|
بهبهانی درباره نویسنده همنام خود میگوید: سیمین دانشور برای من خواهر نازنینی بود که در سخت ترین شرایط به او پناه میبردم. حتم دارم ایرانیان و حتی غیر ایرانیها نامش را به نیکی یاد خواهند کرد.
«سیر نگاهش کردم. کمی چاق، اما غمگین مینمود و مثل شعرش بلندبالا نبود. سرش که خلوت شد، به اشارهاش به مخزن کتابخانه رفتم. خواستم دستش را ببوسم، که نگذاشت...»
تعدادی عکس و دستنوشته از جلال آل احمد که کمتر منتشر شده یا منتشر نشده، همزمان با سالگرد تولد صدسالگی این نویسنده منتشر شده است.
مجتبی عمرانی - «سراغ ویلای آل احمد را گرفتم. با دست اشارهای به عمق دریا کرد و گفت: تا چند سال پیش نوک ساختمان از آب بیرون بود و از اینجا دیده میشد، اما چند سالی است که به کلی زیر آب رفته و هیچ اثر و آثاری از آن دیده نمیشود!»
خواهرزاده جلال آل احمد درباره خانه موزههای تهران میگوید: بخش عمده آنها به "خانه اموات" تبدیل شدهاند، یعنی خانهای بدون روح و نشاط و شادابی و تنها محلی برای استقرار نیروهای نگهبانی و خدماتی! دسته دوم که تعدادشان کم است، ظاهراً فعالند، ولی فعالیتشان یا اصلاً ربطی به ماهیت خانه- موزه ندارد.
نویسندگان نامداری همچون جلال آل احمد، سیمین دانشور، عبدالحسین صنعتیزاده، محمدعلی جمالزاده، هوشنگ مرادی کرمانی و جواد مجابی، آثار ماندگاری با موضوع نوروز و آیین و سنتهای زیبایش نوشتهاند
محمدحسین دانایی، خواهرزاده زنده یاد جلال آل احمد میگوید از برگزاری مراسم سالروز درگذشت سیمین دانشور در روز ۱۸ اسفند جلوگیری شده است.
اصل کار قابل دفاع است. چون هم هفتۀ کتاب خوب است هم شعار انتخاب شده: "ما همانیم که میخوانیم" و هم آشناشدن مردم با کتاب همراه با چهرۀ نویسنده چون کتاب، نویسنده دارد و یک شیء نیست.
رمان «سووشون» نخستین رمان سیمین دانشور، نویسنده ایرانی است که سال ۱۳۴۸ منتشر شد. داستان «سووشون» در شیراز و در سالهای پایانی جنگ جهانی دوم رخ میدهد و فضای اجتماعی سالهای ۱۳۲۰ تا ۱۳۲۵ را ترسیم میکند. نرگس آبیار اخیرا مجوز ساخت این رمان را گرفته است.
آبیار حدود دو سال پیش نسبت به تخریب بافت تاریخی شهر شاهدیه و روستای اجدادی خود "ابرندآباد" در استان یزد واکنش نشان داده بود امروز توسط شیرازی ها متهم ردیف اول است.