چرا من بمیرم، هیات داوران بمیرن! شوخی با معاون وزیر در یک تئاتر

به گزارش ایسنا، تئاتر کمدی «افسانه ببر» که فقط یک بازیگر دارد، با کارگردانی هادی عامل براساس نمایشنامه «داریو فو» شامگاه گذشته (شنبه، ۹ بهمن‌ماه) در سالن «سایه» مجموعه تئاترشهر روی صحنه رفت.

قرار بود این نمایش در ساعت ۲۰ آغاز شود اما در نهایت با نیم‌ساعت تاخیر و در حالی که تماشاگران تمام صندلی‌ها را پُر کرده بودند و حتی در چند ردیف روی زمین نشسته بودند، آغاز شد.

هدایت هاشمی - بازیگر این نمایش - پیش از آغاز تئاتر در سالن انتظار حضور یافت و خطاب به تماشاگران گفت: وضعیت جشنواره تئاتر فجر طوری است که داورها دیر به اجرا می‌رسند و از مسیر دور می‌آیند. به همین دلیل، اجرای ما با تاخیر آغاز می‌شود. از همه عذرخواهی می‌کنم.

او افزود: «افسانه ببر» هر سال توسط گروه «پاپتی‌ها» در تهران اجرا می‌شود. بنابراین خواهش می‌کنم، تهرانی‌ها به دوستانی که از شهرستان آمده‌اند، اولویت بدهند تا آن‌ها اجرا را ببینند.

هاشمی یک‌بار در هنگام اجرا به این تاخیر اشاره کرد و هنگامی که  به جای سرباز چینی نمایش «افسانه ببر» سخن می‌گفت و به‌دلیل کمبود زمان مجبور بود از خوابش کم کند، گفت: به من چه که تماشاگرها را دیر راه دادند!

او چندبار هم با تماشاگرانی که روی زمین نشسته بودند، شوخی کرد.

در قسمتی از نمایش هم که سرباز چینی به‌سختی بیمار و در آستانه مرگ بود، هاشمی یکی دیگر از شوخی‌های مخصوص به خودش را این‌بار خطاب به دوران جشنواره کرد که در سالن حضور داشتند و گفت: چرا من باید بمیرم، این داورها بمیرن!

هاشمی دوبار هم در مونولوگ‌هایش به حضور علی مرادخانی - معاون هنری وزارت ارشاد - در میان تماشاگران اشاره کرد.

این بداهه‌گویی‌های تنها بازیگر نمایش «افسانه ببر» و مهارت‌های بازیگری او باعث شد، مخاطبان بارها او را تشویق کنند.

در این نمایش، گروهی با ابزارهای خاص و ابتدایی روی صدای بازیگر افکت می‌دادند که از جمله دیگر جذابیت‌های این اجرا به حساب می‌آمدند.

هدایت هاشمی مردادماه امسال پس از آن‌که این نمایش را در تماشاخانه «باران» اجرا کرد، در گفت‌وگو با ایسنا گفته  بود: در این نمایش بخش زیادی از قابلیت‌های بدنی من به کار گرفته می‌شود و در مجموع، اجرای بدیعی داریم که کمتر در سطح کشور با آن روبه‌رو بوده‌ایم.

او با اشاره به دیگر ویژگی‌های این نمایش، خاطرنشان کرده بود: تازه بودن حرف نمایشنامه و موضوع آن، یعنی مسئولیت‌پذیری اجتماعی بزرگترین دغدغه من در این سال‌ها بوده که در قالب اثری کمدی به روشنی و صراحت بیان شده است.