کد خبر: 30778 A

از اسطوره‌های تک رنگ تا فضاهای خصوصی زنانه / گالری گردی ایران آرت در 4 نمایشگاه

از اسطوره‌های تک رنگ تا فضاهای خصوصی زنانه / گالری گردی ایران آرت در 4 نمایشگاه

سارا ساسانی در گالری‌گردی این هفته ایران آرت به گالری‌های آتبین، فرمانفرما، آ و ویستا سر زده‌ایم.

ایران آرت: این هفته برای اولین بار بخش هنر شهر تهران اختصاص پیدا کرده است به رخدادی به نام «هفته هنر تیر» که بیشتر فعالیت‌های گالری‌­های تهران را شامل می­‌شود. من هم در این هفته اغلب از گالری‌­هایی بازدید کردم که در رویداد هفته هنر حضور دارند.

هفتۀ هنر تیر برنامۀ یک هفته‌­ای دربرگیرندۀ رویدادهایی در زمینۀ هنرهای تجسمی است که نخستین دورۀ آن از 14 تا 12 دی­‌ماه 1397 در تهران برگزار شده. این رخداد با گردهم آوردن فرصت‌­هایی برای ایجاد گفت­‌و­گوی بیشتر و برقراری پیوند میان هنر و زندگی روزمره است.

 

حماسه‌­های عضلانی

علی ندایی هنرمند معاصر و نقاش برجستۀ هنر مدرن ایران این روزها در گالری آتبین نمایشگاهی از آثارش با عنوان «اسطوره در مه» برگزار کرده است. او در این نمایشگاه آثاری در ابعاد بزرگ با موضوعات حماسی و اسطوره‌ای را به تصویر کشیده است.

ندایی هنرمندی‌ست فعال و پرتلاش که ما او را در این سال­‌ها با فیگورهای زبردستانه و ماهرانۀ او می­‌شناسیم. او در پرداخت مضمون­‌های اسطوره­‌ای و کلاسیک به شیوه­‌ای مدرن و پویا و با مهارت تکنیکی چشمگیر بسیار توانا هستند و نمایشگاه جدید ایشان نیز به مضامینی حماسی از اساطیر شاهنامه در پس­‌زمینه­‌ای ساده است.

او در این مجموعه آثارش به نقاشی فیگورهای عضلانی قهرمانان حماسی و اسبان تنومند پرداخته است. فیگورهایی با خطوطی ریتمیک و پی در پی که بر چرخش و پویایی این فیگورها می­‌افزاید. این سوژه­‌های اساطیری اغلب به رنگ نقره­‌ای یا درخشان طلایی هستند و ترسیم شدن آنها بر سطحی از رنگ‌های تیره و یکدست بر تأثیر و قدرت آن می­‌افزاید.

نمایشگاه نقاشی علی ندایی در گالری آتبین

نقاشی­‌های ندایی بسیار پرطمطراق هستند و ترسیم آنها در ابعاد بزرگ بر تأثیرگذاری و شکوه آنها می­‌افزاید. او انسان­‌هایی را در موقعیت­‌هایی بر گرفته از داستان­‌های شاهنامه کشیده است که برخوردی جدید با این روایت­‌های حماسی داشته است. او برخلاف آثاری که در طول تاریخ هنر ایران از نقاشی­‌های حماسی تاکنون شاهد بودیم فاصله گرفته است و عنصر غالب این آثار را که تنوع و کثرت رنگ بوده است کنار گذاشته و این اسطوره­‌ها را در فضایی تک­‌رنگ، تیره و تک بعدی بدون پس‌زمینه ارائه کرده است. و مخاطب، رزم­‌آوریِ حماسه­‌پردازانۀ اساطیر ایرانی را فارق از هر گونه دخالت عناصر دیگر انگار در صحنۀ تک نور تئاتر شاهد است.

نمایشگاه آثار علی ندایی با عنوان «اسطوره در مه» تا 25 دی در گالری آتبین ادامه دارد. گالری آتبین در خیابان ولیعصر، جنوب پارک­وی،  کوچۀ تورج، کوچۀ خاکزاد، شمارۀ 42 واقع شده است.

