|
و زنی داشت به نام مریم، اهل خراسان، و در ۱۳۰۷ شمسی،» هیچ آقایی «را که من باشم» در توس خراسان به دامن روزگار افکند و این هیچ آقا همینطور بزرگ میشد، تا روزی و روزگاری که دید دارد برای خودش دلی دلی آواز میخواند