آلبوم تارنوازی شب و روز عیسی غفاری و سه نکته
عیسی غفاری نوازنده و آهنگساز از نسل نواست که به طور عجیب و غریبی به دنبال سیالیت و تفاوت‌ها در نوع ارائه نغمه‌هاست
ایران آرت: رضا مهدوی در ایران نوشت: آلبوم تارنوازی «شب و روز» نگاه متفاوت از منظر پیشرو در حیطه تک نوازی و نیز آهنگسازی از نوع ایرانی آن است.
نگاه زیبا شناسانه توأم با سبک و سیاق مینی مال در اِنگاره‌های موسیقی دستگاهی تلفیق شده و شنونده را در عالم رؤیا غوطه‌ور می‌سازد. وحدت و کثرت در شش شیار (تراک) مجموعه براحتی قابل دریافت است. چرا که گیرندگی حس شنونده با نوازنده ملودی ساز از جنس فرهنگ موسیقایی نو در طراحی و فکری نو به دنبال خروج اصواتی است از ساز تار.
کریم زمانی نوازنده تنبک در موسیقی «تعلیق» برای رسیدن به آزادیِ محدود با متر و معیار تثبیت شده انواع تک‌نوازی‌ها جانانه همراهی ملایمت آمیزی دارد با اندیشه عیسی غفاری.
در برخورد اولیه شنونده آگاه با این نغمات: تعلیق، خاموشی ۱و ۲، فلق، خیال و‌هامون او را می‌برد به کُنش در واکنش‌هایی در ورطه خیال که معلوم نیست سرانجامش رهایی باشد!
عیسی غفاری نوازنده و آهنگساز از نسل نواست که به طور عجیب و غریبی به دنبال سیالیت و تفاوت‌ها در نوع ارائه نغمه‌هاست در عین بهره‌گیری از اصول و پایه‌های موسیقی ملی ایرانی. در عین پرداختن به مجهول و آینده‌ای نه چندان روشن گویی رفتارش در زخمه‌هایی که به ساز تار می‌نوازد حاکی از پختگی اندیشگی دارد و بیان کننده حالات درونی گذشته و حال و آینده خود و همفکران خود را طلب می‌کند.
این نوع ارائه از موسیقی چه در تک نوازی و چه درگروه نوازی و چه در آهنگسازی دست پرورده زاویه‌ای از برخورد هنرمند معاصر در مقابل با پیشینیان است البته همراه با تجربه‌هایی به دست آمده از استادانش و هم از خود...! شاخص‌های موسیقایی در این اثر دگرگون شده شنیده می‌شود و نقطه ایست‌ها و فراز و فرودها خارج از ردیف نوازی در بسط و گسترش‌‌هایکووار (اشعار کوتاه کوتاه) تکرارها این بار در فرمی تازه همدیگر را زود می‌یابند و گوش هوشیار را می‌نوازد که تا چه حد در فرار از زمان از دست رفته در تألمات و تکرارهای کلیشه‌ای در گذر زمان برای رویاروی با حقیقتی است که نیازمند تغییر و تغیّر است...
با اندک دقتی می‌توان فهمید عیسی غفاری درون مایه ژرفی نسبت به بداهه‌گری دارد که خواه ناخواه زخمه‌ها و مضرابش را رهنمون به شکلی از آهنگسازی وا می‌دارد تا حس درونی نوازنده در تعلیق فی ما بین در مکتبی چون امپرسیون در عین تخیل گرایی رهایی یافته از آبستره نمایان می‌شود.
نوعی دگراندیشی و فرهنگ مداری در نوازندگی نسل نو با فکر نو، تمایز عیان یافته‌ای است در مجموعه «شب و روز» که گویی شخصیت تافته جدا بافته‌ای در جستجوی پیدا کردن خویشِ خویشتن این بار من یکبارگی در تلألوی پرده‌گیری پایین و بالا دسته و مضراب پرطنین سرشار از فرمی حس واره نوازنده پُرامید به آینده را یدک می‌کشد.
آری عیسی غفاری زخمه بر تار می‌نوازد تا زخم روزگار بر تن ننشیند.
شب و روز
تار نوازی عیسی غفاری
سال 1390
ناشر راوی آذر کیمیا
