آثار هنری عجیب با چه هدفی خلق می‌شوند؟/ از همبرگر و بستنی تا نقاشی با بدن
شاید با تماشای برخی از آثار اندی وارهول، ریچارد لانگ یا کلاس اولدنبرگ تعجب کنید، اما این هنرمندان برای خلق هر کدام از آثار خود هدفی را دنبال می‌کنند.
ایران آرت: هنر معاصر که حدودا از دهه ۶۰ میلادی به شکل جدی به دنیای هنر پا گذاشت، باعث شد هنرمندان راه‌های جدیدی را برای خلق یک اثر انتخاب کنند. استفاده از مصالح غیرعادی و حتی گاهی خوراکی‌ها در خلق آثار هنری که اغلب بسیار ساده یا به شکل اغراق‌شده‌ای کوچک یا بزرگ هستند ازجمله ویژگی‌های هنر معاصر محسوب می‌شوند.
به گزارش ایسنا، بسیاری از هنرمندان معاصر بر این باورند که خط و مشی مشخصی برای خلق یک اثر هنری وجود ندارد و هنرمند می‌توانند هرگونه می‌خواهد دست به خلق یک اثر بزند و در مقابل مخاطب نیز می‌تواند از اثر هنری مقابل خود برداشت آزادانه‌ای داشته باشد.
در این گزارش تلاش شده تا آثار برخی از هنرمندان معاصر جهان و هدف آن‌ها از خلق این آثار عجیب مرور شود.
دایره‌های سنگی
ریچارد لانگ هنرمند انگلیسی است که به خاطر استفاده از نمادهای طبیعی از سنگ‌ها و تخته‌چوب‌ها گرفته تا برگ‌های سوزنی در آثار هنری خود شهرت پیدا کرده است. او که تجربه‌های زیستی خود از زمین و طبیعت را به زبان هنر بازگو می‌کند، می‌خواهد به واسطه آثاری که خلق می‌کند بر ارتباط میان انسان و طبیعت تاکید کند.
قدم زدن در دل طبیعت و به جا گذاشتن رد پا در محیط‌های طبیعی، استفاده از سنگ‌ها و تخته‌چوب‌ها و نمایش آن‌ها در قالب‌های دایره و خط نوعی بازنمایی از طبیعت در آثار هنری لانگ است. دایره‌های بزرگ و طبیعی از معروف‌ترین آثار این هنرمند محسوب می‌شوند که نمونه‌های آن را می‌توان در بزرگ‌ترین و شناخته‌شده‌ترین موزه‌ها و مکان‌های فرهنگی و هنری جهان پیدا کرد.
از همبرگر تا بستنی و خمیردندان
کلاس اولدنبرگ، هنرمند سوئدی به واسطه ساخت تندیس‌ها و مجسمه‌های بزرگ در سطح شهرها در دنیای هنر شهرت یافته است. او که نقش مهمی در تقویت هنرهای مردمی و خیابانی داشته است، اغلب مجسمه‌های خود را در اندازه‌های غیرواقعی اما از اجسام عادی زندگی روزمره انسان‌ها می‌سازد؛ غذاها، وسایل بازی، رژ لب و خمیردندان از جمله سوژه‌های این هنرمند در ساخت مجسمه محسوب می‌شود.
اولدنبرگ که از مواد سخت چیزهای نرم و از مواد نرم چیزهای سخت می‌سازد از جمله مشهورترین هنرمندان پاپ آرت جهان به حساب می‌آید که متاثر از فرهنگ عامه و تجاری است. یکی از آثار معروف او مجسمه دو همبرگر آبدار است که تقریباً دوبرابر اندازه واقعی هستند. این همبرگرها که ممکن است در نگاه اول واقعی به نظر برسند در واقع از پارچه‌های ضخیم ساخته شده‌اند که با گچ رنگ‌شده سخت روی آن‌ها پوشانیده شده است.
این هنرمند که مجسمه‌های زیادی را بر اساس اشیای واقعی ساخته، یک بستنی غول‌آسای در حال آب شدن از جنس فولاد را بالای یک مرکز خرید در آلمان نصب کرده است.
نقاشی با بدن؛ از مو تا مژه
جناین انتونی، هنرمند باهامایی برای پدید آوردن آثار هنری از اندام‌های مختلف بدنش استفاده می‌کند و همین امر نیز باعث شهرت او شده است.
او به وسیله لیس زدن، رقصیدن و مژه زدن آثار هنری متعددی را خلق کرده است؛ به عنوان مثال او با کشیدن مژه‌های آغشته به رنگ یک اثر هنری خلق کرد و برای این اثر ۱۲۵۴ بار روی کاغذ پلک زد. این اثر او یک نقاشی انتزاعی است که به وسیله ظریف‌ترین عضو بدن ساخته شده است.
اثری که به وسیله مژه خلق شده است
دوباره و دوباره
اندی وارهول هنرمند آمریکایی است که به دلیل چاپ و نقاشی از اشیا و اشخاص مشهور در عرصه هنرهای تجسمی و به ویژه هنر معاصر به شهرت جهانی رسید. او در اغلب آثار هنری خود ردپایی از چیزها و اشخاصی را که دوست داشت به جا می‌گذاشت. قوطی‌های سوپ، کوکاکولا، اسکناس‌های دلار یا ستارگان سینما از بخش‌های اصلی آثار او به حساب می‌آیند.
این هنرمند در یک اثر خود به نام قوطی‌های سوپ کمبل، ۳۲ قوطی سوپ را در کنار همدیگر قرار داد که با وجود این‌که شکل و اندازه یکسانی دارند، میان همه آن‌ها تغییرات کوچکی وجود دارد. شاید وارهول با کشیدن این نقاشی می‌خواست نشان دهد که آن‌ها با وجود تعداد تفاوت‌هایی که دارند می‌توانند همسان و حتی یکنواخت به نظر برسند. او درباره استفاده از قوطی‌های سوپ در آثارش توضیح داد که من عادت داشتم سوپ‌های کمبل بخورم، من عادت داشتم برای ۲۰ سال هر روز همان ناهار را بخورم؛ همان را دوباره و دوباره.
اصل را از بدل تشخیص دهید
ویا سل مینس نقاش آمریکایی است که برای به تصویر کشیدن طبیعت همچون شب‌های آسمان، دریا و تار عنکبوت به شهرت رسید. او تلاش می‌کرد تا با خلق آثاری آثار هنری مخاطب را درگیر کند.
این هنرمند در اثر "به خاطر سپردن تصویر"، ۱۱ تکه سنگ را که به هنگام گردش در نیومکزیکو شمالی گردآوری کرده بود به نمایش گذاشته است. در کنار سنگ‌های واقعی، بدل آن‌ها قرار دارد که سل مینس آن‌ها را از برنز ساخته است. شباهت میان سنگ‌های اصلی و بدل‌ها آن‌قدر زیاد است که تشخیص‌شان از هم بسیار سخت است. او درباره این اثر توضیح داده که می‌خواسته چالشی برای چشمان مخاطب پدید آورد تا چشمانش بازتر شود.
پی‌نوشت: برخی اطلاعات این گزارش از کتاب "هنر بدون عنوان" اثر جکی و سوزی کلاین و ترجمه توکا ملکی برگرفته شده است.