 

از سیگار تا فرهنگ

زمانی که یک پژوهشگر ذهنش را در قالب یک نمایشگاه هنری به نمایش می­‌گذارد و ابژه‌­اش را از متن و واژه به مدیوم­‌های دیگری همچون عکس، چیدمان و غیره منتقل می­‌کند آن رخداد هنری حتما دیدنی است و مورد تأمل. یوآخیم هاینستل متولد 1968 در گرتس اتریش است. بیست و پنج سال است که به فعالیت‌­های پژوهشی، آموزشی و تألیف در زمینۀ علوم فرهنگی، تاریخ اجتماعی و فراملیتی مشغول است. هاینستل در نمایشگاه جدیدش در گالری فرمانفرما به فرهنگ و تاریخ اجتماعی سیگار کشیدن در ایران و جهان پرداخته است.

این نمایشگاه با عنوان «از سلطان تا کابوی، چه طور مرد مارلبورو دنیا را فتح کرد» به پدیدۀ سیگار در بستر فرهنگی می‌­­پردازد. در فضای گالری فرمانفرما با تعداد زیادی از مجموعۀ پاکت‌­های سیگار متعلق به دوران‌­های مختلف مواجه می­‌شویم، این سیگارها در جعبه­‌هایی در سایزهای یکنواخت و متوسط قرار گرفته‌­اند و با آن­ها همچون اشیای گرانبها در موزه­‌ها برخورد شده‌ ­است. هاینستل علاوه بر سیگار مجموعه­‌های مختلف کاغذی و غیر کاغذی دارد او با توجه به علاقه‌­اش به جمع­‌آوری اشیاء مختلف این­ بار به نمایش یکی از مجموعه‌­هایش یعنی سیگار پرداخته است.

این نمایشگاه پژوهشی- هنری از سوی یک پژوهشگر فرهنگی با محوریت تاریخ صورت گرفته است پس دور از انتظار نیست که وجه پژوهشی آن پررنگ­‌تر از وجه هنری­‌اش باشد. در کنار تمام جعبه­‌های سیگار متنی جهت شرح جریان تاریخی و اجتماعی آنها وجود دارد.

نمایشگاه آثار یوآخیم هاینتسل در گالری فرمانفرما

هاینستل در برخوردش با ایران به وجه فرهنگی ایران پرداخته است و معتقد است هیچ­‌گاه یک فرد خارجی به عنوان توریست آن­گونه که مردم یک منطقه انتظار دارند محل زندگی آنها را مورد مشاهده قرار نمی­‌دهد بلکه با توجه به تصورات و تجربۀ زیستی خود به آن می­ن‌گرد. در بخشی از نمایشگاه، عکس­‌های یوآخیم را می­‌بینیم که از بازار تهران گرفته شده است. او به عنوان یک فرد خارجی مواجه­‌ای خاص با مردم این منطقه از شهر داشته است که در عکس­‌های او قابل مشاهده است کما اینکه می­‌توان آثار این مواجه را در اصطلاح خیابانی و مصطلح در بافت تودۀ مردم در عبارتی  با عنوان «مخلصم» که با سیگارهای متعدد در ابتدای نمایشگاه طراحی شده است، دید.

همیشه برای مخاطب ایرانی شنیدن یا دیدن برداشت هنرمند یا فرد خارجی نسبت به کشورش جذاب بوده است. نمایشگاه «از سلطان تا کابوی، چه طور مرد مارلبورو دنیا را فتح کرد» فارق از مباحث پژوهشی آن که باید در جایی به تفصیل به آن پرداخت برای مخاطبان گالری فرمانفرما جذاب و دیدنی است.

نمایشگاه آثار یوآخیم هاینستل با عنوان «از سلطان تا کابوی، چه طور مرد مارلبورو دنیا را فتح کرد» تا 14 بهمن در گالری فرمانفرما ادامه دارد. 

