خاطرات آقای گیتاریست از جوستریانیِ بزرگ/ کنسرت متفاوت لهستانی‌ها در تهران
یکی از نوازندگان گروه لهستانی پارتیزانت می‌گوید: ما اجراهای زیادی در کشورهای مختلف داشتیم که هر کدام برای ما یک تجربه منحصر خود را داشته‌اند، اما اجرای این کنسرت در ایران برای ما یک تجربه کاملاً متفاوت بود.
ایران آرت: گروه موسیقی لهستانی پارتیزانت متشکل از کریستوف توچکو (نوازنده گیتار) و پسرش میکوآی توچکو (نوازنده سازهای کوبه‌ای)، روزهای هشتم و نهم اردیبهشت با اجرای آثاری از موسیقی فیلم‌های کلاسیک و هنرمندان مطرح جهان در تالار وحدت تهران روی صحنه رفت.
این گروه که سابقه اجرای زنده و همکاری با چهره‌هایی چون جو ستریانی، آل دی مرلا، استیو لوکاتر و تامی امانول را دارد، برای دیدن مخاطبان خود لحظه‌شماری می‌کردند و دوست داشتند اجراهای بیشتری را برای ایرانی‌ها بنوازند.
کریستوف توچکو، نوازنده گیتار این گروه به ما می‌گوید: من در نوجوانی اجرای یک گروه موسیقی را دیدم و از آن زمان به ساز گیتار علاقه‌مند شدم. پس از این‌که این موضوع را برای برادرم تعریف کردم او برای من یک گیتار خرید و من آموختن گیتار را آغاز کردم. از سال ۱۹۹۱ تا سال ۱۹۹۴ در گروه یک خواننده معروف لهستانی با نام ریچارد ریدا دو ساز آکاردئون و هارمونیکا نواختم. پس از چند همکاری با گروه‌های کوچک، تصمیم گرفتم به صورت سولو اجرا کنم.
او درباره پسرش میکوآی می‌گوید: میکوآی، پسرم، در سال ۱۹۹۶ به دنیا آمد. او از سن پنج-شش سالگی آموختن درامز را آغاز کرد. من با میکوآی تمرین می‌کردم و سپس از وقتی او هفت ساله شده با یکدیگر می‌نواختیم. زمانی که میکوآی بزرگ شد گروه پارتیزانت را تشکیل دادیم. در آن زمان بیشتر اجراهایمان داخلی بود و در یک سال ۸۰ کنسرت و ۹۰ ورکشاپ برگزار می‌کردیم.
کریستوف توچکو گفت: سال 2007 در فستیوال موسیقی در شهر فرانکفورت آلمان حضور پیدا کردیم که من در آن فستیوال یک بار همراه با تامی امانوئل و یک بار هم همراه با جو ستریانی، نوازنده مطرح گیتار الکتریک، به روی صحنه رفتم. در اجرایی که با جو ستریانی داشتم، او بعد از اجرا گفت که تو فوق‌العاده بودی و نوازنده خیلی خوبی هستی. فیلمی را نیز در جهت حمایت و تمجید گروه پارتیزانت منتشر کرد. این اتفاق برای ما خیلی ارزشمند بود.
میکوآی توچکو، پسر کریستوف که در این گروه نوازنده سازهای کوبه‌ای است، گفت : ما بسیار به فرهنگ ایران علاقه‌مند بودیم و دوست داشتیم با آن آشنا شویم. از همین رو وقتی سفارت لهستان در ایران این پیشنهاد را به ما داد به خوبی از آن استقبال کردیم. دوست داشتیم در کشوری با این فرهنگ نیز اجرا داشته باشیم و با مردم آن از نزدیک دیدار کنیم. ما اجراهای زیادی در کشورهای مختلف داشتیم که هر کدام برای ما یک تجربه منحصر خود را داشته‌اند، اما اجرای این کنسرت در ایران برای ما یک تجربه کاملاً متفاوت بود. این کنسرت اولین اجرای ما در ایران بود و یک تجربه جدید به حساب می‌آمد.
