گردانندگان شبکه های ماهواره ای در ایران زندگی می کنند و درآمدهای نجومی دارند

ادعای یک رسانه اصولگرا این است که دریافته گردانندگان شبکه های ماهواره ای فارسی زبان در ایران زندگی می کنند.

ایران آرت: فرهیختگان، رسانه دانشگاه آزاد امروز در مطلبی مدعی شده است دریافته صاحبان بسیاری از شبکه های ماهواره ای فارسی زبان در ایران زندگی می کنند و سریال ها و برنامه های دزدی شده از هنرمندان ایرانی را از همین جا روی خط ماهواره می فرستند.

در بخش هایی از این گزارش آمده است: طبق بررسی‌هایی که به عمل آوردیم، متوجه شدیم صاحبان بسیاری از شبکه‌های ماهواره‌ای که فیلم و سریال ایرانی پخش می‌کنند، در ایران حضور داشته و با خیال راحت و بدون هیچ مزاحمتی مشغول رتق‌وفتق کارهای شبکه‌ خود هستند.

آنها البته کار چندانی ندارند و تمام کار شبکه‌شان روی دوش سه تا پنج نفری است که استخدام کرده‌اند. یک یا دو نفر مسئولیت امور سخت‌افزاری و نرم‌افزاری شبکه را برعهده دارند. یک نفر هم امور فضای مجازی شبکه را برعهده داشته و یک نفر هم مسئول دانلود زودهنگام محتواهای ایرانی برای پخش در شبکه است. یک فرد ناظر هم هست که وظیفه سرتیم را برعهده داشته و در ضمن، کنداکتور روزانه را می‌چیند. در اغلب این موارد، مدیر شبکه، بدون آنکه سمت خود را برای صاحبان کالاها تعریف کند، مستقیما امور مربوط به آگهی و بخش بازرگانی را در دست می‌گیرد.

کار به اندازه‌ای برای صاحبان بسیاری از این شبکه‌ها بی‌خرج از آب درمی‌آید که آنها تنها در قبال دریافت ضمانت‌نامه‌هایی چون چک و سفته از همین چند کارمند خود، بدون آنکه دفتری اجاره کنند، از این تعداد افراد می‌خواهند که به‌صورت دورکاری و درحالی‌که در منازل‌شان به سر می‌برند، امور مربوط به شبکه را پوشش دهند.

این حقیقت با تصور بسیاری از مردم که گمان می‌کنند صاحبان این شبکه‌ها در کشورهای خارجی، استودیوها و دفاتر شیک و مجلل دارند، در تضاد است. این افراد عموما از استطاعت چندانی برخوردار نبودند و تصمیم گرفتند با پول وام یا مقداری پول که نمی‌شد کسب‌وکار چندانی به راه بیندازند، به تاسیس شبکه روی آورده و اینچنین به سرمایه‌های خوبی دست یابند.

اگر این افراد آدرس درستی از محل سکونت و دفتر خیالی خود به اپراتور ماهواره‌هایی چون هاتبرد، یاه‌ست، نایل‌ست و... داده باشند، به‌راحتی می‌توان تعداد این افراد و محل زندگی آنها را به دست آورد.

درآمد ۴میلیاردی از فقط یک آگهی

این شبکه‌ها به فیلم‌ها و سریال‌های ایرانی به چشم پلی برای رسیدن به درآمدهای پایدار می‌نگرند. بدین‌ترتیب که با هزینه‌ای بسیار پایین، یک شبکه تاسیس کرده و با خوراکی که هیچ هزینه‌ای برای آنها ندارد، اقدام به جذب آگهی می‌کنند.

طبق تحقیق میدانی خبرنگار «فرهیختگان» مشخص شد افرادی تحت‌عنوان بازاریاب، خوراک تبلیغاتی شبکه‌های ماهواره‌ای را داخل ایران تامین می‌کنند.

آنها برای رزرو تبلیغات یک‌ماهه شبکه‌های ماهواره‌ای فارسی‌زبان پرمخاطب که به تعداد انگشتان یک دست هم نیستند، چیزی حدود 150 هزار دلار می‌گیرند که با دلار 27هزار تومانی، چیزی حدود چهارمیلیارد تومان می‌شود.

این رقم برای شبکه‌های درجه‌های دو و سه که به جز همان 4، 5 شبکه درجه یک، شامل مابقی شبکه‌های فارسی‌زبان می‌شود، چیزی بین 10 تا 50هزار دلار طلب می‌کنند که به پول ما چیزی حدود 270 میلیون تا یک‌میلیارد و 300 میلیون تومان می‌شود.

این هزینه برای صاحبان کالا و صنایع، به چهار دلیل بسیار مقرون‌به‌صرفه است: نخست آنکه آنها می‌دانند اکثریت خانواده‌های ایرانی ماهواره داشته و درنتیجه تبلیغات آنها توسط طیف گسترده‌ای از مردم دیده می‌شود. دوم، آنکه تعداد پخش روزانه این آگهی‌ها، بسیار زیاد است و بین 20 تا 50 نوبت در شبانه‌روز پخش می‌شود. سوم آنکه هزینه این تبلیغات، ربط چندانی به میزان دقیقه و ثانیه ندارد و صاحب تبلیغ حتی می‌تواند با این مبلغ، تبلیغات پنج‌ دقیقه‌ای را در ماهواره پخش کند. چهارم هم آنکه رقم تمام‌شده تبلیغات در ماهواره، در مقایسه با تلویزیون ملی بسیار پایین‌تر است و محدودیتی هم در نشان دادن ممیزی‌ها شامل نمی‌شود.

بنابراین فضا به‌گونه‌ای پیش می‌رود که صاحبان کالا با اشتیاق فراوان، خواهان پخش آگهی‌های خود از شبکه‌های ماهواره‌ای باشند. با همین فرمول است که می‌بینیم یک شبکه تازه‌تاسیس در بدو امر، با انبوهی از تبلیغات کوتاه و بلند استقبال می‌شود که از همان روزهای نخستین، درآمدزایی را برای صاحبان شبکه به همراه دارد.