 

پرانتز باز، فقدان، پرانتز بسته

گالری آ که یکی دیگر از گالری­‌های حاضر در هفتۀ هنر تیر است، به نمایشی از آثار گروهی با عنوان «در پرانتز» پرداخته است. این نمایشگاه با محوریت فقدان و نیستی آثاری در زمینۀ نقاشی، حجم، چیدمان و عکس را به نمایش گذاشته است. تمام این آثار به نحوی در موردِ اهمیت رو به زوال صحبت می­‌کنند؛ آنچه که فی نفسه مهم است اما بر اثر بی‌توجهی رو به زوال و نابودی است.

مرتضا آکوچکیان، فاطمه افشاری، فرید بیان، محبوبه پرنیان، مژده توحیدی، محمد حدادی، زهره رحمانی، هاجر رهگذر، پریسا زیار، علی شیری، آتنا فریدونی، حسام فطرتی، مارال قندلی، دلارام معروف، مهرداد کریمی، مونا نجفی­زاده، سیامک نصر، شهرزاد ولی­زاده، صادق همتی هنرمندان حاضر در نمایشگاه «در پرانتز» هستند. در بخشی از بیانیۀ این نمایشگاه آمده است: «در پرانتز پروژه­‌ای است سیال میان آزادی و جبر، حرکتی است در میان مرزهای از پیش تعیین شده که تعیین­‌شان، راه بر خلق هنری نمی­‌بندد. ... این پروژه در پی استفادۀ بی­رحمانه از تمام سرچشمه­‌هایی است که زندگی روزمره برای خلق هنری پیش چشمان­‌مان قرار می­‌دهد. هنرمند این­‌بار با جبری شکست­‌ناپذیرتر از همیشه، مجبور به استفاده از زیست روزمرۀ خویش، به عنوان موضوع شده است. ...»

«در پرانتز» فضایی دو سویه را ایجاد می­‌کند تا هنرمند آنچه را که بر اثر جبر پذیرفته در بیرون از پرانتز قرار بدهد و آنچه را خود انتخاب کرده و بر آن اصرار ورزیده در داخل پرانتز قرار بدهد. شاید همۀ ما در زندگی پرانتزهای زیادی را در موقعیت­‌های مختلف بازکنیم و آنچه را که میل و سلیقۀ خویش نزدیک­‌تر بوده است در درون پرانتز قرار دهیم و محفوظ نگه داریم. ما از این پرانتزها زیاد داریم و مدام به دنبال ایجاد فضایی جدید و باب سلیقۀ شخصی هستیم.

نمایشگاه گروهی

«در پرانتز»، به مسائلی پرداخته است که اغلب منجر به نیستی و نابودی شده است؛ دو اثر از آکوچکیان و فرید بیان به زاینده­‌رود می­‌پردازد، آکوچکیان به تاریخ نابودی و خشک شدن زاینده­‌رود پرداخته و فرید بیان به محوطه­‌ای به نام ریسباف که در محدودۀ زاینده­‌رود است. زهره رحمانی در اثر عکاسانه­‌اش به نمایش پوتین‌هایی جا مانده از جنگ دست می­‌زند و محمد حدادی نیز به تصویری از مترو، ایستگاه قیطریه و به بیان فقدان و نیستی اکتفا می­‌کند. هاجر رهگذر و علی شیری در نقاشی­‌هایشان از زخم­‌هایی حکایت می­‌کنند که بر تن تمام انسان­‌ها خورده است و آتنا فریدونی دغدغۀ زیست محیطی­‌اش را دربارۀ سگ کشی بیان می­‌کند.

و دیگر هنرمندان این نمایشگاه به موضوعاتی چون مرگ، هویت جمعی، زن معاصر، خویشتن و پاییز پرداخته­‌اند. در پرانتز از آن دسته موضوعاتی است که در این سال­‌های اخیر بسیار شاهد پرداختن به آن بوده­‌ایم، مفهومی که در مجموع از نیستی و از دست دادن حکایت می­‌کند و به عبارتی راوی حال و روزِ امروز مردم کشور است و هنرمند هیچ‌گاه جدا از متن جامعۀ خود نیست.

