اشعار شمس لنگرودی درباره سازها منتشر شد / علاقه اولم موسیقی بود
"کتاب موسیقی" مجموعه شعری در ستایش سازهاست که از 39 شعر درباره سازهای مختلفی مانند سنتور، ویولون و دیگر سازها تشکیل شده است.
ایران آرت: طی روزهای گذشته مجموعه شعر "کتاب موسیقی"، تازه‌ترین سروده‌های شمس لنگرودی از سوی موسسه انتشارات نگاه راهی بازار نشر شده است.
شمس لنگرودی در گفت‌وگو با ایبنا در توضیح این اثر گفت: "کتاب موسیقی" مجموعه شعری در ستایش سازهاست که از 39 شعر درباره سازهای مختلفی مانند سنتور، ویولون و دیگر سازها تشکیل شده است. البته این سازها گاهی موسیقی سازهای طبیعی است، مانند موسیقی صدای باران یا هر نوع صدایی که به موسیقی نزدیک است.
وی ادامه داد: نوشتن این مجموعه 6 سال طول کشید و دلیل طولانی شدن این پروژه آن است که دست روی هر سازی که می‌گذاشتم، باید می‌رفتم و درباره آن ساز تحقیق می‌کردم و تاریخچه آن را می‌خواندم. در واقع این کارها را به این دلیل انجام می‌دادم تا سازها برای من درون‌سازی شوند تا بتوانم از زبان خودم خطاب به این سازها صحبت کنم.
این شاعر پیشکسوت در پاسخ به این سوال که چرا به سراغ این سوژه رفته است، پاسخ داد: شاید جالب باشد که بدانید، علاقه اول من موسیقی بوده است؛ اما در شهر کوچک ما نه کلاسی بود و نه امکاناتی تا به واسطه آن موسیقی بیاموزم. از طرفی من در یک خانواده مذهبی با پدری روحانی زندگی می‌کردم که اگر امکانات و کلاسی هم بود به من اجازه نمی‌دادند که به دنبال موسیقی بروم. به همین دلیل بعدها که کمی دستم باز شد، خودم به صورت غیرعلنی و به شکلی غیرآکادمیک به موسیقی پرداختم و به نوعی به سراغ عقده‌های کودکی رفتم تا گذشته را جبران کنم.
وی افزود: در طول این سال‌ها سه بار به شکل آکادمیک به سراغ موسیقی رفتم؛ اما هر بار نصفه و نیمه کار را رها کردم. نخستین بار در سال‌های دهه 60 به دنبال موسیقی رفتم، در آن زمان اوضاع به شکلی بود که به موسیقی پرداختن خنده‌دار بود و بعدها نیز قضیه زندان و بیکاری رخ داد که دیگر نتوانستم این موضوع را پیگیری کنم.
لنگرودی با اشاره به سابقه پرداختن‌اش به موسیقی اظهار کرد: سال 80 برای دومین بار به سراغ موزیک رفتم؛ در آن زمان گیتار می‌زدم که در یک سانحه رانندگی دستم شکست. دفعه آخر نیز سال گذشته بود که دیدم از بس مشکلات و دغدغه دارم، فرصت مناسب برای تمرین کردن و آموختن پیدا نمی‌کنم. بنابراین به همان آموزش‌هایی که به شیوه سینه‌به‌سینه یاد گرفته بودم، بسنده کردم. شاید بد نباشد که بدانید با اینکه هر سه بار تلاشم با موفقیت همراه نبود؛ اما در حال حاضر 4 ساز گیتار در خانه دارم.
این شاعر در پاسخ به این سوال که این مجموعه چقدر با سایر آثار او متفاوت است، اظهار کرد: من اصلا با شعر مواجه نمی‌شوم و هنوز احساس می‌کنم، کاری را که دلم می‌خواسته انجام دهم، انجام نداده‌ام و به همین دلیل هنوز در حال جست‌وجو کردن هستم.
وی ادامه داد: من با توجه به شکل و تاریخچه سازها شعرهای عاشقانه گفته‌ام. علاقه‌ام کار سورئال است اما اینکه تا چه اندازه موفق بوده‌ام، نکته‌ای است که مردم باید درباره آن نظر بدهند. وقتی این شعرها را شروع کردم، خطاب به گیتار خودم، آن را نوشتم؛ اما وقتی کتاب درآمد، متوجه شدم که شعر درباره همه سازها در کتاب آمده است؛ اما شعر گیتار نیست و روانشناسان باید صحبت کنند و بگویند که برای این شعر چه اتفاقی رخ داده است و چرا شعر گیتار در این مجموعه حضور ندارد.
شمس لنگرودی در پایان گفت: به نظرم شعر گیتار را ابتدا کنار گذاشته‌‌ام تا بیشتر روی آن کار کنم؛ اما به احتمال زیاد این موضوع به کلی از خاطرم رفته است و به همین دلیل این شعر در کتاب نیست. البته این برای نخستین بار نیست که ما شاهد چنین اتفاقی هستیم و دو، سه بار دیگر این اتفاق برای من رخ داده است و من مساله اصلی را فراموش کرده‌ام.
