فصل جدید چند سریال کلید خورد / بازگشت دوباره به کمدی‌های کلاسیک
در سال جدید میلاد به شکل عجیبی شبکه های آمریکایی به کمدی های کلاسیک برگشته و فصل جدید کمدی های پرطرفدار سالها قبل را می سازند.
ایران آرت: اپیزودهای جدید کمدی تلویزیونی محبوب «رزان» بعد از ۲۰ سال دوری، ماه آینده به پرده تلویویون، باز می‌گردد. سریال «رزان» (به انگلیسی:Rosanne ) با شرکت کمدین برجسته و فعال سیاسی «رزان بار»، هر هفته به ماجراهای خانواده یک زن و شوهر می‌پرداخت که هر دو کارگر کارخانه بودند. نقش شوهر را بازیگر «جان گودمن» ایفا می‌کرد و در فاصله سال‌های ۱۹۸۸ تا ۱۹۹۷ تعداد ۲۲۷ اپیزود یا قسمت نیم‌ساعته از این سریال پخش‌شد، که ۲۱.۴ میلیون خانواده تلویزیونی تماشاگر آن بودند.
تماشاگران همچنین شاهد بازگشت سریال محبوب «ویل و گریس» هستند. نمایش فصل نهم آن بعد یک دهه خاموشی، سپتامبر سال گذشته شروع شد. زوج قهرمان این سریال، یک زن و مرد مجرد هستند، که با هم در یک آپارتمان زندگی می‌کنند. «ویل»، با بازی «اریک مک‌کورمک» و وکیل دادگستری است و «گریس» با بازی «دبرا مسینگ»، طراح داخلی.
شبکه «سی. بی. اس.» اخیرا اعلام کرد که سریال «مرفی براون» هم در فصل تلویزیونی حاضر با پخش ۱۳ اپیزود جدید احیاء خواهد شد. شخصیت مرکزی این سریال، یک گوینده سرسخت اخبار تلویزیون است، با بازی «کندیس برگن». جنبه جنجالی سریال «مرفی براون» این بود که قهرمان آن، زن مجرد و پرکاری با یک فرزند خردسال در منزل بود که حتی انتقاد «دن کویل» معاون محافظه‌کار رئیس جمهوری وقت آمریکا را نیز برانگیخت.
حتی دست‌اندرکاران «ساینفلد» محبوب‌ترین سریال تلویزیون، که همیشه بر پایان گرفتن همیشگی آن تاکید داشتند، اخیرا احتمال بازگشت آن را نفی نمی‌کنند.
مجله تخصصی «هالیوود ریپورتر» در یک مقاله تحقیقی می‌نویسد چهار شبکه اصلی تلویزیونی آمریکا که موفقیت «نتفلیکس» در احیای کمدی‌های کلاسیک تلویزیونی را شاهد هستند، می‌خواهند از قافله عقب نمانند.
«ویل و گریس» در فصل گذشته، در میان کمدی‌های «ان. بی. سی» به مقام اول رسید و در میان کمدی‌های تلویزیونی، بعد از «نظریه انفجار بزرگ» Big Bang Theory و «شلدون جوان» سریال‌های موفق شبکه «سی. بی. اس.» در مقام سوم قرار می‌گیرد.
حالا «ای. بی. سی» هم انتظار دارد که «رزان» موفقیت بیست سال پیش خود را تکرار کند. در این دوران که با بیش از ۴۵۰ سریال هفتگی، عصر طلائی تلویزیون نام گرفته، چه خصلتی وجود دارد که زمینه را برای احیای کمدی‌های کلاسیک تلویزیونی، آن هم با شرکت بازیگرانی که اغلب سالخورده شده‌اند، فراهم می‌کند؟