نمایشگاه گروهی «در پرانتز» تا 24 دی در گالری آ ادامه دارد. گالری آ در خیابان عضدی (آبان جنوبی)، خیابان ارشد، شمارۀ 7 قرار دارد.

 

خصوصی‌­های زنانه

مریم حسین­‌خانی در نمایشگاه انفرادی نقاشی با عنوان «محفظه­‌های من» فضای خصوصی زنانه­‌اش را خصوصی­‌تر کرده است. او در نمایشگاه جدیدش در گالری ویستا به فضای خصوصی خود پرداخته است.

در تاریخ اجتماعی همیشه فضای عمومی از آن مردان و فضای خصوصی (اندرونی) مخصوص زنان بوده است. حضور زنان در فضای خصوصی بخشی به خاطر جبر و شرایط حاکم بر نظام فکری مردم جامعه بوده است و بخشی از آن نیز خودخواسته و از سوی خود زنان بوده است. به­‌ویژه در دنیای مدرن که زنان به فضاهای عمومی راه می­‌یابند و برای کسب هویت اجتماعی به حضور و فعالیت­‌های اجتماعی می­‌پردازند انتخاب و حضور در فضای خصوصی بیشتر خودخواسته است. خصوصی کردن فضاهای زنانه می‌­تواند به دلیل شرایط خاص دنیای اجتماعی امروز باشد. پنهان و محبوس کردن خود در دنیای خصوصی خویش می‌­تواند به دلیل فرار از ناملایمات اجتماعی و یا پناه آوردن به محیطی امن از خشونت‌­های اجتماعی باشد.

حسین­‌خانی در «محفظه­‌های من» دنیای خصوی خودش را با ریزه­‌کاری‌های دنیای زنانه آراسته و محیط امن خویش را به میل خود زیبا کرده و آن را به عنوان محیطی برای ادامۀ زیست انفرادی زیباتر کرده است. او در نقاشی­‌هایش خود را در محفظه­‌هایی در ابعاد یک جعبۀ محفوظ ترسیم کرده است و این جعبه­‌های نقاشی شده را در کنار حجم­‌هایی چیدمان شده با عناصری متعلق به دنیای زنانۀ خود مزیّن کرده است.

نمایشگاه نقاشی و چیدمان مریم حسین‌خانی در گالری ویستا

مریم حسین­‌خانی از فضای عمومی عبور کرده است و به فضای خصوصی خود وارد شده است، در بخشی از بیانۀ نمایشگاه که توسط بهنام کامرانی نوشته شده است، آمده: «نقاشی­‌های اخیر مریم حسین­‌خانی خصلتی چیدمانی دارد و هنرمند در فضایی مجزا، خودنگاره­‌ها و پیکرۀ خویش را در تعامل و تضاد با فضاهای دیگری قرار داده ... کمدها و چهارچوب­‌ها، محل­‌هایی برای استقرار و تضاد هستند، تضادی میان کارکردگرایی شیء و پیکرۀ انسان ...»

مریم حسین­‌خانی علاوه بر اشیاء ظریف و زیبا در کنار تصاویر خودش از اشیائی در تضاد با دنیای ساختۀ خود نیز استفاده کرده است، اشیائی تیز و برنده همچون، سوزن و قیچی و شیئی داغ همچون اطو که مجموعه را با تضادی درونی مواجه می­‌سازد، تضادی میان دنیای بیرون و درون و این نشان می­‌دهد که ما در هر جایی که باشیم حتی اندرونی­‌ای خودساخته این تضاد پرورش یافته در درون ما، همراه همیشگی ما است و هیچگاه از ما دور نمی­‌شود.

نمایشگاه آثار مریم حسین­خانی تا 24 دی در گالری ویستا ادامه دارد. گالری آتبین در خیابان مطهری، خیابان میرعماد، کوچۀ دوازدهم، شمارۀ 11 قرار دارد.

علی ندایی گالری آ گالری آتبین گالری ویستا گالری فرمانفرما
ارسال نظر

آخرین اخبار

پربیننده ترین