۱۴۰۰، جای اکران چنین اثری نیست. موضوع تاریخی چنین اثری میتوانست برای دوره مذاکرات اولیه دولت قبلی با اوباما باشد، اما الان پای ایران روی گلوی آمریکا در کل منطقه است. در داستان تابلوی شهری نیز چون با ابعاد مواجه هستیم، باید روی موضوعیت طرح سوژههای منفی دقت کنیم.
وی افزود: چرا باید چهره شمر به عنوان یک بدمن برای ده شب یا بیست شب در میدان ولیعصر دیده شود؟ به لحاظ روانشناسی رنگ نیز یک تصویر تیره و آسمان گرفته و حتی مورب چیزهایی است که برای مخاطب در سال ۱۴۰۰ که درگیر کرونا هست و جامعه به لحاظ بار روانی نیاز به پمپاژ انرژی حتی در یک موضوعات عاشورایی دارد، مناسب نیست. هوشمندی صاحب رسانه میدان ولیعصر ایجاب میکند که این نکات را به عنوان یک مجموعه اکرانکننده در نظر بگیرد، اما همیشه این نقد وجود دارد که مدیران فرهنگی ما بهواسطه کوتاهی قد تعقلی و فهم رسانهایشان پشت دیواری به اسم حسن روحالامین قایم میشوند.