مدیرعامل خانه تئاتر: وعده‌های مسئولین تو خالی است/بیکاری هنرمندان در اوج
"تئاتر جزو اولین مشاغلی بود که از سوم اسفند در کشور تعطیل شد و در مقابل هیچ حمایتی از سمت هیچ دستگاهی انجام نمی‌شود. مسوولان قول‌های متعددی می‌دهند که متاسفانه پوشالی و توخالی هستند."
ایران آرت: شهرام گیل‌آبادی، مدیرعامل خانه تئاتر در اعتماد نوشت: برخلاف تمام کشورهای پیشرو که توسعه متوازن خود را دنبال می‌کنند، توسعه غیرمتوازن و جامعه سیاست‌زده در کشور ما باعث شده که فرهنگ و هنر از نظر سیاستمداران و سیاستگذاران کشور هیچ اولویت جدی‌ای نداشته باشد. این امر موجب شده که نخبگان جامعه ما در موقعیت‌های مختلف مورد بی‌مهری و کم‌لطفی و بی‌توجهی کامل قرار بگیرند. این بی‌توجهی در حقوق مدنی و انسانی و حداقل‌هایی که باید در اختیار جامعه هم قرار بگیرد، خودش را نشان داده است. بدون شک در دوران‌های سخت مثل همه‌گیری کرونا هنرمند و اندیشمند مستقل ما متاسفانه از حداقل‌های حقوق مدنی و انسانی هم برخوردار نیست. حتی به اندازه کارگران شریف روزمزد و فصلی هم حقوق هنرمندان دیده نشده حتی بیمه تامین اجتماعی درستی برای هنرمندان هم در نظر گرفته نشده است.
در شرایطی که کرونا به وجود آورده است، متاسفانه هنرمندان ما از حقوق ایام بیکاری که یکی از حداقل‌های تامین اجتماعی در هر کشور است، بهره‌مند نیستند. این نابسامانی و بی‌توجهی جدی و اساسی به فرهنگ و هنر که در دولت‌های مختلف و در طول این سال‌ها شکل گرفته است، باعث شده که هنرمندان ما دچار مشکلات معیشتی جدی باشند. تئاتر جزو اولین مشاغلی بود که از سوم اسفند در کشور تعطیل شد و در مقابل هیچ حمایتی از سمت هیچ دستگاهی انجام نمی‌شود.
مسوولان قول‌های متعددی می‌دهند که متاسفانه پوشالی و توخالی هستند. عدم حمایت از فرهنگ و هنر خصوصا تئاتر باعث شده که جامعه هنری دیگر به هیچ یک از قول‌های مسوولان، حتی اگر محقق شوند، اطمینانی نداشته باشند. مسوولان برای جامعه فرهنگ و هنر کاملا مسوولانی رنگ‌باخته هستند و اعتبار و پایایی اندیشه و عمل آنها کاملا زیر سوال است. به همین دلیل جامعه فرهنگ و هنر در حال حاضر خودشان به فکر خودشان هستند و تلاش و معاضدت می‌کنند تا یاری‌رسان کسانی باشند که مشکلات اساسی دارند. بر اساس روایت حضرت علی(ع) کشوری که توجه جدی به اندیشمند و هنرمند و اهل فرهنگش نداشته باشد بدون شک دچار نسیان تاریخی می‌شود و این نسیان تاریخی باعث فروپاشی فرهنگی و اخلاقی در کشور خواهد شد چون فرهنگ و هنر زیرساخت توسعه اقتصادی و اجتماعی و سیاسی محسوب می‌شود. اگر فرهنگ را برای توسعه یک جامعه لازم بدانیم جامعه‌ای که با ظلم فرهنگی روبه‌رو است مطمئنا نتیجه آن را هم در آینده تاریخی خواهد دید. خیلی روشن و مشخص است مسوولان کشور ما برای جامعه هنری، مسوولانی زنده نیستند؛ این عدم زنده بودن باعث می‌شود که نگاه فرهنگ و هنر به سمت فضاهای ان‌جی‌اویی و فضاهای حمایت روحی خودشان باشد. مسوولان اگر می‌خواهند، نقشی جدی و تاریخی داشته باشند الان وقتش است که به هنرمندان کشورشان کمک کنند.
چیزی که ما به عنوان صنوف هنری در حال حاضر با آن مواجهیم، جدا از عدم حمایت مالی و اقتصادی، عدم حمایت ارتباطی و روحی و انسانی است. این نشان می‌دهد که بی‌برنامگی در کشور ما به اوج خودش رسیده است؛ در این بی‌برنامگی حقوق انسانی آدم‌ها پایمال می‌شود و این امر بدون شک جامعه را با تزلزل جدی مواجه خواهد کرد. ما به عنوان صنف تئاتر در شرایط بسیار سختی به سر می‌بریم و بسیاری از همکاران ما حداقل‌های معیشتی خود را هم از دست داده‌اند. متاسفم که کسی به فکر نیست و امیدوارم روزی به خود نیاییم که همه چیز از دست رفته است.
