اعتراض خانم کارگردان به فیلم‌های کمدی
پوران درخشنده می‌گوید سینمای کمدی فعلی لطمه بزرگی به کلیت سینما می‌زند.
ایران آرت: پوران درخشنده معتقد است که سابقه ساخت فیلم‌های اجتماعی متعددی را در کارنامه کاری خود دارد و در تدارک ساخت یک فیلم دیگر با نگاه به مشکلات پسران جامعه است در گفت‌وگویی با ایسنا درباره نگرانی‌هایی که برخی فیلمسازان اجتماعی نسبت به وضعیت اکران این نوع فیلم‌ها در کنار آثار کمدی و نیز روند رو به افزایش ساخت کمدی دارند، بیان کرد: به نظر می‌رسد، سینمای کمدی فعلی لطمه بزرگی به کلیت سینما می‌زند. چون بسیاری از آن‌ها جنبه سخیفی دارند به همین دلیل فکر می‌کنم فیلم‌های اجتماعی هر چقدر هم خوب ساخته شوند وقتی در کنار این کمدی‌ها قرار می‌گیرند، فرصت اکران مناسب پیدا نمی‌کنند. چون سینماداران ترجیح می دهند، سانس‌های خود را در اختیار فیلم کمدی قرار دهند.
درخشنده با بیان اینکه این روزها دغدغه و نگرانی اکران فیلم بعدی‌اش را هم دارد، گفت: با وجود نگرانی، انگیزه قوی‌تری برای ساخت دارم که آن هم مردم هستند و نیز بیان دغدغه‌هایی که در جامعه وجود دارد. این دغدغه‌مندی آنقدر برای من اولویت دارد که با وجود پیشنهادات متعددی که برای ساخت فیلم کمدی داشتم، تصمیم گرفتم همچنان مسیر خود را ادامه دهم و نمی‌توانم وقتی درد را در جامعه می‌بینم به جای پرداختن به آن سراغ فیلم‌هایی بروم تا با آن حواس مردم از مشکلات یا حل آن‌ها دور شود.
کارگردان فیلم‌های «هیس دخترها فریاد نمی‌زنند» و «شمعی در باد» افزود: تا وقتی این چرخه معیوب در اکران ادامه داشته باشد، مطمئن باشید فیلم اجتماعی خوب هم موفق نمی‌شود، بنابراین باید قوانینی وضع شود تا شرایط اکران فیلم‌ها تغییر کند. اصلا من نمی‌دانم چرا اکران سانسی باید در سینمای ایران وجود داشته باشد؟ ما اکران سانسی نمی‌خواهیم. چرا از تعداد ۴ یا ۵ سرگروه به هفت سرگروه رسیدیم که باعث شود فیلم‌ها یکی پس از دیگری و با سرعت اکران شوند و بعد پایین بیایند؟
او خاطرنشان کرد: ادامه این وضعیت ضرر بزرگی به فیلم‌ها می زند و همین سبب می‌شود خیلی فیلمسازان از جمله فیلمسازان اجتماعی به دنبال ساخت کمدی بروند، آن هم با هدف برگشت سریع تر پول چون فیلمسازان و تهیه کنندگان باید سرمایه داشته باشند تا بتوانند فیلم بعدی خود را بسازند.
او در بخشی دیگر از این گفت‌وگو مطرح کرد: من معتقدم در اکران فیلم‌ها باید عدالت برقرار شود. برای من سوال است وقتی فروش سینمای ایران ۲۰۰ میلیارد تومان اعلام می‌شود که قاعدتاً یکصد میلیارد آن به سینماداران تعلق دارد که البته آن‌ها هم تعداد محدودی هستند، آیا آنچه باقی می‌ماند واقعا برای تمام سینمای ایران کافی است؟ آیا این عدالت است؟ آیا برای کسی که خودش در تولید یک فیلم سرمایه گذاری کرده یا با یک سرمایه گذار مشارکت کرده چنین وضعی عادلانه است؟ آیا سینماداران این عدالت را دارند که حواسشان باشد، علاوه بر فیلم‌های کمدی، فیلم‌های اجتماعی و کودک هم باید به درستی اکران شوند؟
پوران درخشنده در پایان با بیان اینکه نباید در اکران حق هیچ گروهی تضعیف شود و اگر چرخه معیوب باشد انگیزه‌ها از بین می‌رود؛ به وضعیت مدیریتی سازمان سینمایی که خبرهای زیادی درباره تغییر قریب‌الوقوع رییس آن منتشر می‌شود، اشاره کرد و گفت: در کنار تمام اینها وضعیت بلاتکلیف مدیریت در سازمان سینمایی هم بر مشکلات افزوده است؛ در حالی که باید بدانیم سینما یک امر تخصصی است و کسی که در بر مسند مدیریت آن می‌نشیند باید تخصص لازم را داشته باشد تا دست‌کم از مرحله تولید تا توزیع یک فیلم را به طور کامل بشناسد. اینها همه تخصص است و اگر سکان در اختیار مدیریت تخصصی قرار گیرد شاید مشکلات به حداقل برسد.
