مسعود فراستی: اسکار حق کیت بلانشت بود نه آن خانم بازیگر چینی/ آمریکایی‌ها در اسکار ۲۰۲۳ به چینی‌ها باج دادند

منتقد جنجالی سابق سینما درباره موفقیت فیلم «همه چیز همه جا به یک‌باره» در اسکار ۲۰۲۳ می‌گوید: هالیوودی‌ها با «همه‌چیز همه‌جا»] دارند مزه دهان مردم آمریکا را با این فیلم کانالیزه می‌کنند. فیلمی که اترکسیون است. همه‌چیز دارد منهای سینما، منهای کارگردانی و منهای بازیگری.

ایران آرت: مسعود فراستی، منتقد سابق تلویزیون که به تازگی کانال یوتیوب خود را راه‌اندازی کرده و به نقد «سینمای جهان» می‌پردازد، پیش از نقد فیلم «نهنگ» (The Whale) در تازه‌ترین اپیزود برنامه‌اش، جوایز اسکار نود و پنجم (Academy Awards 2023) که با برتری «همه‌چیز همه‌جا به یکباره» (Everything Everywhere All at Once) به پایان رسید را بررسی کرده است.

به گزارش ۳۰نما، فراستی می‌گوید همه می‌دانند که آکادمی معمولاً جوایز را به فیلم‌های «صنعتی مخاطب‌دار» می‌دهد اما معتقد است که اهدای جایزه بهترین بازیگر زن نقش اول به «آن خانم چینی که اسمش را حوصله ندارم بگویم» یا «میشل یئو» برای «همه‌چیز همه‌جا به یکباره» به جای «کیت بلانشت» برای فیلم «تار» (Tar)، یک «دهن‌کجی است به بازیگری و حتی سینما به طور کلی» چرا که بلانشت «بهترین بازیگر سینما حداقل در ده سال اخیر» است.

او در مورد فیلم «دنیل کوان» و «دنیل شاینرت» که هفت جایزه اسکار از جمله بهترین فیلم را دریافت کرد می‌گوید: «این فیلم خوراک جامعه امروز آمریکاست. همه‌چیز هست اما هیچ‌چیز نیست.» این منتقد می‌گوید نمی‌خواهد وارد بحث اقتصاد سیاسی شود و بگوید که «آمریکایی‌ها با این فیلم دارند به چینی‌ها باج می‌دهند. از چینی‌ها ترسیده‌اند – در سطح جهانی در مسئله اقتصاد، در مسئله سیاست خارجی – و این‌جا باج دادن است.»

فراستی ادامه می‌دهد: «[هالیوودی‌ها با «همه‌چیز همه‌جا»] دارند مزه دهان مردم آمریکا را با این فیلم کانالیزه می‌کنند. فیلمی که اترکسیون است. همه‌چیز دارد منهای سینما، منهای کارگردانی و منهای بازیگری. این اساساً اسکار امسال است. اسکار امسال از بدترین اسکار‌های حداقل بیست سال اخیر است که من به یاد می‌آورم.»

منتقد سپس به سراغ فیلم «داغ» این روزها که «همه برایش سینه می‌زنند، به‌خصوص روشن‌فکرها»، یعنی «نهنگ» به کارگردانی «دارن آرونوفسکی» می‌رود: «فیلم آخر آرونوفسکی، بعد از «مادر» (Mother) مهوع‌ترین فیلم کارگردان است و مشمئزکننده.» او توصیه می‌کند که مخاطب بهتر است کتاب «موبی دیک» اثر «هرمان ملویل» را بخواند که «ابداً نمادباز نیست» و «اثر بزرگ و بی‌نظیر قرن نوزدهم آمریکا» است.

فراستی پیشنهاد ۱۰۰ هزار دلاری شخصیت چارلی با بازی «برندن فریزر» به دخترش را «شوخی» می‌داند: «این پول را می‌دهند در آمریکا برای این تدریس؟ خیلی شوخی است. یعنی آرونوفسکی پدیده را نمی‌فهمد. نه معلم بوده و نه چنین تجربه‌ای داشته، نه شاگرد می‌شناسد و نه مطلقاً ادبیات بلد است.»

او در پایان «نهنگ» را «هیاهوی بسیار برای کمتر از هیچ» توصیف می‌کند.