کریستف رضاعی: مهرجویی سخت‌گیر است/ در فیلم‌های فرهادی موسیقی کم است
ده روز مانده به جشنواره با من تماس گرفتند و طرف افتخارش این بود که این کار در ده روز تمام شود.
ایران‌آرت: کریستف رضاعی آهنگسازی فیلم را در سال ۱۳۸۱ با فیلم «آبادان» شروع کرد. او موسیقی فیلم هایی چون «کنعان»، «اژدها وارد می شود»، «ماهی و گربه» و «در دنیای تو ساعت چند است؟» را ساخته است و در مدت فعالیت خود در سینما موفق به کسب سیمرغ بلورین جشنواره فیلم فجر نیز شده است. او در گفت و گویی درباره انتخاب ها، و روند فعالیت حرفه ای اش صحبت کرده که گزیده‌ای از آن را می‌خوانید.
- در سالی که برای فیلم «ارسال آگهی تسلیت» موسیقی می ساختم همزمان کار دیگری به من پیشنهاد شد که انجام بدهم و جالب این بود که ده روز مانده به جشنواره با من تماس گرفتند و طرف افتخارش این بود که این کار در ده روز تمام شود. گفتم حداقل فیلم را برای من بفرستید تا موضوع را بررسی کنیم. جواب آنها این بود که هنوز فیلمبرداری تمام نشده ولی تمام می کنیم و میکس و مونتاژ را هم به پایان می رسانیم. شما فقط موسیقی را به ما برسانید. اما من نمی توانم بعدها از همکاری در اثری دفاع کنم که وقت کافی برای ساخت موسقی نداشتم و از نتیجه آن راضی نبودم…
- ارتباط با کارگردان همیشه آسان نیست در ساخت هر فیلمی اتفاقاتی رخ می دهد. مثلا آقای مهرجویی خودشان برای «نارنجی پوش» تمی از ساخته های فریبرز لاچینی را انتخاب کرده بودند و گفتند که در موسیقی فیلم شان لحاط شود. همکاری با آقای مهرجویی سخت است چون خیلی وقت ندارند و در عین حال خیلی سخت گیرند و نظر می دهند. سبک مانی حقیقی هم در «اژدها وارد می شود» و «کنعان» خاص بود. مثلا مانی حقیقی فیلم «اژدها وارد می شود» را داد و من برای یک سکانسش موسیقی ساختم. گوش کرد و گفت خیلی خوب است ولی نمی خواهم. به این نتیجه رسیدم که باید وارد سلیقه خاص کارگردان شوم. تعامل با کارگردان به نظر من شامل بحث های روانشناسی و روانکاوی است یعنی باید متوجه بشوم در ذهن کارگردان چه می گذشته که حاصلش فیلمی شده که من می بینم. اکنون خیلی بیشتر به سلیقه موسیقیایی کارگردان توجه دارم. به نظر من بهترین نتیجه موسیقی فیلم، زمانی خواهد بود که آهنگساز در خدمت فیلم باشد و در عین حال سلیقه و نگاه خودش را در مقام آهنگساز حفظ کند.
- تصمیم گیرنده اصلی فیلم کارگردان است. من کاملا به آنها احترام می گذارم و حتما ذهن و فکر آنها فوق العاده است. ولی گاهی اوقات دلم می خواهد روی فیلم های آقای فرهادی خودم شخصا موسیقی بگذارم چون برداشتی که از سینما دارم برداشتی تخیلی تر است. در فیلم های ایشان موسیقی کم است. می توانست موسیقی بیشتری در این فیلم ها به کار گرفته شود. دوست دارم موسیقی در فیلم باشد چون فکر می کنم این هنر می تواند یک بعد دیگر به فیلم بدهد. فکر می کنم این رقابت نیست. بعضی اوقات کارگردان می خواهد موسیقی باشد ولی می ترسد از اینکه موسیقی بیش از حد سوار فیلمش شود در حالی که موسیقی جزیی از فیلم است در هر حال انتخاب کارگردان است، خود او تصمیم می گیرد و باید به این تصمیمات احترام گذاشت.
