محکی برای نقاشان/ نگاهی به کارنمای ششم انجمن هنرمندان نقاش
آثار 37 هنرمند بالای 40 سال عضو انجمن هنرمندان نقاش ایران در خانه هنرمندان به نمایش درآمد.
ایران‌آرت: ششمین کارنمای پژوهشی انجمن هنرمندان نقاش ایران ویژه آثار اعضای بالای ۴۰ سال، از ۱۹ آبان در گالری‌های خانه هنرمندان ایران در حال برگزاری است. در این نمایشگاه آثاری از ۳٧ هنرمند که در طول ۲ سال گذشته خلق شده‌اند در معرض دید مخاطبان قرار گرفته است. طرح کارنمای پژوهش با هدف بازبینی در آثار و عملکرد اعضای انجمن هنرمندان نقاش ایران پایه‌گذاری شده و پیش از این 5 دوره از آن برگزار شده است.
سید مسعود ابوالفضلی، رحمان احمدی‌ملکی، شهلا آرمین، فرح استادهاشمی، مهدی اسدی، مریم آقایی، ابراهیم اکبری‌گرز، فریماه تابعی، حبیب توحیدی، آزاده تیموریان، نرگس خادمی، علی ذاکری، سعید رفیعی‌منفرد، نینا ره‌شناس، فریبرز زرشناس، مریم سینکی، صابر سلیمانی، مهوش سهیلی، فریبا شایگان، شراره صباغ‌پور، فاطمه ظریف، یعقوب عمامه‌پیچ، مینا غازیانی، محمدعلی غفوریان، بهارک فتحی‌آذر، ژیلا کامیاب، شادان کیوانی، فرهاد گاوزن، فریده لواسانی، سوسن مبشر، مهرین مختاری، معصومه مظفری، الهه مقدمی، مینا نادری، احمد وکیلی، شهلا همایونی و نوید هوتن هنرمندانی هستند که در این دوره از کارنمای پژوهشی شرکت دارند.
"یک نمایشگاه انفرادی به شکل گروهی" از شعارهای این کارنماها است و بر این اساس هر هنرمند بخشی از دیوار گالری را در اختیار می‌گیرد تا تعدادی از آثار خود را به صورت یک مجموعه نمایش دهد. تعداد آثار هنرمندان بر اساس ابعاد آنها متغیر است و هر هنرمند می‌تواند 5 تا 10 تابلو ارائه کند. اما در این نمایشگاه شاهد تنوع بیشتری هستیم تا جایی که هنرمندی توانسته 60 اثر کوچک را روی دیوار نصب کند.
اولین چیزی که در این نمایشگاه به چشم می‌آید تنوع آثار است. با توجه به اینکه کارنما بدون انتخاب موضوع، سبک و حتی داوری آثار برگزار می‌شود، هر هنرمند امکان این را داشته تا آثاری را که در فضای شخصی خود خلق کرده است آزادانه به نمایش بگذارد. بنابراین عجیب نیست اگر آثار فیگوراتیو، انتزاعی، دکوراتیو و... را در کنار یکدیگر ببینید و فضای بصری شما در هر چند متر از دیوار گالری تغییر کند.
یکی از فواید اصلی کارنمای پژوهشی، کشف و معرفی نقاشانی است که در زمینه رشته خود فعالیت دارند اما در جامعه تجسمی و برای مخاطبان چندان شناخته شده نیستند. بنابراین یکی از مزایای این نمایشگاه آشنا شدن با آثار هنرمندانی است که شاید نمایشگاه‌های انفرادی آنها کمتر به چشم بیاید، اما در این نمایشگاه فرصتی برای یافتن مخاطب خود پیدا می‌کنند.
نکته دیگری که در کارنما مشهود است تفاوت سطح کیفی آثار است. بیننده‌ای که در فضای گالری گردش می‌کند به تناوب شاهد آثاری است که با دغدغه‌های هنرمندانه به تصویر کشیده شده‌اند و یا آثاری ناپخته را می‌بیند که گویی تنها جنبه سرگرمی برای نقاش دارند.
در مجموع کارنماهای پژوهشی فرصت مناسبی است تا بخشی از نقاشان ایرانی را محک بزند. اگرچه عده زیادی از نقاشان در انجمن هنرمندان نقاش ایران عضو نیستند و در این رویداد شرکت ندارند، اما در این نمایشگاه‌ها مشخص می‌شود چه تعداد از هنرمندان عضو انجمن در دو سال اخیر فعال بوده‌اند و آثار جدیدی خلق کرده‌اند. از سوی دیگر فرصتی فراهم می‌شود تا مخاطبان با دیدگاه‌ها، دغدغه‌ها و توانایی‌های این گروه از هنرمندان آشنا شوند.
