ادعای عجیب نویسنده سرشناس درباره وضعیت رمان در ایران
حسین سناپور با تاکید براینکه داستان‌نویسی امروز خیلی قوی‌تر از چند دهه گذشته است یادآور شد ما در اوج رمان هستیم.
ایران آرت: چهارمین شب از سلسه نشست‌های نویسندگان پیشکسوت با حضور «حسین سناپور»- نویسنده- و میزبانی «فرشته احمدی»- نویسنده- عصر چهارشنبه ۳ خرداد در موسسه هفت اقلیم برگزار شد.
به گزارش خبرآنلاین، در ابتدای برنامه فرشته احمدی- نویسنده- حسین سناپور را این‌گونه معرفی کرد و بعد با با اشاره به ازدواج نکردن حسین سناپور از او سوال کرد، واقعا تصمیم شما این بوده که زندگی خانوادگی مزاحم کار حرفه‌ای‌تان می‌شود؟
حسین سناپور در پاسخ به او گفت:نه! اما مسلما ازدواج نکردن به نویسندگی‌ام کمک کرده، ولی تصمیمی از قبل در این مورد نگرفته بودم! بدشانسی‌ای که داشتم این بود پدر و مادرم در کارهایم دخالت نمی‌کردند، پدرم حتی نمی‌دانست درکدام مدرسه درس می‌خوانم. شاید اگر کاری به کارم داشتند من هم مجبور می‌شدم کارهایی را انجام بدهم که بقیه انجام می‌دهند و فرصت نمی‌کردم برای داستان‌نویسی وقت بگذارم.
او با بیان این‌که کمی لجباز است، خاطر نشان کرد: اگر تصمیم به کاری بگیرم و فکر کنم باید انجام بدهم، حتما انجام می‌دهم. از یک سنی تصمیم گرفتم نویسندگی کارم باشد، قبل از آن به سینما علاقه داشتم ولی متوجه شدم با روحیاتم سازگار نیست و دائما به سمت داستان کشیده می‌شدم. برایم مسلم شده بود می‌خواهم نویسنده شوم. زمانی مشغول روزنامه‌نگاری بودم ولی بعدتر آن راهم کنار گذاشتم.
این نویسنده در پاسخ به سوال فرشته احمدی درباره این‌که کارگاه‌های گلشیری در سبک نوشتن او چقدر تأثیرگذار بوده و حالا کارگاه‌های خود او چه شباهت‌ها و تفاوت‌هایی با آن کارگاه‌ها دارد، اظهار کرد: از دوران دانشجویی به داستان‌نویسی علاقمند بودم و همان سال‌ها در کتابخانه دانشگاه دنبال کتاب‌های نویسندگی بودم. اما زمانی که به کلاس‌های گلشیری رفتم، متوجه شدم نحوه برخوردش با داستان به کلی فرق می‌کند. ما در این کارگاه‌ها داستان را می‌خواندیم و جز به جز بررسی می‌کردیم. من اولین بار در کارگاه آقای گلشیری دیدم که این‌کار انجام می‌شود. همه چیز برایم عوض شد و انگار درِ یک فضای جدیدی را برای من باز کرد. در کارگاه‌های آقای گلشیری فقط داستان کوتاه خوانده می‌شد و به خاطر ندارم که رمانی خوانده و بررسی شده باشد. اما من در کارگاه های خودم حس کردم باید شیوه‌ای باشد که روی رمان هم بشود کار کرد.
حسین سناپور درباره این‌که با توجه به دغدغه‌های مشترکی که در رمان‌هایش دارد، کارهایش دچار تکرار نمی‌شود توضیح داد: خودم خیلی سعی می‌کنم که هرکاری که انجام می‌دهم با کار قبلی‌ام تفاوت داشته باشد. با این حال یک سری مضامین و موضوعات هستند که به ناچار در تمام آثارم خود به خود می‌آیند؛ نمی‌شود کاریش کرد.
سناپور راجع به نویسندگان جوان و آثار آن‌ها نیز اظهار کرد: این‌که می‌گویند داستان‌نویسی امروز خوب نیست، به نظرم اشتباه است. داستان‌نویسی امروز خیلی قوی‌تر از چند دهه گذشته است. ممکن است که دیگر کتاب‌هایی مثل «بوف کور» یا نویسنده‌ای مثل گلشیری، ساعدی و هدایت که به‌نظرم نبوغ داشتند، نداشته باشیم؛ اما اگر استثناها را کنار بگذاریم داستان‌های خوب برای خواندن یا اصلا وجود نداشت یا بسیار کم بود، به همین دلیل نویسندگان درجه سه هم معروف و کتاب‌های‌شان خوانده می‌شد. فکر می‌کنم الان حدود ٥٠ نویسنده داریم که داستان‌های خوب می‌نویسند.
این نویسنده در ادامه افزود: به نظرم ما در دوره اوج رمان‌نویسی هستیم همان‌طور که دوره اوج داستان کوتاه دهه ٨٠ بود و تا ٩٠ هم ادامه پیدا کرد. به‌نظرم الان داستان کوتاه به نفع رمان‌نویسی افول کرده که مشکلی ندارد، نسل‌های بعدی می‌آیند و جبران می‌کنند.
در ادامه سلسله نشست‌های «یک شب یک نویسنده »چهارشنبه (٩ خرداد ماه) نشست با حضور علی خدایی با میزبانی سینا دادخواه برگزار می‌شود.
