اتفاقات بداهه که نقاشی شدند/ محمد عباسی از نمایشگاه "در لحظه یعنی کجا؟" می‌گوید
محمد عباسی عقیده دارد این آثار بین عکاسی و نقاشی در نوسان هستند و تأکیدی بر ویژگی‌های انحصاری نقاشی ندارند.
ایران آرت: محمد عباسی، هنرمند نقاش درباره ایده برگزاری نمایشگاه "در لحظه یعنی کجا؟" گفت: این مجموعه حاصل اتفاقات بداهه در زندگی من است اما از آنجایی که کار عکاسی نیز همیشه انجام می‌دهم، پس زمینه آثار همواره مورد توجه من بوده است، به همین خاطر عکس‌های مجلات، فیلم‌ها و عکاسی‌های اتفاقی که خودم می‌گرفتم و حتی علت جذابیت‌شان را نمی‌دانستم، مواد خام این مجموعه شدند.
او درباره نحوه اجرای این آثار توضیح داد: من این پس‌زمینه‌ها را متناوباً بدون اضافه کردن نشانه‌ای جدید تخریب و بازسازی می‌کردم زیرا رابطه بین پرتره‌ها و بک‌گراندها به مرور برایم جذاب شد.
این هنرمند تصریح کرد: واقعیت این است که من به صورت منسجم موضوعی را دنبال نکرده و همیشه از یک تصویر شروع کرده‌ام تا به تصویر ثانویه‌ای برسم لذا آنچه که هست، اتمسفر احساسی من است که این روند را جهت داد.
عباسی افزود: در این آثار کیفیت‌هایی مانند "پوشش"، "تکرار " و "حرکت" در روندی اتفاقی و بداهه رابطه پرتره‌ها، فیگورها و زمینه‌ها را ایجاد کرده است لذا می‌توان گفت که تغییرات در تصاویر اولیه همیشه بداهه آغاز شده است.
او بیان کرد: فهم کنش‌های فرمی آسان نیست و همین مهم‌ترین دلیلی است که بسیاری از هنرمندان برای رسیدن به شانس حداکثر تطابق فرم و محتوا اتفاق‌ها و تخریب‌های متعدد در تصویر را دنبال می‌کنند. حال هر چه خلاقیت‌های تکنیکی، تنوع و سرعت بیشتری وجود داشته باشد امکان این که از ادغام آن‌ها نتایج متنوع‌تری نیز به دست آید، بیشتر است زیرا این تلاقی‌ها می‌توانند باعث ایجاد تکنیکی بصری مانند آنچه در ادبیات "فنون ادبی" می‌نامند، شود.
این هنرمند درباره تاثیرگذاری هنر عکاسی بر آثار این مجموعه گفت: این آثار بین عکاسی و نقاشی در نوسان هستند و تأکیدی بر ویژگی‌های انحصاری نقاشی ندارند البته جسمیت آن‌ها نقاشی است.
عباسی ادامه داد: عکس و نقاشی هر کدام دارای کیفیت‌هایی است که من برای رسیدن به محتوای مورد نظرم به آن نیاز دارم بنابراین ترجیح دادم دائماً بین این دو قدم بزنم.
او درباره انتخاب نام "در لحظه یعنی کجا" توضیح داد: محور اصلی این نمایشگاه یعنی "لحظه‌گی" که چند روز قبل از نمایش به ذهن ما رسید.
این هنرمند ادامه داد: به نظر من در نقاشی هر چه خرده روایت کوتاه‌تر و به ایستایی تصویر نزدیک‌تر باشد، می‌توان گفت که تصویر این شانس را بیشتر دارد که از یک: "روایت ادبی" تبدیل به "روایتی تجسمی" شود. در واقع روایت نقاشانه در بازه کوتاهی قبل و بعد از تصویر شروع و به پایان می‌رسد.
عباسی افزود: حال مسئله اینجاست که در این لحظه کوتاه دوگانه‌هایی مانند ترس و بی‌پروایی، مرگ و زندگی، ایستایی و پویایی، پنهانی و پیدایی با یکدیگر تلاقی پیدا کرده که در برخی مواقع موفق بوده و گاهی نبوده است.
او ادامه داد: آنچه در این روایت کوتاه اتفاق می‌افتد همیشه "اینجایی" نیست زیرا هم بخش ناخودآگاهی ما و هم مدیوم نقاشی روایت را به جایی می‌برد که معلوم نیست کجاست. روایتی اثیری و مثالی یا روایتی واقعی؟ این سؤال من هم هست. در هر حال این سطح دوبعدی همیشه غیر واقعی است و معلوم نیست در کجا در حال وقوع است.
این هنرمند فضای تراژدی آثار این نمایشگاه را مربوط به احساسات درونی خود دانست و بیان کرد: اتمسفری در من وجود دارد که در محیط‌هایی نامعمول در لحظاتی مشخص و مکانی‌هایی نامعلوم و نامأنوس بیرون می‌ریزد. در چند ثانیه، وزشی خوشایند همه چیز را در وجودم می‌شکند. این برشِ چند ثانیه‌ای مصداقی از سقوط و استحاله نیست، حتی دربرگیرنده احساسِ مشخصی هم نیست.
عباسی از صرف یک سال زمان برای اجرای این مجموعه خبر داد و گفت: در این نمایشگاه 10 اثر وجود دارد که عمدتاً در ابعاد متفاوتی هستند و با استفاده از اکریلیک بر روی بوم اجرا شده‌اند البته در بسیاری از آثار من از متریال های مختلفی چون جوهر نیز استفاده کرده‌ام و در بخش تکنیک نیز تلاش کرده‌ام تا ادغام‌ها نتیجه متنوع‌تری را به دنبال داشته باشد.
علاقه‌مندان می‌توانند تا 26 دی‌ماه همه روزه از ساعت 11 تا 19 به گالری هما واقع در خیابان کریم‌خان زند، خیابان سنایی، کوچه چهارم غربی، پلاک 8، واحد یک مراجعه کنند.
