مجسمه‌ای را سر راه مردم ساختم، اما این اثر را داغان کردند
جمشید مرادیان: من مجسمه‌ساز هستم و دلم می‌خواهد مخاطبی هشیار و قدردان داشته باشم و این مخاطب را هرجا پیدا کنم کارم را عرضه خواهم کرد.
ایران‌آرت: جمشید مرادیان که قصد دارد برای شرکت در یک سمپوزیوم چوب به فنلاند سفر کند، گفت: من اثری را در «درکه» سر راه مردم ساختم، اما این اثر را داغان کردند. اگر بازمانده آن را با اصلش مقایسه کنید تاسف می‌خورید. من همین اثر را برای شرکت در این رویداد فرستادم که قبول شد. قرار است این اثر را برای خارجی‌ها بسازم، می‌روم و آن را می‌سازم.
او اضافه کرد: هنر متعلق به کسی است که از آن درک داشته باشد. من مجسمه‌ساز هستم و دلم می‌خواهد مخاطبی هشیار و قدردان داشته باشم و این مخاطب را هرجا پیدا کنم کارم را عرضه خواهم کرد.
این هنرمند در پاسخ به این پرسش که آیا با توجه به خراب شدن آثارش دیگر حاضر نیست در ایران اثری محیطی بسازد؟ بیان کرد: مطلقا اینگونه نیست. این موضوع معضل ما است و ما باید بمانیم و حس زیبایی‌شناسی مردم را رشد بدهیم. وظیفه هنرمند اعتلای فرهنگ جامعه است و قرار نیست با بد ادایی چند نفر قهر کند. من که نمی‌توانم کار و اهدافم را با کوته‌نظری عده‌ای مقایسه کنم. من کشورم را دوست دارم، بارها برایم امکان ماندن بوده اما این مردم مالیات داده‌اند تا من درس بخوانم و جمشید مرادیان شوم. من چنین سیاستی ندارم.
این هنرمند در گفت و گو با ایسنا خبر داد: همچنین در حال بستن قرار دادی هستم که بزرگترین سازه چوبی خود را در تهران بسازم. این اثر آبستره روی چوب 10 متری به قطر 80 سانت خواهد بود. این یک کار پست‌مدرن، معنا گریز و اکسپرسیو است. من روی درخت‌های خشک شده کار می‌کنم و آن‌ها را درجا به مجسمه تبدیل می‌کنم؛ این اثر نیز به همان روش ساخته خواهد شد.
