ببینید: ملاقات در تهران پس از پانزده سال / تئاتر جدید بهرام بیضایی روی صحنه رفت

نمایش "چهارراه" به کارگردانی بهرام بیضایی طی 7 اجرا از سوم تا دوازدهم فروردین ۱۳۹۷ در سالن روبل استودیو دانشگاه استنفورد به صحنه رفت.

ایران آرت: چهارراه جدیدترین اثرو پنجمین نمایش بهرام بیضایی نویسنده و کارگردان نام آشنای سینما و تئاتر ایران است. او طی سالهای اقامت از خارج از ایران به عنوان استاد مدعو در دانشگاه استنفورد کالیفرنیا است.

به گزارش ایران آرت به نقل از بی‌بی‌سی، این نمایش طی هفت اجرا از سوم تا دوازدهم فروردین ۱۳۹۷ در سالن روبل استودیو دانشگاه استنفورد به صحنه رفت که بلیت همه اجراها در چند روز اول پیش فروش شد و استقبال بسیار خوبی از آن به عمل آمد.

پس از نمایشهای جانا و بلادور(۱۳۹۱)، برخوانی آرش (۱۳۹۲)، گزارش اردویراف (۱۳۹۴) و طربنامه یک و دو(۱۳۹۵) که همه آنها بنحوی مایه و تم اسطوره ای و تاریخی داشتند این باربیضایی به دنبال مضمونی معاصر رفته و روایتگر داستانی در تهران در حدود سالهای ۱۳۸۰ خورشیدی است.

داستان دو دلداده که پس از پانزده سال جدایی ناخواسته و ناگهانی در سر چهارراه شلوغی در تهران به هم می رسند و داستان این دو نفر بهانه ای می شود برای تعریف لایه های دیگر از داستان نمایش که بیانگر تغییرات و دگرگونی ها این پانزده سال در جامعه ای رو به گذاراست که انقلاب و جنگ را پشت سرگذاشته و اکنون تمامی روابط و ارزشهای انسانی آن بسرعت تغییر یافته و دچار استحاله می شوند.

نمایش سیاهی ها و تباهی های جامعه پول محوری را نشان می دهد که شهروندان آن از درک یکدیگر عاجزند و ظاهربینی و فرصت طلبی جایگزین ارزشهای والای انسانی و همدلی می شود.

نهال فرخی بازیگر ممنوع الفعالیتی که در پی مهاجرت از ایران و یافتن ماوایی امن و آینده بهتربرای خود و فرزندش است، سارنگ سهش نویسنده ای که به بهانه واهی پانزده سال از عمر خود را در زندان گذرانده و در پی یافتن نهال و باغچه گمشده پدری است. نامه رسان مستاصلی که نگران زن باردارش است، راننده ترانزیتی که با داشتن زن و بچه درگیر عشقی ممنوع با پرستاری می شود که سودای رفتن از ایران را دارد، خبرنگار، پاسبان و سایر مردم کوچه بازاری که از هر فرصتی برای مطرح کردن خود و منفعت طلبی استفاده می کنند.

طبق برنوشت (برشور) نمایش، بهرام بیضایی طرح و تم اصلی نمایش را سالها قبل یعنی تابستان سال ۱۳۴۲نوشته. تمی که بعدها در بسیاری از کارهای او از جمله فیلم رگبار (۱۳۵۱) نیز تکرار شده است. او در جایی از این برنوشت می گوید: چهارراه آخرین نمایشنامه ای بود که من در ایران نوشتم، سال هشتاداوهاشت خورشیدی و هنوزاصحبتی از سفری به هیچ جا نبود. اما شگفت که چهارراه از سفری می گوید که نهال فرخی به آن مطمئن نیست و سارنگ سهش از سفری می آید که هرگز به آن نرفته بوده است.

نقش های اصلی نمایش برعهده مژده شمسایی که مدیریت تولید و دستیاری کارگردان پروژه را نیز برعهده داشت و علی زندیه ایفاگر نقش مقابل او بود و بیست و پنج بازیگر دیگر نمایش چهار راه اکثرا همان کسانی بودند که در کارهای قبلی بهرام بیضایی همکاری داشتند. موسیقی نمایش ساخته فراز مینویی و طراحی و اجرای نور بر عهده مایکل رامسر و علا محسنی بود.

نمایش چهارراه به همت مرکزمطالعات ایرانشناسی دانشگاه استنفورد و در قالب جشنواره هنرهای ایرانی استنفورد به روی صحنه رفت.