عملکرد معکوس گلچین روزگار درباره کلینت ایستوود
ایستوود در حوالی 90 سالگی همچنان با شور و حرارت و جذاب فیلم می‌سازد و نشانه‌هایی از افول هم در فعالیت سینمایی‌اش به چشم نمی‌خورد
ایران‌آرت، علی رستگار: تصور معروفی درباره مُردن است که خدا خوب‌ها را زودتر می‌برد، اما این بار گلچین روزگار درباره کلینت ایستوود برعکس عمل کرده است. اگر بد بود (لی وان کلیف) در 16 دسامبر 1989 از دنیا می‌رفت و اگر زشت بود (ایلای والاک) در 24 ژوئن 2014 عمرش را به شما می‌داد، اما او خوبِ «خوب، بد، زشت» بود و امروز شمع جشن تولد 87 سالگی‌اش را فوت می‌کند.
ایستوود گرچه در خوب بد زشت، خیلی اهل حرف زدن نبود و قهرمان ساکت و عملگرایی بود، اما بعدها به عنوان بازیگر و بویژه کارگردان نشان داد که اتفاقا حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. او شهرت و محبوبیت جهانی خود را مدیون حضور در سه‌گانه وسترن سرجیو لئونه است و آن فیلم متاخری که ذکر آن رفت، همراه فیلم‌های متقدمی چون به خاطر یک مشت دلار و به خاطر چند دلار بیشتر، شخصیت سینمایی منحصربه‌فردی از او ساخت.
ایستوود تا مدت‌ها صرفا به عنوان بازیگر شناخته می‌شد و بویژه در فیلم‌های وسترن نقش‌های خوبی متاثر از کاراکتر سینمایی‌اش در آثار لئونه بازی کرد. البته او بجز این آثار، نقش‌آفرینی‌های خوب و متفاوتی در فیلم‌های دیگر هم داشت که یکی از شاخص‌ترین نمونه‌های آن بازی در نقش یک مامور پلیس خشن و بی‌ملاحظه در «هری کثیف» بود.
اما ایستوود از اوایل دهه 70 میلادی، به کارگردانی هم رو آورد و به قدری در این مسئولیت خوب کار کرد که کیفیت فیلمسازی‌اش حتی از جایگاه بازیگری‌اش پیشی گرفت. از وسترن متفاوت «نابخشوده» و عاشقانه غریب «پل‌های مدیسون کانتی» تا فیلم معمایی و اجتماعی «رودخانه مرموز» و درام ورزشی «عزیز میلیون دلاری»، همه نشان از قدرت کارگردانی ایستوود دارد.
ایستوود در حوالی 90 سالگی همچنان با شور و حرارت و جذاب فیلم می‌سازد و نشانه‌هایی از افول هم در فعالیت سینمایی‌اش به چشم نمی‌خورد؛ نمونه‌اش همین فیلم «سالی» با بازی تام هنکس. بزنم به تخته، «خوب»، خوب مانده است.
[این یادداشت را علی رستگار امروز، به مناسبت سالروز تولد ایستوود در روزنامه جام جم نوشته است.]
