درد و نگاه است که هنرمند را می سازد/ منوچهر نیازی در بوم از بتهوون و قندریز گفت
اوایل دهۀ شصت من و منصور قندریز به خیابان لاله‌زار میرفتیم و تابلوهای‌مان را میفروختیم تا بتوانیم رنگ بخریم برای ساختن تابلوهای جدید."
ایران آرت : منوچهر نیازی در هشتاد و یک سالگی می گوید از تماشای حاصل 50 سال نقاشی ام زیر یک سقف لذت می برم.
این روزها گالری بوم نمایشگاهی از بهترین دوره های آثار منوچهر نیازی را به نمایش گذاشته است؛ این نقاش پیشکسوت درباره این رویداد گفت:" به من از طرف گالری پیشنهاد شد و از آنجایی که همه این شش سالی که بوم تاسیس شده علاقمند به رویکرد هنری آن هستم، به توافق رسیدیم. رویکردهای موزه ای مانند گالری بوم به فرهنگ کمک میکند و هنر را در این کشور زنده نگه میدارد. خیلی از سرمایه داران تمایل دارند در زمینۀ ملک و طلا سرمایه گذاری کنند اما افرادی هم هستند که علاقه دارند سرمایه شان را در زمینۀ هنر صرف کنند که به اعتلا و پیشرفت فرهنگ سرزمین مادری می انجامد. این اقدامات از نظر من بسیار ارزشمند است و این افراد در تاریخ هنر مؤثر هستند و نام‌شان در تاریخ هنر ایران ثبت خواهد شد."
او که سالیان دراز در آمریکا اقامت داشت و قریب به دو دهه است به ایران بازگشته است درباره هنر و نقش آن در زندگی مردم گفت: "ما بدون هنرآفرین در جهان هستی قادر به زندگی نیستیم، یعنی همه چیز به نوعی هنر است. روزانه همۀ انسانها به اشکال مختلف هنر آفرینی میکنند، مثلاً دکور خانۀ همۀ ما هنر است، ترکیبی از فرمها و رنگها. ای کاش همه به اندازهای عاشق فرهنگ و هنر باشند که هیچ دیواری خالی از هنر نباشد و من در مصاحبه های قبلی ام گفته ام" از دیدن دیوارهای خالی گریه ام میگیرد" و این یک واقعیت است. "
در این نمایشگاه حدود پنجاه تابلو از دوره های معروف نیازی از جمله «درختها»، «ازدحام»، «ماسوله» و کلاژهای او به تماشاست، منوچهر نیازی در این باره می گوید: "تمام این کارها که در گالری بوم عرضه شده، پیش از این در جایی به نمایش در نیامده است. این آثار را با وسواس جمع‌آوری کردم و قصد داشتم در قالب یک نمایشگاه ارائه کنم که در این میان با مدیر گالری بوم وارد مذاکره شدم و پیشنهادشان را پذیرفتم. "
قدیمی ترین آثاری که در این نمایشگاه به نمایش درآمده متعلق به سال 1957 است و جدیدترین کارها مربوط به سال های اخیر هنرمند مجموعۀ درختها است.
نیازی گفت: "راه من فعلا به همین درختها ختم شده است و بنا دارم فعلا روی همین مجموعه متمرکز باشم، برخی معتقدند که نیازی و سهراب سپهری کارشان را معطوف به تنۀ درختها کرده اند. "
تحصیلات دانشگاهی نیازی در زمینۀ موسیقی- اپرا و نقاشی بوده است و از دانشگاه کویین، کالج نیویورک درجۀ "مسترگرید" در رشتۀ تاریخ هنر و هنرشناسی دارد، از این رو خیلی دور از انتظار نیست که او با الهام از موسیقی آثارش را خلق کند، نیازی میگوید: "من با الهام از موسیقی کلاسیک نقاشی میکنم. سمفونی شمارۀ پنج بتهوون، موتزارت و دیگر آثار موسیقی کلاسیک جهان. وقتی که موسیقی گوش میکنم تمام فرم‌های اثرم به من الهام میشود. البته از پیش کارها را اتود میزنم و در حین پرداختن به اتودها و بسط ایده اولیه بدون شنیدن موسیقی نمیتوانم کارم را پیش ببرم و به اتمام برسانم. همه چیز فرم است؛ وقتی بتهوون می‌خواست سمفونی شمارۀ پنج را بسازد ابتدای کار مستأصل میماند و وقتی که صاحبخانه برای گرفتن اجاره خانه به در میکوبد او از صدای در الهام میگیرد و سمفونی را میسازد. در عین حال این" نگاه" است که هنرمند را میسازد. پیکاسو، براک، ماتیس چرا موفق شدند برای اینکه فرمها را میشناسند. هنرمند در درون آتلیه نمیتواند هنرمند شود. باید بیرون رفت، زندگی کرد تا بتوان فرمها را دید و شناخت."
او از مجموعۀ" ماسوله" میگوید و رنج و مرارتی که برای به تصویر کشیدن این آثار به جان خریده است:" درد است که هنرمند را میسازد، اصلا بدون رنج کشیدن اثری ساخته نمیشود، خاطرم است که در اوایل دهۀ شصت من و منصور قندریز به خیابان لاله‌زار میرفتیم و تابلوهای‌مان را میفروختیم تا بتوانیم رنگ بخریم برای ساختن تابلوهای جدید."
او در مورد ادامۀ کارش در سالهای آتی گفت:" من پیش از این روزی شانزده ساعت کار میکردم اما این روزها با توجه به شرایط جسمانی و کهولت سن توان کار بیش از دو ساعت در روز را ندارم. اما مطمئن هستم که تا جایی که جان در بدن داشته باشم کار میکنم چراکه نقاشی بخشی از من است."
گفتنی ست تمامى آثار به نمایش درآمده در گالرى بوم در زمره گنجینه این گالرى ست و در جهت حمایت از هنر ایران است و جنبه فروش ندارد.
نمایشگاه آثار منوچهر نیازی تا 17 اسفند در گالری بوم ادامه دارد. گالری بوم در خیابان ولیعصر، بالاتر از نیایش، خیابان ارمغان غربی، پلاک 11 قرار دارد.
