حسین پناهی و اجرای تئاتر در عروسی صادق آهنگران/ پسر آهنگران و ماجراهای تئاتری اش
واقعیت این است که ته دلم ناراحت بودم که چه کرده‌ایم آمدن یک روحانی به سالن تئاتر اینقدر تعجب‌آور و تبدیل به امری غریب شده...
ایران آرت : نیمه آذر بود که خبر «اسامی 70 کارشناس بخش مرور» منتشر شد. هیئتی 70 نفره که از طرف دبیرخانه جشنواره تئاتر فجر انتخاب شده بودند و دفترچه‌هایی در اختیارشان قرار گرفته بود تا به تئاترهایی که در طول سال دیده‌اند امتیاز بدهند و تئاترهای بخش مرور جشنواره تئاتر فجر به این شکل انتخاب شد.
یکی از اعضای این هیئت 70 نفره حجت‌الاسلام والمسلمین محمدعلی آهنگران بود. حضور این روحانی در این هیئت بهانه‌ای شد تا نرگس کیانی در خبرآنلاین از نسبت خودش و پدرش حاج‌صادق آهنگران، مداح سرشناس با تئاتر بپرسد.
شیخ اینجا چه می کند؟
آهنگران در مورد واکنش‌های تماشاگران به دیدن یک روحانی در سالن تئاتر هم گفت: «خیلی‌ها تعجب می‌کنند که چطور یک روحانی با عمامه و عبا که قاعدتا تعلقی به این حوزه‌ها و فضا ندارد به دیدن آثاری می‌نشیند که الزاما آیینی هم نیستند، آثاری مثل «آینه‌های روبرو» یا «تنهایی پرهیاهو». منتها در دو، سه سال اخیر آن قدر به تماشاخانه‌های مختلف رفته‌ام و آمده‌ام که دیگر حداقل حضور شخص من برایشان تعجب‌آور نیست.»
او ادامه داد: «خاطرم هست «بازار عاشقان» را که دیدم، استاد هادی مرزبان بعد از پایان نمایش با ذوق و شوق اسم مرا آورد و دعوتم کرد روی صحنه بروم. مردم هم خیلی استقبال کردند و لطف داشتند. قاعده‌اش این بود که خوشحال شوم اما واقعیت این است که ته دلم ناراحت بودم و افسوس خوردم که چه کرده‌ایم که آمدن یک روحانی به سالن تئاتر اینقدر تعجب‌آور و تبدیل به امری غریب شده است و چه شده که عده‌ای تعجب کنند که این شیخ اینجا چه می‌کند؟!»
او در مورد علاقه‌اش به تئاتر تصریح کرد: «علاقه من به تئاتر، علاقه‌ای خاص است و تئاتر را بسیار دوست دارم. فیلم‌های سینمایی را شاید فقط در طول جشنواره ببینم ولی هفته‌ای حداقل دو نمایش می‌بینم. در واقع زمانی که در خارج از کشور دانشجو بودم تئاتر دیدن را شروع کردم و هم در فرانسه و هم در سوئیس نمایش‌های خوبی دیدم. وقتی هم که به ایران برگشتم تئاتر دیدن را ادامه دادم. عمدتا دوست دارم کارهایی را ببینم که پیش‌تر متن‌شان را خوانده باشم، یعنی اگر اقتباس از رمان هستند یا براساس نمایشنامه‌ای ایرانی یا فرنگی اجرا می‌شوند من متن را خوانده باشم تا ببینم تصویر ذهنی که از اثر برای خودم ساخته‌ام چقدر با آن‌چه کارگردان ساخته شبیه یا متفاوت است.»
او در مورد ضرورت تئاتر دیدن برای یک روحانی توضیح داد: «از نظر من رفتن یک روحانی به تئاتر نه تنها خوب است که لازم و واجب هم هست. چون تئاتر افق جدیدی را در زاویه دید بیننده باز و خصوصا به روحانیون کمک می‌کند مسائل فرهنگی جامعه را از نگاهی دیگر بسنجند. تئاتر نبض هنر است و اگر می‌خواهیم تغییری در شرایط فرهنگی‌مان ایجاد کنیم باید به تمام شاخه‌های هنری توجه‌ای ویژه داشته باشیم و علی‌الخصوص به تئاتر که واقعیت‌ها را بی‌واسطه و به صورت ملموس در مقابل چشم ما قرار می‌دهد.»
حسین پناهی و اجرای تئاتر در عروسی صادق آهنگران
محمدعلی آهنگران به عنوان یکی از موارد علاقه پدرش به تئاتر، به نمایشی که در مراسم عروسی او اجرا شد اشاره کرد و گفت: «در مراسم عروسی پدرم که در تالار شهرداری اهواز برگزار شد حسین پناهی و گروهش برای عموم مردم تئاتر اجرا کردند. حسین پناهی همراه با پدرم در مراسم عروسی مرحوم شهید تقوی، از شهدای مدافع حرم هم در همان تالار شهرداری نمایش اجرا کردند. عکس معروف پدرم با حسین پناهی هم مربوط به عروسی شهید تقوی است که من چند سال پیش منتشرش کردم.»
محمدعلی آهنگران در پاسخ با این سوال که آیا تا به حال با پدرش حاج‌صادق آهنگران به تماشای تئاتر نشسته است یا خیر گفت: «آخرین تئاتری که به اتفاق پدرم دیدم، «ترن» بود. موضوع، شهدای گمنام و خانواده‌هایشان بودند و در سالن اصلی تئاترشهر اجرا می‌شد و با توجه به علاقه پدرم به داستان نمایش به اتفاقِ هم دیدیمش اما چون صادق آهنگران در اهواز زندگی می‌کند و من در تهران، بعد از آن مجال تئاتر دیدن با هم، برایمان پیش نیامد. البته می‌دانم که به تئاتر علاقه‌مند است و اگر اثری به مذاقش خوش بیاید حتما حتی به تنهایی به دیدنش می‌رود.»
این روحانی ادامه داد: «پیش از «ترن» هم دو، سه مورد بود که با هم رفتیم و مثلا خاطرم هست که «خورشید کاروان» را با هم دیدیم. من و پدر سال 86 یک موسسه فرهنگی هنری در خوزستان ثبت کردیم و تا چهار، پنج سال هم فعال بود و در اهواز تئاتر اجرا می‌کردیم که بیشتر آیینی بود. مسئولیت این موسسه با ایشان است اما در چند سال اخیر به واسطه بیشتر شدن مشغله هر دویمان، فعالیت این موسسه کم‌تر شده است.»
