گونی‌های پنبه و نگاه‌های گوناگون به زنان/ گالری گردی در 4 نمایشگاه
این هفته در گالری گردی ایران‌آرت به نمایشگاه گالری‌های ایوان، گلستان، والی و ویستا سر زده‌ایم.
ایران‌آرت: نمایشگاه نقاشی و چیدمان نازنین علائی‌نیا در گالری ایوان، نمایشگاه آثار نسرین عتیقه‌چی در گالری گلستان، نمایشگاه نقاشی‌های سارا واصف‌نیا در گالری والی و نمایشگاه چیدمان و ویدئو محمدرضا عرب خزائلی در گالری ویستا سوژه‌های این هفته گالری گردی هستند.
زنان در دل روشنایی "بازگشته"
نازنین علائی‌نیا در نمایشگاه آثار خود در گالری ایوان بر دو عنصر زن و روشنایی تاکید دارد. این مجموعه که "بازگشته" نام دارد شامل مجموعه‌ای از نقاشی‌های فیگوراتیو است که در بیشتر آنها زنانی تنها به همراه یک یا چند لامپ روشن در کنار آنها دیده می‌شوند. در برخی از این نقاشی‌ها او زنان را از نقاشی خود حذف کرده است و همزمان در بستر تابلو نورها نیز کاسته شده است. یا مثلا در تابلویی او با کشیدن جعبه‌های سالمی از یک لامپ در دل نقاشی و چیدن جعبه‌های واقعی لامپ به صورت مچاله و یا دست خورده در فضای گالری، نقاشی را با واقعیت پیوند زده است.
از سویی دیگر به کارگیری رنگ‌های خاکستری و استفاده محدود از یک یا دو رنگ در تابلوها باعث شده غلبه تیرگی در آثار مشهود باشد و در این میان، نوری که از درون تیرگی‌ها تابیده است، بیشتر خودنمایی کند.
او در کنار این نقاشی‌ها چیدمان‌هایی تعاملی را نیز عرضه کرده است. علاوه بر نقاشی‌ها، اثر دیگری در این مجموعه وجود دارد که از صفحه سیاهی شکل گرفته که لامپی داخل آن قرار دارد و از مخاطب خواسته شده با فشردن کلیدی آن را روشن کند. در طبقه زیرین گالری هم چیدمانی از ریسه‌های لامپ وجود دارد که مانند پرده‌ای مقابل مخاطب قرار گرفته و در پشت آنها ویدئویی ساخته پرهام دیده‌ور به چشم می‌‌خورد. در این ویدئو هم مردمک چشمی دیده می‌شود که به نور لامپ نگاه می‌کند.
خلق فضای آبستره با کلاژ و خط و رنگ
نسرین عتیقه‌چی در نمایشگاه آثارش سه سری نقاشی ارائه کرده است که در هر کدام از این مجموعه نقاشی‌ها رویکرد تکنیکی و سبکی مشخصی را پیرامون موضوعات مختلف شکل داده است.
در نقاشی‌هایی که بر روی دیوار سمت راست گالری ارائه شده است آثار او از لحاظ فرم و محتوای تصویری، شکلی از تصویرسازی را در خود به نمایش در آورده است. هر چند بخش عمده‌ای از این آثار به واسطه کلاژ کاغذهای رنگی و تضاد فرمی بین خطوط شکل گرفته است. بخشی از این آثار فیگوراتیو هستند و برخی نیز شکلی انتزاعی و خالی از فیگور دارند.
در قسمت انتهایی گالری برخی آثار اکریلیک روی بوم این هنرمند به نمایش در آمده است که ساختاری انتزاعی دارند. او در میان سطوح رنگی شارپ، مانند قرمز و نارنجی تجسدی از برخی عوالم ناشناخته مانند رشد نوزاد در جنین را به تصویر کشیده است.
بخش دیگری از آثار این هنرمند که باز شکلی انتزاعی دارند و در قالب بوم‌هایی بزرگ ارائه شده بر عنصر خط و پیچیدگی‌های تصویری آن تمرکز کرده است. عتیقه‌چی تلاش کرده با استفاده از پتانسیل‌های خط به شکلی آبسترکت در خلق جهان انتزاعی خود استفاده کند.
رنج سمبولیک زن با جهان درونش
سارا واصف‌نیا در نمایشگاه "پارادوکس" رنج درونی زنان را با تمرکز بر سنبل "مو" به تصویر کشیده است. کاراکترهای او درون هر تابلو، تحت تاثیر گیسوان خود قرار دارند. در برخی از تابلوها موی کاراکتر موجب پوشیده شدن صورت و یا ایجاد سختی و یا مزاحمت برای کاراکتر شده است.
البته این نگرش سمبولیک در برخی از آثار که پرتره‌هایی با صورت‌های ترک خورده بر آنها قالب هستند به شکل دیگری بروز کرده است.
او بیشتر در نقاشی‌هایش با برخوردی مینی مالیستی و تنها با به تصویر کشیدن چهره و موی کاراکتر تلاش کرده است که از این دریچه مخاطب را با جهان آشفته درون هر تابلو مواجه کند.
او این آشفتگی را در به شکل غلو شده‌ای در همان تصویری که از مو ارائه داده است گسترش داده تا جایی که در برخی از آثار چهره و همه جزئیات گرفته شده است و تنها موهایی بافته شده است که با رنگی قرمز و بر روی پس زمینه‌ای سفید به تصویر در آمده است.
نوستالژی و حسرت نهفته میان گونی‌های پنبه
محمدرضا عرب خزائلی، گونی‌هایی زرد رنگ که شکلی کهنه و قدیمی دارند و از پنبه پر شده‌اند را در انتهای گالری ویستا بر رو هم چیده است. این گونی‌های عظیم‌الجثه با مخاطبان شکلی تعاملی دارند و هر کدام از مخاطبان می‌توانند بر روی این گونی‌ها بنشینند، آن را لمس کنند و پنبه‌های داخل آن را بیرون بیاورند.
او در واقع با این طراحی ما را به لمس طبیعت در شکلی مدرن و امروزی سوق داده است. او از پنبه به عنوان نمادی از طبیعت و گونی‌های زرد رنگ کهنه به عنوان نمادی از گذشته استفاده کرده است و قرار دادن این دو عنصر در کنار ویدئویی که جای خالی کارخانه‌ها و یا مزارع کشت پنبه را نشان می‌دهد، نوستالوژی فراموش شده‌ای را یادآوری می‌کند.
عرب خزائلی سال گذشته ایده این نمایشگاه را در نخستین جایزه هنر معاصر ویستا عرضه کرده بود که به عنوان فرد برگزیده انتخاب و حال این روزها نمایشگاه این پروژه را در فضای گالری ویستا ارائه داده است. او در این نمایشگاه و در خلال یک چیدمان تعاملی در حقیقت نوستالژی و حسرت نهفته خود را در وجهی هنرمندانه به تصویر کشیده است.
