تینا پاکروان: حال سلبریتی‌ها هم خوب نیست
کارگردان فیلم "لس‌آنجلس-تهران" می‌گوید: هنرمندان هم مثل بقیه مردم هستند و آنها هم حالشان از این شرایط خوب نیست.
ایران آرت: فیلم سینمایی "لس‌آنجلس-تهران" سومین ساخته تینا پاکروان از ۱۸ مهر ۱۳۹۷ در سینماهای ایران اکران شده که بازخوردهای مختلفی هم داشته است.
این کارگردان در گفت‌وگو با خبرآنلاین علاوه بر صحبت‌هایی که درباره فیلم و همه حاشیه‌هایش داشت، در یک ویدئو نظرش را راجع به واکنش‌های مختلف به سلبریتی‌ها در فضای مجازی بیان کرد:
سلبریتی‌ها هم مثل مردم حال شان خوب نیست
خیلی متاسفم از اینکه مردم ما اینقدر حالشان خوب نیست و اینقدر فکر می‌کنند ما از خودشان نیستیم. اما ما هم حالمان خوب نیست و به نظرم این مهمترین مسئله‌ای است که مردم هم باید بدانند. همه ما حالمان خوب نیست، چون در شرایط، دوران تاریخی و موقعیتی زندگی می‌کنیم که به لحاظ اقتصادی، سیاست بین‌المللی و اجتماعی فشار روی همه ما خیلی زیاد است. ما در تحریم‌های بین‌المللی در شرایطی ویژه هستیم، در شرایطی که الان قرار است بعضی از اقلام اساسی کوپنی شوند، بنزین گران شود و از همه لحاظ فشار روی‌مان است. دلار و طلا بالا رفته، وضع معیشت مردم سخت شده، امکان رفاه الان جزو شوخی‌هاست ولی زندگی عادی هم مسئله‌ای شده که همه ما تقریبا برایش چالش داریم و برای اینکه بتوانیم زندگی خودمان و خانواده‌مان را پیش ببریم باید تلاش کنیم."
تلویزیون مال ما نیست
مقصر این اتفاقات ما نیستیم، ما حالمان از شرایط بد است و اجازه نداریم این حال بد را جایی بگوییم و این خیلی بد است. وقتی من تلویزیون و رادیویم مال خودم نیست و با سانسور روبروست، یعنی اگر قرار است ما حرفی بزنیم، آن حرف کامل زده نمی‌شود، یا مثلا اگر قرار است من تبلیغ فیلمم را در تلویزیون داشته باشم باید هزار جور امضا و تعهد، انگشت‌نگاری از خودم و شریکم بدهم تا اجازه چند تیزر به من می‌دهند، کاری از دستم بر نمی‌آید. در این تلویزیون من وقت اینکه بخواهم مشکلاتم را بگویم، ندارم.
همه جای دنیا، سلبریتی‌ها در عرصه اجتماعی فعالیت می‌کنند
اختلاس کلان می‌شود، اقتصاد زیر خط نرمال واقعی خط فقر هست و الان ۸۰ درصد از ما زیرخط فقر هستیم و برای همه این چیزهایی که اتفاق می‌افتاد هیچ حرفی زده نمی‌شود و توضیحی داده نمی‌شود. اما ما به جان همدیگر می‌افتیم. اینکه یک سلبریتی یک حرکت اجتماعی می‌کند، یک مسئله مشخص در جهان است، من علی دایی، من زیباکلام، یا آقای ایکس و خانم ایگرگ در ورزش، هنر، اقتصاد، در مسائل اجتماعی فعالیت می‌کنند. من می‌گویم شما اعتمادتان را از دست دادید، اطمینان‌تان کم شده، حال‌تان خوب نیست چون مثلا به یک بانکی اعتماد کردید و پولتان را گذاشتید و بالا رفتن تورم باعث شده همه سرمایه‌تان را از دست بدهید اما الان من نوعی می‌خواهم یک جای دیگر کار دیگری کنم. مثلا زلزله شده و می‌خواهم کمک جمع کنم، این فعالیت باید تشویق شود، چون کسی که برنده این قضیه است که خانه‌اش را از دست داده، آن کسی که زیر آوار مانده، آن بنده خدایی که مسکن‌اش را در زلزله از دست داده و تمام دارایی‌اش زیر آوار مانده. من می‌گویم به کسانی اعتماد ندارید، اما حالا یک سلبریتی می‌گوید که این کار را می‌کند و واقعا هم انجام می‌دهد. اما بعد آن سلبریتی باید برود دادگاه یا عده‌ای شروع می‌کنند به حمله کردن به او. این عده‌ای که حمله می‌کنند بخش زیادی‌شان در فضای مجازی عکس پروفایل ندارند، تعداد پست‌هایشان صفر است، کسانی هم آنها را نمی‌شناسد که فالویشان کند، اساسا اسم واقعی هم ندارند.
جرات نداریم در فضای واقعی حرف‌مان را بزنیم
این حملاتی که در فضای مجازی می‌شود دلیلش این است که ما جرات نداریم در فضای واقعی زندگی‌مان حرف‌مان را بزنیم، پس در قالب آدم‌های مجازی که هویتی ندارند یا هویت دروغینی برای خودشان ساختند، حرف‌هایم را در صفحات دیگران می‌زنم.
